IS-beulen: monsters mét waarde

Op deze eigenste site las ik nog niet zo lang geleden een recensie over het boek Moffenmeiden  van de Nederlandse Rianne Oosterom. Ik las het boek niet, want ik gruwel van dat soort horrorverhalen.

Meisjes, jonge vrouwen die tijdens de Tweede Wereldoorlog verliefd werden op een Duitse soldaat – en ik negeer niet dat er van sommigen gezegd werd dat ze uit eigen belang mee heulden met de oh zo verachte bezetter – werden bij de bevrijding slachtoffer van een volkswoede. Ik citeer uit de recensie: ‘De meeste meisjes werden niet verliefd op een Duitser omdat ze pro-nazi waren of omdat ze de bedoeling hadden te collaboreren. Op veel begrip van hun omgeving moesten ze alvast niet rekenen. (…) Deze vrouwen stonden weerloos tegenover het schuim van de straat en genoten, met hier en daar een uitzondering, geen bescherming.’

Neen, ze werden toegetakeld, kaal geschoren, mishandeld, overgoten met pek en veren, verkracht en/of vermoord in een lynchpartij. Zij die het overleefden, hielden er een levenslang trauma aan over.
Moffenmeiden, bah!

Het daghet in het Oosten

Hoe moet dat dan met de zoveel erger, zoveel sadistischer IS-beulen, vraag ik me dan meteen af?

Nausicaa Marbe schreef in haar column in De Telegraaf dat ze geen druppel compassie heeft met het ‘leed’ van de IS-vrouwen: ‘Familieleden van IS-vrouwen die vrijwillig naar de slachtvelden togen en daar kroost baarden (terwijl hun baardige mannies andermans kinderen ontvoerden, verkrachtten, martelden en onthoofdden) bedelen ineens om aandacht voor hun leed. Heus, de IS-boerka met die kindertjes die aan haar gewaad hangen heeft zó’n spijt.’

We zijn allemaal slachtoffers

Ik hoorde CD&V-advocaat Lahlali ons verwijten dat wij – wrede burgers – erger zijn dan IS, wanneer we de beulen hun kans op de rechten van de rechtsstaat ontnemen. Ook op twitter las ik dat iedereen, maar dan echt iedereen, recht heeft op onze rechtsstaat en haar talrijke voordelen. Meester Lahlali eist een dwangsom per dag dat we de dames niet terug laten keren. Zijn het niet allemaal slachtoffers? En maakt dat ons meteen ook niet tot slachtoffers?

Dat leidde tot deze tweet: een carrière als terroriste brengt je het meeste op, meer dan een profvoetballer!

https://twitter.com/vlaams_leeuwtje/status/1186158279812091904

Straks moeten we de vrouwen en hun kinderen die uit eigen wil ervoor kozen om in de erbarmelijke omstandigheden van het kalifaat te gaan leven, een schadevergoeding betalen. Ze hebben immers zoveel miserie gezien! En ze hebben recht op onze troostende opvang. Het christelijk principe van onze andere wang aan te bieden, nadat we een slag in ons gezicht kregen, wordt vervangen door een financiële schadeloosstelling. We leven tenslotte in een doldraaiende neoliberale maatschappij.

Wat een gemiste kans voor die ‘moffenmeiden’: ze hadden rijk kunnen worden!