Het minste van twee islamitische kwaden

Als God al niet dood is, dan is Zijn opvoedingsproject dat wel. Dat was de teneur van wat Dominique Laridon eerder op Doorbraak schreef. Je moet al klemzitten in de ivoren toren van de Guimardstraat om nog écht te geloven dat het katholieke opvoedingsproject iets voorstelt op het terrein. Zeker in de middelbare scholen staat ‘de K’ hoogstens nog voor ‘kwaliteit’. De oude godsdienst wordt obligaat opgevoerd als een oud en dood ritueel. Dat klinkt triestig, maar het is een bevrijdend inzicht. Wie alles al verloren heeft, heeft ook niets meer te verliezen. Laat die dialoogschool maar komen: ons kost het niets. Niets dat we niet al lang kwijt zijn. 

Het zou veel erger kunnen zijn. Stel nu even dat de katholieke koepel geen duimbreed zou toegeven aan islamitische leerlingen. Stel dat ook het officiële net meer op de seculiere strepen zou gaan staan. Wat zou er dan gebeuren, in het meest waarschijnlijke geval? Zou de moslimgemeenschap deze profane patstelling gelaten aanvaarden en religie voortaan tot de privésfeer beperken? Of zouden er meer stemmen opgaan voor de oprichting van islamitische scholen? De vrijheid van vereniging en de vrijheid van onderwijs zitten stevig verankerd in de Belgische Grondwet. Ondanks de wensdromen van de Patrick Loobuycken van deze wereld zal dat niet snel veranderen. De opstartkosten van een mohammedaans scholennet kunnen gefinancieerd worden door dezelfde buitenlanden die nu al de moskeeën in België geld toestoppen. De groeiende islamitische middenklasse kan ook zelf een steen bijdragen. Is het ontstaan van een uitgebreid islamitisch schoolnet dan zo onwaarschijnlijk? 

Er bestaat vandaag al een zekere vorm van apartheid tussen de autochtone en de islamitische gemeenschappen in Vlaanderen. Het ontstaan van een uitgebreid netwerk van islamitische scholen zou deze apartheid alleen maar bestendigen. Islamitische concentratiescholen zouden de toch al gebrekkige integratie zelfs enkele decennia terugdraaien. Niet alleen zouden jonge islamitische Vlamingen tot hun 18de gescheiden leven van autochtone geseculariseerde leeftijdsgenoten: religie zou ook een nog centralere en dominantere plaats in het leven van vele kinderen en tieners krijgen. Nog los van het risico op radicalisering: binnen een islamitisch scholennet zouden hele generaties aan jonge Vlamingen opgesloten worden binnen een religieuze cocon. Die religie is dan niet, zoals in het Vlaanderen van enkele decennia geleden, een verwaterend christendom dat zichzelf van binnenuit hervormt, maar wel een islam die in de laatste decennia alleen maar radicaler en onverdraagzamer geworden is. 

De joodse scholen bewijzen dat dit gevaar niet denkbeeldig is. We denken er niet graag en dus niet genoeg aan, maar er bestaan vandaag in Vlaanderen ettelijke joodse scholen die heel wat kinderen opsluiten in hun joodse identiteit. Sommige van deze joodse scholen werken zonder subsidie en dus zonder veel inmenging van de staat. Maar ook in de joodse scholen die wel belastingsgeld en inspectie aanvaarden, zijn er – in alle stilte – zorgwekkende tendensen. Zo circuleert er in Antwerpen een hardnekkig gerucht over een deal tussen een joodse school en de Vlaamse Inspectiedienst van minister Hilde Crevits (CD&V). De school in kwestie zou lange tijd geweigerd hebben om seksuele opvoeding te onderwijzen. Uiteindelijk zou de school enkel ingestemd hebben met enkele seksuele lessen, op voorwaarde dat die lessen zouden kunnen doorgaan in het bijzijn van een rabbijn. Stel u eens even voor dat een islamitische school, gesubsidieerd met ons belastingsgeld, eenzelfde afspraak met de inspectie zou maken: seksuele opvoeding onder toezicht van een imam. 

Misschien is het dan toch beter om jonge moslims onder Vlaamse vleugels te houden – binnen de veilige muren van de scholen die vroeger katholiek waren. Ook dat is niet zonder risico. De dialoogschool van Lieven Boeve zou de spanningen tussen geseculariseerde Vlaamse tieners en hun islamitische leeftijdsgenoten kunnen aanwakkeren. Kwetsbare Vlaamse pubers zouden zich sneller en in grotere getalen kunnen bekeren tot de islam, aangetrokken tot een godsdienst die zichzelf wel nog schaamteloos durft te manifesteren. De druk op jonge moslima’s om een hoofddoek zou kunnen toenemen. De ‘dialoog’ tussen de godsdiensten zou kunnen verzanden in een inhoudsloos dovemansgesprek, waar enkel de expansieve godsdienst (die de islam is) bij te winnen heeft. Maar liever dat nog dan een volledig scholennet met shariascholen, om eens een provocerende term te gebruiken. Binnen de katholieke dialoogschool zou er tenminste geen complete vervreemding zijn van elkaar, en van elkaars realiteit. 

De dialoogschool vraagt van ons geen offers en geen inspanningen. Het katholieke net is nu al een lege huls. Positief bekeken zou de marketingstunt van Lieven Boeve een nuttige dam kunnen opwerpen tegen het ontstaan van een islamitisch scholennet. Zo kunnen we een derde schoolstrijd vermijden. Eén van de ergste dingen die Vlaanderen nu zou kunnen overkomen is een koepel van scholen die zich allemaal naar Mekka richten. Laat ons die jonge moslims aan boord van onze scholen houden, waar we er nog een beetje vat op hebben. Het kost ons niets en we hebben er veel bij te winnen. Met een beetje geluk doet de katholieke dialoogschool dan met jonge moslims wat het katholieke college de voorbije decennia met andere jonge Vlamingen heeft gedaan: massaal en zeer grondig seculariseren.