Wanorde bij de Orde van Dierenartsen

Soms is er niet veel nodig om een voorbeeld te geven van de Belgische blokkering van instellingen. Neem nu de Orde van Dierenartsen. Opgericht bij wet van 19 december 1950, maar compleet achterhaald en nu ook geblokkeerd. Zelfs met een communautair extraatje.

De Orde der dierenartsen

Elke praktiserende dierenarts in België is verplicht lid van de Orde van Dierenartsen. Dat is in hoofdzaak een tuchtorgaan dat waakt over de deontologie van het beroep. De Orde bestaat uit drie geledingen er zijn in twee gewestelijke raden, een Vlaamse en Franstalige en twee gemengde raden van beroep met elk hun eigen opdracht en autonomie. De Hoge Raad bezit de rechtspersoonlijkheid, maar staat niet boven de rest. Hoewel er momenteel zo’n 3.500 Vlaamse en slechts 2.500 Franstalige dierenartsen zijn, is de Hoge Raad, u raadt het al, paritair samengesteld en de vergadertaal is Frans. De voorzitter is een magistraat op rust en voor het leven benoemd. De leden van de Hoge Raad worden om de drie jaar aangeduid door de gewestelijke raden. Die gewestelijke raden worden om de drie jaar voor de helft vernieuwd. Stemmen is verplicht voor dierenartsen. Per post dan nog wel. Dat kost in Vlaanderen alleen al elke keer 25 000 euro. Elektronisch stemmen ziet de Franstalige gewestelijke raad niet zitten. De 19^de eeuw bestaat nog, in de Orde van de Dierenartsen.

De gewestelijke raden innen de lidgelden, 200 euro per jaar, verplicht te betalen door elke dierenarts. Maar de Hoge Raad is de enige met rechtspersoonlijkheid en dus vinden die dat alles (geld en personeel) hen toekomt, ook al wordt het geld geïnd en beheerd door de gewestelijke raden, bezitten de gewestelijke raden gebouwen en wordt het personeel ook door die raden aangeworven. U ziet de bui al hangen, een  discussie over personeel en vooral, over geld.

Wanorde

In oktober 2016 wou de nieuw verkozen Vlaamse gewestelijke raad wel eens enkel pijnpunten bespreken met de Franstaligen en met de voorzitter van de Hoge Raad. Maar dat wou de voorzitter van de Hoge Raad niet. Om de Hoge Raad aan te porren tot een gesprek over de werking weigerde de Vlaamse raad om nieuwe vertegenwoordigers aan te duiden. Waarop de uittredende Nederlandstalige leden zichzelf herbenoemden, wat onwettig is. Een Hoge Raad van een Orde die waakt over deontologie en zelf onwettig is samengesteld… De Voorzitter, een magistraat-émeritus, stelde dat de Vlaamse gewestelijke raad dan maar naar de Raad van State moest stappen. Wat een meerderheid van raadsleden ook deed. Daarnaast dreigde de Vlaamse gewestelijke raad om de geldkraan dicht te draaien. Ze weigerden nog langer blanco cheques (telkens ter waarde van 20.000 euro) door te storten naar een rekening van de Hoge Raad, maar alleen beheerd door de Franstaligen.

Daarop schorste de Hoge Raad de voorzitter en de secretaris van de Gewestelijke Raad omdat ze volgens de Hoge Raad de werking blokkeerden. Na een spoedprocedure bij de RVS werd die schorsing ongedaan gemaakt. Ook de herbenoeming van de uittredende Nederlandstalige leden werd bij de RVS aanhangig gemaakt. Maar die zag geen hoogdringendheid in de zaak en die procedure loopt nog steeds. De Hoge Raad is dus nog altijd onwettig samengesteld.

Voorzitter

De kritiek op de Hoge Raad vanuit Vlaanderen is er zowel op de werking als op de organisatie. Volgens de Hoge Raad is alles wat er besproken wordt geheim. De Hoge Raad maakt geen begroting op en heeft geen budget, maar stuurt ‘voorschotfacturen’ naar de gewestelijke raden, de eerder genoemde blanco cheques van 20 000 euro.

