“Mag ze een vleesje hebben?”

Carrefour koppelde de grote herstructurering – 1200 werknemers – in ons land aan de noodzaak om de winkelketen het digitale tijdperk binnen te loodsen. Investeringen zijn noodzakelijk in deze tijden van disruptie, en helaas gaat daar soms ook jobverlies mee gepaard. De e-commerce valt zeker niet terug te draaien. Maar slaat de slinger niet teveel door? En is dit werkelijk wat de consument wil?

Futureproof

Er valt de laatste dagen veel te zeggen over de communicatie die Carrefour hanteert. Niet empathisch, te veel focus op de uitdagingen voor het bedrijf, te weinig op de mokerslag die het personeel moet verwerken. Allemaal waar uiteraard. Maar over de grond van de zaak is amper debat. Dat investeringen nodig zijn om bedrijven futureproof te maken staat buiten kijf. Nu internetmogols zoals Amazon zich op de retailmarkt begeven komen de traditionele supermarkten zoals Carrefour of Delhaize onder druk te staan. Maar futureproof hoeft niet noodzakelijk enkel en alleen digitaal te betekenen.

Papieren krant

Een gelijkaardig verhaal: al enkele jaren wordt het einde van de papieren krant voorspeld. Persoonlijk ben ik er niet van overtuigd dat dit snel zal gebeuren. Ik heb jaren dagelijks de krant gelezen op mijn tablet, maar sinds enkele maanden ben ik terug overgeschakeld op de papieren krant. Tablets en smartphones zijn ideaal om breaking news binnen te krijgen, maar ik geniet er heimelijk van om met badjas, pantoffels en koffie in de hand eens goed te vloeken op het commentaarstuk van Bart Eeckhout, een heimelijk rustgevende ervaring die een tablet mij nooit kan doen evenaren. Dit moment van stabiliteit – alsof het nieuws even ‘bevroren’ lijkt – brengt rust tijdens een nieuwsflow die 24/7 is. Ik ben en blijf fan van de gedrukte krant, ook al volg ik elke news flash en de sociale media op. Nota bene: de smartphone heb ik uit de slaapkamer verbannen en een tablet heb ik ondertussen niet meer.

Om dezelfde reden ga ik ook graag naar de buurtsupermarkt. En nochtans ben ik een overtuigd gebruiker van de e-commerce: boeken, DVD’s, zelfs pampers bestelde ik online. Maar laat het ene nu net niet het andere uitsluiten. Voor mij blijft het snuisteren langs de vleestoog en het wijnrek nog steeds één van mijn favoriete weekendbezigheden. En de zelfbedieningskassa sla ik al jaren over. Meer nog, ik gruw er van. Tijd is vandaag een schaarste, maar menselijk contact – met de kassierster – is helemaal geen tijdsverlies, integendeel. Trendwatchers voorspellen zelfs het einde van de kassierster, ik mag hopen dat Carrefour zich hier niet heeft laten inspireren wanneer ze haar nieuwe businessmodel heeft uitgedokterd. Tenzij de e-commerce op even alerte en charmante wijze mijn koters een “vleesje” weet voor te schotelen tijdens het lange wachten aan de vleestoog? Commercieel ook, want enkele minuten sta ik op de parking met 200 gram Plopworst.

Discountketens

In mijn Kempische heimat werd enkele jaren geleden de lokale supermarkt overgenomen door een bekende keten, op een moment dat twee andere discountketens zich ook begaven op de lokale markt. Deze keten nam het volledige personeelsbestand over – de vertrouwde gezichten – en niet zonder succes. Ook al waren de prijzen een pak hoger dan bij de discounts.

De wereld rondom evolueert, en maar goed ook. Digitalisering is hiervan een essentieel onderdeel, maar het zou een totale misvatting te zijn te denken dat mensen geen behoefte meer hebben aan ‘analoog’ contact. De slinger hoeft niet door te slaan. Voor alle duidelijkheid: dit is geen romantische utopie die ik nastreef. Ik ben ervan overtuigd dat de wereld – ook die van morgen – niet zo gek veel zal verschillen van die vandaag, althans wat betreft menselijke behoeften voor zowel de babyboomers, Generatie Y als de Millennials. Carrefour houdt dit ook best in het achterhoofd wanneer ze haar businessmodel van morgen bekijkt.

(Deze bijdrage is opgedragen aan de vele kassiersters en magazijniers die mijn dag op prachtige wijze weten op te fleuren).