Framing zonder grenzen

Het nieuwste boek van de Belgische staatssecretaris voor Asiel & Migratie en Administratieve Vereenvoudiging Theo Francken Continent Zonder Grens geeft inzicht in de lange mars naar Europa, die honderdduizenden jonge mannen uit vreemde landen naar hier brengt. Het is vooral een verhaal van koppigheid, gemiste kansen en karikaturale naïviteit.

Het is tegelijk – zijdelings – een kortverhaal van ‘constructieve’ media die koste wat het kost de realiteit anders voorstellen dan hoe ze is. Dit soort framing fenomenen waarnemen, ontmaskeren en blootleggen is meer dan ooit relevant voor de modale burger. 
Het voortdurend kaderen van concrete feiten in een links narratief is een bewuste desinformatie door gesubsidieerde media — gesponsord door u en mij. Zij vertellen sprookjes. U moet ze enkel nog herkennen.

Boude beweringen over framing in de media komen hier niet van ontstemde socialemediagebruikers of gefrustreerde burgers maar van een staatssecretaris die de moed opbrengt om ook dit aan te kaarten. Ik citeer alvast uit zijn boek.

Media-activisme

Steevast stelden media vluchtelingen voor als zijnde Syriërs op de vlucht voor oorlog en bommen. De realiteit was anders, maar media hielden vast aan het beeld van de oorlogsvluchteling en dit alleen maar omwille van de vertedering: ‘knappe jonge vrouwen, aandoenlijk kijkende kinderen met grote ogen, dromerige mannen met kunstenaarsbloed in hun aderen’. Francken noemt dat de ‘mediatieke beatificatie’. (1)
‘Ongemakkelijke feiten, zoals de oververtegenwoordiging van Iraakse en Afghaanse alleenstaande jongemannen onder de asielzoekers, werden genegeerd om de verslaggeving zo ‘constructief’ mogelijk te maken.’
De scepsis over asielmigratie bij de bevolking moet weggenomen worden: dat lijkt het doel dat media zich gesteld hebben. De ambitie blijft het verwerven van een maximale solidariteit, want ‘de wereld is van iedereen’. Merkwaardig genoeg hoor je deze slogan alleen in Europa, nooit in China, Japan, Afrika of de Arabische Golfstaten.

Desinformatie

Het interpreteren van concrete feiten is een ding, het bewust vervalsen van cijfers is iets anders: we noemen dat manipulatieve desinformatie. Een Belgische academische studie (2) met de poëtische naam ’The Long and Winding Road to Employment’ gaf aan dat vier jaar na het verwerven van een verblijfsvergunning minder dan de helft (43%) van de vluchtelingen effectief werk gevonden heeft. 
Het Federaal Migratiecentrum MYRIA vatte de studie samen en had het plots over … 55% van de vluchtelingen die na vier actief zijn op de arbeidsmarkt. (3)
De minderheid werd plots een meerderheid door simpelweg ook uitkeringsgerechtigden als ‘actief’ te beschouwen.
Nou ja, statistieken, je kan er alles mee aan. (Zoals de man die dacht door een beek te waden die een statistisch gemiddelde diepte had van 50 cm. Hij verdronk.)

Ook media verdraaiden dit rapport geestdriftig tot een goednieuwsshow.
Het weekblad Knack titelde op 13 oktober 2014, dat meer dan de helft van de asielzoekers werk vindt binnen de twee jaar. Een bijzonder creatieve interpretatie van de werkelijkheid, schrijft Francken: ‘bijzonder dubieus vanuit intellectueel en deontologisch standpunt en tegelijk symptomatisch voor de constructieve manier waarop aan journalistieke wordt gedaan. (2)

Kanselmedia

Het informeren van de bevolking is niet langer het doel van media: in ‘Wat mainstream media ons willen wijsmaken‘ werden eerder al een aantal ‘framing’ voorbeelden opgenoemd.
In een voortdurende vlaag van activisme, beogen media vanuit hun ‘pococratie’ (4) een maximale sympathie bij de burger, een maximale solidariteit, een minimale weerstand tegen het Europees ‘open grenzen beleid’.  Grenscontroles en pushbacks worden verketterd als volstrekt immoreel. (5)

Media lijken zo steeds meer predikers te worden: hun ‘moral high ground’ is de kansel van waarop ze de burger willen bijsturen en de les spellen. Correcte informatie is niet langer de essentie. Dat blijft een verontrustende vaststelling.

(1) Theo Francken, Continent zonder grens, p. 17-18
(2) ibid., p. 63 – www.cgvs.be/nl/actueel/asielstatistieken-augustus-2015
(3) ibid., – www.myria.be/nl/grondrechten/ontwikkelingen/focus-asielzoekers-en-vluchtelingen-de-lange-en-moeizame-weg-naar-werk
(4) De term ‘pococratie’ is van Johan Sanctorum, De Langste Mars
(5) Theo Francken, Continent zonder grens, p. 18

Het boek Continent zonder grenzen van Theo Francken is verkrijgbaar in elke boekhandel en te koop in de webwinkel van Doorbraak.