Kop van jut in Vlaanderen is de (Vlaamse) voorzitter van de Hoge Raad, Paul Boudolf. Volgens Vlaamse vertegenwoordigers in de Gewestelijke Raad stelt hij zich boven de wet. Hij kiest bewust voor de confrontatie en provocatie door met een onwettige samenstelling van de Hoge Raad verder te gaan. Door over te gaan tot schorsing van wie hem iets in de weg legt. Door bewust beslissingen te nemen die ingaan tegen de wet. Flagrantste voorbeeld is de beslissing van de Hoge Raad van maart 2016 om uittredende raadsleden die volgens de wet géén kandidaat mochten zijn, toch te aanvaarden als kandidaten voor de gemengde raden van beroep. De Vlaamse gewestelijke raad kan niet naar de RVS stappen, want ze hebben geen rechtspersoonlijkheid. Dus moeten de leden dat als individuen doen om beslissingen aan te vechten… Zij moeten dan hun advocaten met eigen middelen betalen, terwijl de Hoge Raad lidgelden van de dierenartsen gebruikt om zich te verdedigen. Minimum een beetje kafka toch.

De Voorzitter eist ook geheimhouding van de leden van de Hoge Raad naar de Vlaamse raad toe. Zij zijn dan vertegenwoordigers van de gewestelijke raad, maar mogen er maar mondjesmaat verslag uitbrengen. Zo wordt er een ongezonde gesloten cultuur van geheimzinnigheid en achterdocht gecreëerd. Volgens de Hoge Raad is ook de wet op de openbaarheid van bestuur niet op hen van toepassing. Wat juridische nonsens is. Doorbraak vroeg voorzitter Paul Boudolf om een reactie, maar die wenste niet te reageren zolang er wettelijke procedures lopen.

Politiek

In elk normaal land komt bij zo’n aanslepende blokkering de bevoegde minister tussen. In België is er uiteraard niet één maar zijn er drie ministers bevoegd: Koen Geens (CD&V, Justitie), Dennis Ducarme (MR, Landbouw) en Maggie De Block (Open vld, Volksgezondheid). En die drie ministers, tja die lijken ergens op te wachten. Als extraatje hebben de Franstaligen in Ducarmes oor gefluisterd dat die Vlamingen de Orde willen splitsen (zoals de Orde van Artsen, advocaten en architecten al gesplitst zijn) en dus trekt die helemaal de handrem op.

O ja… klein detail misschien, maar ondertussen is dierenwelzijn een geregionaliseerde bevoegdheid. U Kent Vlaams minister Ben Weyts (N-VA) ondertussen wel al. Aan wie zullen de Gewesten advies vragen? waarschijnlijk niet aan de paritair samengestelde hoge Raad.

Recept voor een ramp

Ook de Vlaamse Dierenartsenvereniging (VDV), één van de twee Vlaamse syndicaten voor Dierenartsen, vroeg in een mail opheldering en uitleg bij de malaise in de Orde van Dierenartsen. Die vraag bleef zonder gevolg. Ze vragen dat een onafhankelijke jurist een verslag zou maken van wat er precies gebeurd is. Maar ook die vraag bleef zonder gevolg.De cocktail van het misbruik van het beroepsgeheim, het communautaire aspect, geen minister die initiatief wil nemen én een voor het leven benoemde voorzitter blijkt een recept voor blokkering en chaos. De orde van Dierenartsen is een wanorde geworden. En is veroordeeld om dat te blijven omdat, tja waarom eigenlijk?

Omdat de politici (en de pers) niet wakker liggen van (amper) 6 000 dierenartsen die in een Orde opgesloten zitten die op een 19^de eeuwse manier wil blijven werken. Ze liggen niet wakker van de blokkering. En de overgrote meerderheid van de dierenartsen betaalt elk jaar zuchtend haar/zijn lidgeld, brengt haar/zijn stem uit en probeert haar/zijn werk te doen zonder een klacht aan het been te krijgen of zonder in een depressie of burn-out te verzeilen.

Politici leggen vaak ronkende verklaringen af over het ‘primaat van de politiek’ en ‘beslissingen nemen’. Wel, hier is een geval waar dat kan.