Het leven is aan de rappen

Voor de verkiezingen moest N-VA met handen en voeten haar confederale model uitleggen en vooral zeer omzichtig met het onderwerp omspringen om ter ene of ter andere zijde geen kiezers af te schrikken. Net voor de electorale teerling geworpen werd, lanceerde Bart De Wever nog de notie eerst een Vlaamse regering vormen om dan sterk aan de federale onderhandelingstafel te kunnen aanzitten. Bij onze zuiderburen niets van dat alles. Zij wilden vooral geen samenwerking met die vermaledijde N-VA die niets meer of minder wil dan het land splitsen. Het vormen van een regionaal front was daar enkel het zoveelste bewijs voor.

Maar toen de kiezer de kaarten had gelegd, bleken de rollen plots omgekeerd. Nog voor iemand in Vlaanderen ‘minister-president’ kon zeggen, duidde de koning Bart De Wever aan als informateur. Aangezien CD&V de vorming van de Vlaamse en de federale regering tegelijk wilde laten verlopen, ging De Wever alvast eerst op zoek naar raakvlakken op nationaal vlak en werden de Vlaamse onderhandeling even in de ijskast gestopt. Onder de taalgrens zaten ze echter niet stil en werden dus in een wip een Waalse en een Brusselse coalitie gevormd, klaar om sterk aan de federale onderhandelingstafel aan te schuiven.

Panda’s

De Vlamingen werden dus twee keer in snelheid gepakt: eerst door de koning, dan door de PS. Wie onze zuidervrienden een beetje in de gaten houdt, had dat eigenlijk kunnen zien aankomen, want het is lang niet de eerste keer. In de dagen na de verkiezingen werd in Vlaanderen nogal heen en weer gepalaverd over de verschuiving van de stemmen en vooral dan of N-VA haar grote winst nu al dan niet bij Vlaams Belang had gehaald. Concrete cijfers kon niemand echter voorleggen. Ten zuiden woedde dezelfde discussie, zeker door het grote verlies van Ecolo. Alleen: daar had een ploeg van de Université Libre de Bruxelles (ULB) al een onderzoek voorzien en legden ze amper een week na de kieszondag al een mooi overzicht voor van welke stemmen van welke partij naar welke partij waren gegaan.

Maar eerder al bleken onze Franstalige buren bijzonder actief te zijn. Herinner u het hele gedoe met de Chinese panda’s. Terwijl de Antwerpse Zoo er nog niet eens toe gekomen was alle officiële documenten in te vullen om de dieren onderdak te mogen geven, had het managment van Pairi Daiza al een contract onderhandeld én ondertekend. OK, premier Di Rupo had wellicht een beetje geholpen tijdens een handelsmissie in China. Maar op diezelfde handelsmissie was ook minister-president Kris Peeters aanwezig, maar die had blijkbaar te veel te vertellen om ook nog tijd over te houden om iets te doen.

Le Ring d’Anvers

Ook op communautair vlak hebben onze zuidervrienden al een straatlengte voorsprong genomen. Dat België een federaal land is, is in de Franstalige hoofden al lang een vast gegeven. Dat werd nog eens goed duidelijk in de reacties na het aankondigen van de nieuwe coalities. Op de vraag of dit geen gevolgen zou hebben voor de federale regeringsvorming, was het antwoord steevast dat het regionale en het federale niveau volledig los staan van elkaar. Een notie die bij CD&V nog niet helemaal doorgedrongen is, dus. Die willen namelijk niet weten van aparte regeringsvorming.

Dit zijn allemaal recente voorbeelden, maar de terreinwinst gaat al een hele tijd terug. Denk bijvoorbeeld aan ‘het probleem Brussel’. In Vlaanderen is dat al decennia lang een punt van discussie: hoe gaan we het Vlaamse karakter van de hoofdstad versterken? Wat moet er met Brussel gebeuren als Vlaanderen onafhankelijk zou worden? Enzovoort. Allerlei knappe Vlaamse koppen breken zich daar het hoofd over en intussen roept de Franstalige gemeenschap doodleuk de Fédération Wallonie-Bruxelles in het leven. Zo, da’s geregeld.

Het mag duidelijk wezen: als het erop aankomt, of als het hen goed uitkomt, zo u wil, beantwoorden onze zuidervrienden in het geheel niet aan het beeld van ‘de luie Waal’. Wel integendeel: we zouden met een boutade kunnen zeggen dat als Antwerpen een Waalse stad was, de ring wellicht al lang ontsloten was. Of overkapt. Of ondertunneld. Enfin, u weet wel…