JavaScript is required for this website to work.
Binnenland

Hindernis wordt sleutel

Vlaams Belang laat Brussel niet los

Daniël Walraeve13/6/2013Leestijd 3 minuten

‘Echt. Onafhankelijk’ – zeker nu N-VA zich steeds meer toelegt op het confederale model, profileert Vlaams Belang zich als de enige echte Vlaamse onafhankelijkheidspartij. Maar hoe moet het dan met Brussel? Is dat niet de grootste hindernis voor Vlaamse onafhankelijkheid? Integendeel, zegt de partij: het is een zoveelste reden voor een eigen staat.

Aangeboden door de abonnees van Doorbraak

Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.

Ik neem ook een abonnement

Vlaams Belang, voorheen Vlaams Blok, heeft geen al te beste reputatie wanneer het Brussel betreft. Een en ander heeft te maken met een uitspraak van wijlen Guido Tastenhoye, die ooit in het Vlaams-Nationale maandblad Meervoud liet optekenen dat Brussel desnoods uitgehongerd kon worden, tot het verplicht zou aansluiten bij het onafhankelijke Vlaanderen. Het was de eenmalige uitspraak van één mandataris, bovendien uit de context gerukt, maar het zou de partij nog jaren achtervolgen. Wanneer Vlaams Belang met een Brussels thema het nieuws haalt, is het vaak in negatieve context,  zoals die keer toen de partij minizakmesjes uitdeelde aan iedereen die een vragenlijst rond onveiligheid invulde.

Het zal daarom sommigen verbazen dat het Hoofdstad-Manifest van Vlaams Belang zeer positief over Brussel spreekt : ‘Het is niet alleen ons venster op de wereld, het is ook ons podium naar die wereld’. Vlaams Belang, vaak versleten voor een door de Antwerpse gemeenteraad gedomineerde partij, stelt onomwonden dat Brussel de enige stad is die echt de Vlaamse hoofdstad kan zijn. De vele problemen van Brussel, die door Vlaams Belang geenszins worden ontkend, zijn de gevolgen van decennialange mismeestering, maar inherent is het ‘een stad van kansen en mogelijkheden naar de rest van Vlaanderen en de rest van de wereld.’

Het standpunt van Vlaams Belang is kristalhelder: Brussel kan alleen maar de hoofdstad van het onafhankelijke Vlaanderen zijn. De stad ligt integraal in Vlaanderen, maar is ook socio-economisch en zelfs ‘verkeerstechnisch’ sterk met dat Vlaamse hinterland verweven. Wat meer is : Brussel is niet leefbaar zonder Vlaanderen. Vlaams Belang roept de Vlamingen op om Brussel niet langer te bekijken als deelstaat of hindernis op weg naar Vlaamse onafhankelijkheid. Integendeel, het is ‘onze sleutel tot volwaardig zelfbestuur, tot onafhankelijkheid’. De ‘geheel foutieve minimalistische Brusselbenadering’ moet worden ingeruild voor ‘een radicaal aanbodmodel’. Vlaanderen heeft Brussel nodig en de Brusselaars hebben Vlaanderen nodig.

In de ideale toekomst van Vlaams Belang is Brussel de enige tweetalige stad in het onafhankelijke Vlaanderen. De taalrechten van de Franstalige Brusselaars worden beschermd en een soort van Franstalige Gemeenschapscommissies blijft institutioneel verankerd. Franstalig onderwijs, Franstalige dienstverlening en Franstalige cultuurbeleving blijven mogelijk. Voorts krijgen de Franstalige Brusselaars precies dezelfde rechten ‘als alle andere Vlamingen’.  Het aparte statuut van Brussel binnen de Vlaamse republiek betekent echter niet dat de hoofdstad extra bestuurskracht krijgt. Het blijft slechts een ‘hoofdstedelijk stadsgewest’, dat geen enkele constitutieve autonomie zal hebben.

Zo uitgesproken als Vlaams Belang is over de toekomstige structuur van Vlaanderen, zo vaag blijft de partij over de interne structuur van het hoofdstedelijk stadsgewest Brussel. Duidelijk is dat de Brusselse gemeenten behouden blijven, omdat die volgens Vlaams Belang dichter bij de Brusselse burger zouden staan (wat trouwens ook het argument van vele Franstaligen is). De autonomie van de gemeenten moet voor Vlaams Belang enkel worden ingeperkt als de efficiëntie kan worden verhoogd door bevoegdheden te centraliseren. Welke bevoegdheden dan precies bij het gewest zullen berusten, is niet duidelijk.

Ondanks die inhoudelijke tekortkoming, valt het Brussel-plan van Vlaams Belang positief op door zijn duidelijkheid. Het Hoofdstad-Manifest van Vlaams Belang vertrekt vanuit een sterke socio-economische analyse en schrikt niet terug voor duidelijke keuzes. Wie de Brusselse ideeën van Vlaams Belang zomaar zou willen afdoen als onrealistisch, gaat een interessant debat gebaseerd op originele premissen uit de weg. Ondanks de vermeende negatieve houding van Vlaams Belang tegenover Brussel, is het precies deze partij die duidelijk maakt hoe de kreet ‘Vlaanderen laat Brussel niet los’ er concreet kan uitzien.

Lees eerder stukken over de Vlaamse partijen en Brussel:

Sp.a: ‘Vlaanderen van morgen’ zal zonder Brussel zijn (lezen

CD&V: tussen droom en daad (lezen)

Open Vraag: wat wil VLD met Brussel? (lezen)

Groen: Het heldere compromis (lezen)

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>

Categorieën

Daniël Walraeve (1988)  is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven. 

Commentaren en reacties