Dringend nood aan klimaatdebat

Met dichtgeknepen billen duwde ik op ‘play’ om De afspraakuitgesteld te bekijken. Het was maar een uurtje later dan de live versie. Op Twitter had ik al de infoweet van het account van het duidingsprogramma gezien waarin de gasten en onderwerpen worden vermeld. Maarten Boudry en Tine Hens zouden hun licht laten schijnen over ‘klimaatgevoeligheid’. Dit betekent dus dat zij ons zouden vertellen waarom dit onderwerp zo ‘gevoelig’ is, waarna zij sowieso zullen afglijden naar hun waarheden over dat gevoelige klimaat.

Tine Hens is een journaliste die schrijft voor het magazine MO*, een erg progressief blad met een uitgesproken mening over diversiteit, ecologie en het sociale weefsel. Rijkelijk gesubsidieerd trouwens. Hens is historica, maar houdt zich al een tijd bezig met de klimaatverandering.

Maarten Boudry is een bekende, vrij jonge filosoof en heeft zich, volgens mij, recent ingelezen in het energievraagstuk en de klimaatdiscussie. De lange periode daarvoor kon je van Boudry vooral opinies horen en lezen over religie in het algemeen en de islam in het bijzonder.

Enkele Afspraken eerder mocht Fransesca Van Thielen, zangeres, BV en boegbeeld van ‘de Klimaatzaak’, bij Phara gaan verkondigen waarom de klimaatspijbelaars wél gelijk hebben en waarom de kritiek op Anuna De Wever, organisatrice van diezelfde ‘brossers’, onterecht is… ook al had Anuna in de Zevende Dag in een zure sinaasappel gebeten en toonde ze zich in een interview in Knackvan haar meest planeconomische kant.

Jean-Marie Dedecker zat ook aan tafel en ook hij heeft zich verdiept in de ‘gevoelige’ kimaatonderwerpen – hij schreef er ooit een boek over — zij het wel vooral in de onderwerpen die hij a priori bevestigd wilde zien. Dat bleek toen één en ander historisch klimaatprobleem als hoaxwerd benoemd door hem.

Goed, dit was de inleiding. Nu terug naar het onderwerp:

Tine Hens opperrechter in het Hof van Debat

Deze journaliste, historica en progressieve vrouw zegt onomwonden dat er geen debat meer gevoerd mag worden over de opwarming van het klimaat. Er is een wetenschappelijke consensus stelt ze… en we mogen nu enkel nog praten over de noodzakelijke gevolgen van dit wetenschappelijke feit. Het vonnis is geveld: debatverbod!

Wel beste mevrouw Hens, ik vrees dat u niet te beslissen heeft waarover de samenleving al dan niet mag debatteren. Net als de mainstream media is dat waarschijnlijk wat u graag zou willen. Jullie zijn dat ondertussen zelfs een beetje gewoon zo.

Ik verkies de rationele en genuanceerde stem van uw medegast, Maarten Boudry. Hij vraagt zich af waarom ‘leken’ een platform moeten krijgen in de media om hun visie over wetenschappelijke thema’s te belichten. Ik ben het erover eens dat bijvoorbeeld Jean Marie Dedecker geen grote meerwaarde is in het klimaatdebat, net als… jawel: Maarten Boudry.

Zoals Tine Hens heel erg goed weet, zijn er ook vele mensen met veel expertise in het klimaatmechanisme (meer dan zijzelf heeft) die eveneens matig tot erg kritisch zijn over de ‘gevoelige klimaatconsensus’.

Onzekerheden en twijfels

Om te beginnen is er al een discussie over die Noord-Koreaanse 97%-consensus an sich. Ik ga u de uitleg besparen en verwijs u door naar een studie van John Cook gepubliceerd in 2013 en getiteld Quantifying the consensus anthropogenic global warming in the scientific literature. Hieruit blijkt dat de consensus over de menselijke invloed op de opwarming van de aarde (dus niet over de opwarming zelf) veel minder overweldigend is dan wordt voorgesteld.

De meeste kritiek van sommige klimaatexperten gaat over de invloed van de menselijke CO2-uitstoot op de opwarming van het klimaat. Het blijkt een heel huzarenstuk te zijn om dat te meten, laat staan om hier zo’n overweldigende wetenschappelijke consensus over te verkrijgen. Ik lees zowat overal dat die invloed er inderdaad is, alleen lees ik eveneens veel onzekerheden over de omvang ervan.

Een ander belangrijk punt van twijfel bij de kritischer experts is het gamma aan gevolgen en meer specifiek aan de stijging van de zeespiegel door het smelten van landijs (en door nog enkele andere natuurkundige fenomenen zoals het uitzetten van het warmere water). Enerzijds merk ik dat er twijfel is over de hoeveelheid landijs dat effectief al gesmolten is (laat staan het volume dat volgens onderzoek nog zál smelten) en anderzijds hoor ik meerdere meningen over de grootteorde van de toekomstige zeespiegelstijging.

Nog een erg belangrijke discussie waarover nogal wat experts ter zake van mening verschillen, is de oplossing voor het reduceren van menselijke CO2-uitstoot, al moet gezegd dat dit debat onverwacht nieuw leven krijgt ingeblazen doordat het nucleair taboe stilaan begint te sneuvelen.

Het slotpleidooi

Als ik nu eventjes de advocaat van de critici mag spelen die in de ‘debatrechtbank’ voor opperechter Hens staat met het slotpleidooi inzake het verbod op het klimaatdebat:

‘Mevrouw de rechter, ik zou u kunnen verwijzen naar mijn hele uiteenzetting ten voordele van het debat. De samenleving, mijn kinderen, ikzelf en ook u… wij hebben allemaal recht om de vele vragen, opmerkingen en discussies vorm te laten krijgen in een debat. Het debat is er al, maar het speelt zich af in de “underground scene” waar mensen als ik, leken dus, het bos door de bomen niet meer zien. Laat ons die stemmen die expertise inhouden met elkaar botsen ín en óp de daartoe opgerichte media, zodat de samenleving kan aanschouwen waarover de wetenschap een consensus heeft en waarover niet. Een debatverbod zal, zo leert ook de geschiedenis ons, leiden tot schimmige informatiestromen die zullen worden opgepikt zonder de zo belangrijke wetenschappelijke ‘peer review’ te passeren.
Maar mevrouw de rechter, ik startte mijn pleidooi met de woorden: “ik ZOU kunnen verwijzen…”, want ik staak mijn pleidooi omdat ik u alsnog wil wraken wegens partijdigheid!’