Het deksel op het potje van de misdaadcijfers

Dat sommige politici en klassieke media trachten misdaadcijfers van migranten en asielzoekers te verdoezelen is helaas niet nieuw. In Nederland blijkt nu ook dat statistieken en rapporten voor het parlement gemanipuleerd worden. De Nederlandse Tweede kamer eist opheldering.

Misdaden die nooit plaatsvonden

In een vorig Doorbraak-artikel had ik het over een Europese ziekte. Geweld tegenover vrouwen, waarbij minder dan 1 % daadwerkelijk berecht wordt. Minister Didier Reynders werd al in 2016 opgeroepen door de Mensenrechtenraad van de Verenigde Naties (VN) om hieromtrent uitleg te verschaffen. Het aantal slachtoffers neemt in ons land toe, het aantal veroordelingen blijft onthutsend laag. Heeft dit te maken met de nieuwste migratiegolven? Wat wel steeds meer duidelijk wordt, is dat gezagsdragers de omvang van de criminaliteit verdoezelen.

Sietske Bergsma brengt op de The Post Online-site (TPO) een onthullend artikel over criminaliteitscijfers bij asielzoekers die door de overheid voortdurend geminimaliseerd en verborgen gehouden zouden worden. Haar titel laat niets aan duidelijkheid te wensen over: ‘Misdaadstatistiek van Duitse, politie en justitie is een beerput van leugens en doofpotten‘.

Een citaat uit haar artikel: ‘Uit verschillende bronnen – via klokkenluiders, waaronder Berlijnse agenten die anoniem naar buiten komen, cijfers van lagere overheden en regionale media outlets – wordt momenteel onmiskenbaar duidelijk dat de criminaliteit onder (uitgewezen) asielzoekers in Duitsland op grote schaal onder de mat wordt gehouden. Ja, ook geweldsdelicten, verkrachtingen en bedreigingen. Over de tientallen (honderdtallen?) verkrachte en vermoorde meisjes mag niet gesproken worden.‘

Van een asielcentrum in het Duitse Boostedt lekten gegevens uit over die doofpot: twee derde van alle criminaliteit staat op het conto van asielzoekers  – zelfs 100 % wanneer het over gewelddaden handelt. Deze cijfers werden nooit officieel gepubliceerd. De lokale CDU-burgemeester, Hartmut König, beweerde ‘verrast te zijn’, maar noemde het ‘onverantwoord’ dat de pers hierover zou berichten. Dat zou immers ‘vooroordelen’ bevestigen. De talloze voorbeelden van hoe men criminaliteit bij asielzoekers uit de statistieken tracht te houden, worden bevestigd door de voorzitter van de Duitse politiebond, Rainer Wendt. Hij spreekt ronduit over een ‘falen van de staat’. De ‘heerschappij van de fictie‘ noemt Sietske Bergsma dit. Wir schaffen das, betekent ook, wir schaffen desnoods een schijnwereld.

Nederland, gidsland?

In Nederland kwam staatssecretaris voor Veiligheid Mark Harbers (eindelijk) met een criminaliteitsrapport, waarin tot eenieders verbazing 1000 misdrijven onder een nietszeggende rubriek ‘overige’ werden geparkeerd.

Bron: NOS

Uiteindelijk bleek het te gaan om 4 600 geregistreerde incidenten waarbij asielzoekers waren betrokken: aanrandingen in en rond een asielcentrum, verkrachtingen, seksueel misbruik van kinderen, bezit van kinderporno, zware mishandelingen, harddrugs handel, verdenkingen van (pogingen tot) moord en doodslag … De Nederlandse talkshow Pauw wijdde hieraan een debat. Bovendien eiste de voltallige Tweede Kamer opheldering.  Er leefde immers al langer kritiek over het gebrek aan transparantie in de criminaliteitscijfers. Het criminaliteitsrapport van Harbers faalde alvast in die opdracht tot meer openheid. Een pijnlijke vaststelling…

Waarom manipulatie criminaliteitscijfers?

In mijn eerste Doorbraak-stuk (De schande van de mainstream media) had ik het over het schuldig verzuim van de media. Zij verzwegen stelselmatig de seksschandalen en kindermisbruik in diverse steden in Groot-Brittannië (Telford, Rotherham, Leicester, Leeds, Birmingham, Newcastle …), waarbij duizenden meisjes opgepikt, gedrogeerd, verkracht, verhandeld werden door Asians zoals Pakistanen er genoemd worden.  De media schrokken ervoor terug om hierover uitvoerig te berichten, uit angst racisme aan te wakkeren. Hetzelfde ziet men nu gebeuren bij het manipuleren van misdaadcijfers. Het blijft immers een ongeschreven regel in de klassieke media om islam ‘de religie van de vrede’ te noemen. Verontrustende misdaadcijfers passen niet in dat rozige plaatje.

Wat journalisten, politie en justitie niet lijken te beseffen is dat ze zich hiermee in de eigen voet schieten. Het wegkijken van misdaden, het niet opsporen en vervolgen, zal het probleem alleen verergeren, zo schrijft Sietske Bergsma. Daders gaan vrijuit, voelen zich ongenaakbaar, trekken zich terug in getto’s.  Segregatie groeit, vrouwen kiezen ervoor om zich te bedekken om alvast geen aanstoot te geven, om zich onzichtbaar te maken. Het onveiligheidsgevoel neemt toe.

Politionele struisvogels

Precies politie en justitie zouden de burger moeten beschermen en een gevoel van rechtvaardige rechtspraak opwekken. Zij bereiken echter het tegenovergestelde, net zoals met het omgekeerde zegt van wat men bedoelt. Zoals men het dragen van een hoofddoek en burka– recent nog – een ‘feministische uiting van emancipatie’ noemde. Of zoals men een monocultuur in getto’s gelijkstelt met diversiteit of het tolereren van onverdraagzaamheid ‘progressief’ wordt. Die valse retoriek van het inclusief zijn, het ontkennen van de werkelijkheid, dat alles hoort bij het ‘oikofobe’ cultuurrelativisme. Dat progressief links en de media zich daaraan bezondigen is allesbehalve nieuw. Dat nu ook politionele statistieken en rapporten die een houvast voor beleid moeten bieden hieraan meewerken, kondigt een nieuwe fase aan van de ‘vrolijke nieuwe wereld’ die men ons wil opdissen.

PS Als u wilt weten, hoe de politie misdaadcijfers vervalst, beveel ik u dit gesprek aan met een politieagent die anoniem getuigt