Segregatieverkiezingen

Als we naar de vorige verkiezingen kijken, zien we dat daar iets aan de oppervlakte gekomen is dat zich deze verkiezingen kan verderzetten: de segregatiestem. Bevolkingsgroepen op basis van afkomst en religie worden specifiek aangesproken om die electoraal aan zich te binden. Hun stem wordt gevraagd. Niet om wat ze denken, maar omwille van wie ze zijn: Afghaan, Turk, Marokkaan, noem maar op. Hoeveelste generatie? Het lijkt niet uit te maken.

Ze vragen je stem als moslim voor de hoofddoek, het islamonderwijs, het onverdoofd slachten, de oorlog in Gaza en Libanon… En dat allemaal voor de gemeenteraad. Zowat één op vier Antwerpenaars zou intussen moslim zijn, dus er vallen wel wat stemmen te rapen. Al is niet elke moslim daar vatbaar voor. Gelukkig.

Moslim Belang

Alle politieke partijen hebben bewust kandidaten van verschillende afkomst op hun lijsten. Maar er zijn er die veel verder gaan. PVDA meent dat ze de migranten- en moslimstem kan gebruiken om de revolutie te bespoedigen. Daartoe gaan PVDA’ers zelfs spreken in de moskee. Stel je voor.

Team Fouad Ahidar werpt zich op als een soort ‘Moslim Belang’, een spiegelbeeld van het Vlaams Belang. Al stellen ze zich liever voor als een ‘Moslim Volkspartij’, een ‘MVP’. Waar ze precies staan zal de toekomst uitwijzen, maar hun gesegregeerde campagne — gericht op afkomst en religie — voorspelt niet veel goeds. Het is geen samenleving meer als we die opdelen in verschillende hokjes en mensen aanzetten vooral in dat hokje te blijven.

De wereld is veranderd

Het is een realiteit die grotendeels lijkt te ontsnappen aan journalisten en politici die opgegroeid zijn, en vandaag leven, in een realiteit waar religie of afkomst geen rol speelt. Tenzij als slachtoffer van de geschiedenis. Ze zijn allemaal wereldburgers, en religie dat is privé en passé. Ze zijn zo gefocust op hun wereld dat ze een verandering missen in de wereld, zelfs in de gemeente.

Zo missen ze ook dat er in Vlaanderen en Europa politiek iets veranderd is: de vervreemding heeft extreemrechtse partijen en migrantenpartijen voortgebracht. Dé vraag is of je die allebei uit het bestuur kan houden. En als dat niet kan, welke van de twee kies je?

Kaboel aan de schelde

De segregatie in het stemhokje volgt de segregatie in de steden. Dat is het echte probleem. Wist je dat er een Afghaanse wijk is in Antwerpen? Nederlands hoor je er niet op straat, je ziet het ook niet. Het is een wijk die zichzelf losgeknipt heeft uit onze samenleving. Een wijk waar een moslimpartij wortel kan schieten. We dwaalden in Antwerpen rond voor het Doorbraak Magazine.

Wie geen probleem ziet, die kan het ook niet oplossen. Zo zijn hier hele wijken ontstaan in centrumsteden die ‘vervreemd’ zijn. Waarom zouden nieuwe inwijkelingen er Nederlands leren? Ze kunnen hier leven alsof ze daar zijn. Thuis kunnen ze dat, inclusief de media van daar. Maar ook op straat kunnen ze hier leven alsof ze daar zijn. Oorspronkelijke bewoners vervreemden en trekken weg. En ze zijn boos, voelen zich in de steek gelaten en laten dat merken met hun stem.

De kans is groot dat deze segregatie en polarisatie zich in deze lokale verkiezingen verderzet. Dat zet onze democratische samen-leving onder druk. Als we dat niet erkennen en niet handelen, dan zal de polarisering en segregatie tussen groepen enkel toenemen.