Gelijkwaardigheid M/V is absoluter dan godsdienstvrijheid
Discriminatie en onderdrukking zou altijd strafbaar moeten zijn, net zoals folteren.
foto ©
De gelijkwaardigheid M/V is het wettelijk kader: daar kan geen enkele religie aan tornen, ook niet onder het mom van godsdienstvrijheid in een rechtsstaat.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementIn een essay wil de nieuwe Vlaamse beweging Wij zijn Conservatief, die zich als denktank wil profileren, een nieuw soort ‘conservatisme’ definiëren. Ze schermen dan voortdurend met een begrip als de liberale rechtsstaat, die absoluut moet zijn en te allen tijde de keuzevrijheid van het individu moet waarborgen.
De religieuze en aristocratische maatschappijvisie van de 18e-eeuwse filosoof en politicus Edmund Burke – de aartsvader van het conservatisme – is ondertussen achterhaald. Bart De Wever schreef dat ooit in De Standaard, en hij herhaalde dat vorig jaar op Doorbraak . Hij herzag dat evenwel dit jaar en noemde Burke toen ‘nog steeds relevant’, al was dat dan vooral in een Europese context.
Gelijkwaardigheid M/V
‘Wij zijn niet solidair met élke “andere”’, schrijft Bart De Wever in dat laatste opiniestuk, maar wel met de ‘herkénbare andere’. Mensen identificeren zich namelijk met een gedeelde publieke cultuur en solide basisprincipes. Gelijkwaardigheid (M/V), bijvoorbeeld behoort daartoe.
Dat maakt de felle reacties op Twitter begrijpelijk. Islamiseringseisen toestaan, die compleet haaks staan op onze cultuur, alleen maar omwille van de rechtsstaat doet wenkbrauwen fronsen.
Godsdienstvrijheid
Godsdienstvrijheid – het werd al gesuggereerd – zou de ‘toets der relativiteit’ moeten ondergaan. Ze is niet absoluut, ze zou enkel mogen gelden voor zover niet in tegenstelling en in strijd met andere grondwettelijke, of in de Verklaring van de Rechten van de Mens opgenomen, vrijheden (gelijkwaardigheidsbeginsel, bescherming van het kind,…)
Prof. H. Vuye schreef in dit verband over het opleggen van beperkingen qua godsdienstvrijheid indien er ‘een dwingende sociale noodwendigheid is’.
Het folterverbod noemen we absoluut, waarom kan dit niet met de gelijkwaardigheid van man-vrouw? Als het verbod op folteren en mishandeling verboden is, altijd en overal, zou ook de ongelijkheid en discriminatie, zelfs in de privé-omgeving, niet toegelaten mogen zijn. Op Twitter lees ik dat dit nu door Wij Zijn Conservatief perfect aanvaardbaar geacht wordt. Apartheid, sekse-segregatie blijkt niet langer een probleem voor deze neo-conservatieven…
Wettelijk kader
We leven in een constitutionele parlementaire monarchie met een grondwet die vrijheden en rechten garandeert, waaronder – inderdaad – de gelijkwaardigheid tussen man en vrouw. We vinden het vanzelfsprekend dat onderdrukking, mishandeling, discriminatie daar niet bijhoort. Dat is het wettelijk kader waarbinnen verontwaardigde politici en burgers kunnen optreden. Niet: de liberale democratie, waarmee deze neo-conservatieven hoog oplopen. De democratie is een begrip dat in onze Grondwet vervat zit. Het liberale aspect dat de neo-conservatieven eraan koppelen, helemaal niet.
Wat Wij Zijn Conservatief nu poneert, is een soort civiele invulling van burgerschap. Hun liberale rechtsstaat leidt dan tot een samenleving opgetrokken uit regeltjes, ‘waar je elkaar alleen maar kan tegemoet treden met ambtelijke en juridische argumenten in de hand’. (Vooraleer u mij neersabelt, de quote is van Bart De Wever).
Dat verwordt dan tot een rechtsstaat die geen oog meer heeft voor vrouwonderdrukking en discriminatie, die de zogenaamde vrijheid van keuze in het dragen van een hoofddoek (bijvoorbeeld) belangrijker vindt dan de Universele Verklaring van de Rechten van het Kind. ‘The spirit of Enlightenment’ is onbestaande in dit land.
De verzwakking van de rechtsstaat
‘De seculiere overheid moet zich neutraal opstellen tegenover alle religies’, klinkt het in het pleidooi van Wij Zijn conservatief, ‘voor zover deze de burgerlijke wetgeving integraal erkennen en respecteren’… En nog: ‘zolang er geen sprake is van schade aan anderen moet de persoonlijke vrijheid gevrijwaard worden.’
Laat dit nu net het probleem zijn – nog maar eens – van de positie van de vrouw en het minderjarig meisje: haar onderdrukking en discriminatie is schadelijk voor de geestelijke gezondheid van het kind. Dat gaat lijnrecht in tegen onze vrijheden en rechten zoals die bepaald werden in… de wetgeving. Wie dat toelaat, ondermijnt en verzwakt de rechtsstaat. Het zou moeten gaan om onze verdediging tegen een radicale, salafistische stroming binnen de islam, die zich steeds feller uit en die de rechtsstaat bedreigt. Het is Voltairiaans moedig om daar tegen in te gaan.
Schuldig Verzuim
Wie recent de foto’s zag van een Afrikaans symposium van de internationale islamitische gemeenschap in de sporthal van Turnhout, waar vrouwen als vee achter een haastig opgetrokken muur mochten zitten, onzichtbaar voor mannen, beseft de discriminatie en onderdrukking van de vrouw in de islam. Dat aanvaarden wij niet in onze samenleving. Zelfs niet omwille van de ‘godsdienstvrijheid’!
Wie daar blind voor blijft, wie de zogenaamde ‘liberale rechtsstaat’ belangrijker vindt, wie meent dat godsdienstvrijheid ten alle tijde moet primeren, pleegt daadwerkelijk Schuldig Verzuim. Ik schrijf het opzettelijk met hoofdletters en ik citeer meteen Burke met een van zijn toepasselijke tegeltjeswijsheden:
‘All that is necessary for the triumph of evil, is that good men do nothing’
Het enige wat nodig is om het Kwaad te doen zegevieren, is dat de goede mensen niets doen.
– de filosoof van de conservatieven zegt het zelf…
Overigens had Burke zelf – voor de goede verstaander- een hekel aan filosofen, maar dit even terzijde. (Smile).
Categorieën |
---|
Onder deze schrijversnaam maakt Ann Moella deel uit van een Pajots bloggersduo "Moella & Verweer". Opgeleid als communicatiewetenschappers - vrij van elk dogma - willen zij het fake 'politiek correcte' denken doorprikken. Het waarnemen van 'framing' fenomenen genereert 'mixed feelings': van vermakelijk tot verontwaardiging.
Oikofobie is geen lege doos, maar een bestaande realiteit. Deugkampioenen mogen roepen dat het niet bestaat. Ze sluiten zo diversiteit uit.
‘Afgrond’ verhaalt de waargebeurde verhouding tussen Venetia Stanley en de veel oudere Britse premier Henry Asquith, die leidde tot een kabinetscrisis.