Moet er nog Vandezande zijn?

Voorwerp van discussie tussen sp.a en N-VA is dit keer het Vlaams taaldecreet van 19 juli 1973, volgens parlementaire logica ook wel bekend als het Septemberdecreet of het decreet Vandezande. Robert Vandezande (1922-2001) was senator voor de Volksunie en de naar hem genoemde wetgeving moest het bedrijfsleven vernederlandsen. Het decreet Vandezande bepaalde voor het eerst dat de voertaal van bedrijven in Vlaanderen in relatie met werknemers en de buitenwereld het Nederlands is. Ook 40 jaar na datum blijft het een hoeksteen van de taalwetgeving, gekoesterd door Vlaamsgezinden.

Ludo Sannen (sp.a, vroeger Groen), blijkt minder gehecht aan de taalwetgeving voor bedrijven. Sannen diende een voorstel in om het decreet Vandezande te wijzigen. Pikant detail: Sannen diende zijn voorstel in ondanks uitdrukkelijke bezwaren van N-VA. Bij monde van Vlaams fractieleider Matthias Diependaele had N-VA aan Sannen laten weten dat de Vlaams-nationalistische partij niet kon instemmen met een voorstel van decreet dat de deur open zou zetten voor het ondergraven van een belangrijk stuk taalwetgeving. Het sp.a-parlementslid legde de bezwaren van de coalitiepartner naast zich neer, en diende zijn voorstel gewoon in.  

Diependaele zou onmiddellijk protest hebben aangetekend bij zijn collega-fractievoorzitters Bart Van Malderen (sp.a) en Koen Van den Heuvel (CD&V). De partijen spraken af dat het incident stil zou worden gehouden en dat de tekst niet openbaar gemaakt. Op de webstek van het Vlaams Parlement staat dan ook ‘tekst nog niet beschikbaar’.

Enig  probleem: Sannen zelf interpreteert de afspraak over discretie eerder ruim. Op eenvoudig mailverzoek werd de integrale tekst van het voorstel Sannen zonder probleem overgemaakt aan ondergetekende.

In zijn voorstel pleit Sannen ervoor het decreet Vandezande aan te passen om ‘tegemoet te komen aan de huidige praktische vereisten’. Lees: de taalwetgeving is achterhaald en het is onredelijk om vandaag nog aan bedrijven te vragen maximaal rekening te houden met de officiële taal van de plaats waar ze gevestigd zijn. ‘De indiener wensen (sic) dit taalstelsel aan te passen. Dit dient te gebeuren door een wijziging aan het decreet van de Vlaamse Gemeenschap van 19 juli 1973 tot regeling van het gebruik van de talen voor de sociale betrekkingen tussen de werkgevers en de werknemers, alsmede van de voor de wet en de verordeningen voorgeschreven akten en bescheiden van de ondernemingen’. Sannen viseert vooral prospectussen, de wettelijk vereiste documenten bij een emissie van financiële producten. De sp.a’er wil het decreet Vandezande wijzigen zodat die ook zouden mogen worden opgesteld in ‘een taal die gangbaar is in internationale financiële kringen’, zoals het Engels.

Uit dit soort wetgeving spreekt een grote betrokkenheid bij het bedrijfsleven en een innig engagement ten dienste van de internationale financiële markten, wat eerder atypisch lijkt voor een sociaaldemocraat als Sannen. Maar ook los van die observatie blijft het een opmerkelijk voorstel. De partij van Sannen zit ei zo na al negen jaar met de N-VA in de Vlaamse regering. Is er op al die tijd bij sp.a geen enkel begrip gegroeid voor de gevoeligheden van de Vlaams-nationale coalitiepartners? Het kan niemand verrassen dat de N-VA geen zin heeft in een afzwakking van de taalwetgeving, die op het terrein niet echt tot grote problemen leidt. Het is wel verrassend dat een parlementslid uit de coalitie vrolijk voorbijgaat aan de protesten van een fractievoorzitter van een regeringspartij. Het voorstel van decreet werd intussen doorverwezen naar een commissie. Misschien leert het verdere verloop van de behandeling ons nog iets over de situatie binnen de Vlaamse meerderheid, die nog maanden te gaan heeft voor we aan verkiezingen toe zijn.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>