Kan wel / Kan niet
Mijmeren over (on)mogelijkheden
In een, euh, ‘surrealistisch’ land als België blijken logische dingen vaak onmogelijk, terwijl onlogische dingen regelmatig wet worden. Het is soms moeilijk bij te houden wat kan en wat niet. Toch een poging.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementEen stadswacht kan ook een politieagent zijn (geen psychologische tests, uitgebreide opleiding of lichamelijke vereisten nodig).
Een fractiesecretaris van een Vlaamsgezinde partij kan géén curator zijn (jarenlange ervaring, een indrukwekkend palmares en een paar standaardwerken in het oeuvre veranderen daar niets aan).
Een ambtenaar kan perfect notaris zijn (vergeet gespecialiseerde academische opleiding en stage).
Een ambtenaar kan niet aan het hoofd staan van een financieel controleorgaan zoals de FSMA (beter is het een ex-kabinetschef ondanks stuitende tekortkomingen te herbenoemen)
Een Belgische PS-premier kan voorstander zijn van zelfbeschikkingsrecht en nationale autonomie (in Oekraïne toch).
Een Italiaanse oscargenomineerde film kan onmogelijk kwalitatief beter zijn dan een Belgische oscargenomineerde film (wellicht is de Belgische oscargenomineerde film slachtoffer geworden van een complot)
Een koepel van christelijke werknemersorganisaties kan perfect onschuldig en zuiver op de graat zijn (en tegelijkertijd 9,5 miljoen euro aan belastingen moeten opleggen)
De extreemlinkse concurrent van linkse partijen mag niet meewerken aan de Stemtest van de openbare omroep (de extreem-rechtse concurrent van rechtse partijen mag dit wel)
Een minister-president kan ook campagneman zijn, zelfs een volledige dag per week, elke week
Een minister-president kan géén premier zijn, aangezien dat een degradatie zou zijn.
Een Nederlandstalige kan viersterrengeneraal worden in het Belgisch leger (Franstaligen delen vooralsnog niet in deze buitengewone eer)
Een Nederlandstalige kan nooit Procureur des Konings in Brussel zijn. Gewoon nooit.
Vakbonden, belangenbehartigers van de werkmens, kunnen verantwoordelijk zijn (en betaald worden voor) het uitbetalen van werkloosheidsvergoedingen.
Vakbonden kunnen nooit eens gedagvaard worden, omdat zij geen rechtspersoonlijkheid hebben.
Mark Eyskens kan een gerespecteerd staatsman en veelgevraagd studiogast zijn.
Dat laatste kan mogelijk het meest deprimerende zijn in dit lijstje.
Daniël Walraeve (1988) is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven.
Met een communautaire campagne graaft De Wever zijn eigen graf. Dat vertikt hij.
Het draagvlak voor Vlaamse onafhankelijk blijkt groter dan verwacht. Dominic Potters, politiek secretaris van de VVB, is tevreden.
