Sisi blijft tot de verbeelding spreken

Het uitgeklede kostuumdrama Corsage, een vorige Sisi-film — over Elisabeth, keizerin van Oostenrijk (1837-1898) — is nog maar net weg uit de bioscoop of daar is de volgende variante op de Sisi-saga al: Sisi & Ich.

Anti-Heimatfilm

Sisi & Ich (***, vanaf deze week in de bioscoop) van de Duitse cineaste Frauke Finsterwalder is al de vierde Sisi-benadering in korte tijd, precies 125 jaar na haar tragische dood. Eerst was er Corsage, een historische meer correcte Sisi-versie (hoewel…) van de eigenzinnige Oostenrijkse filmmaakster Maria Kreutzer.

En ongeveer tegelijkertijd doken er twee series op: de Nederlandse Publieke Omroep programmeerde de Duitse RTL-productie Sisi — Sisi ontdekt haar seksualiteit — en via Netflix kon je kijken naar de zesdelige reeks Die Kaiserin. Daarin lijkt Sisi een vrouw van de natuur: zeer naturel, zeg maar.

Even ter herinnering: de eerste Sisi-film dateert al van 1921. Veel bekender is het drieluik dat de Oostenrijkse filmer Ernst Marischka maakte van de keizerin van Oostenrijk die, toen ze zestien was, trouwde met Frans Jozef I en vervolgens aan het Weense hof een prinsessenleventje leidde. De drie films werden een succes in de naoorlogse jaren ‘50 vooral dankzij haar vertolkster Romy ‘Sisi’ Schneider, zeventien jaar jong.

Een en ander kaderde helemaal in een typisch Duits filmgenre: de Heimatfilm, naoorlogse historische films over een land dat nooit echt heeft bestaan: met ongerepte natuur en eenvoudig familiegeluk.

En dan was er ook Ludwig (1973) waarin de Italiaanse meester Luchino Visconti Elisabeth — ook gespeeld door Romy Schneider — in de eerste plaats portretteerde als een sterke vrouw.

Van Sissi tot Sisi

Finsterwalder benadrukt dat ze in haar eigentijdse Sisi — Elisabeth schreef haar bijnaam wel degelijk met één enkele s — een popster/mode-icoon zag. Men wou destijds al weten welk dieet Elisabeth volgde en welke kleren ze droeg. In heel Europa kopieerden mensen haar stijl, wat jaren later ook tal van filmdiva’s zou overkomen, trouwens. Haar bekendheid liep ook nog eens parallel met de doorbraak van de fotografie in de tweede helft van de 19de eeuw. Van haar zouden er ook glamourachtige foto’s bestaan hebben. (In Corsage maakte de actrice Vicky Krieps van Sisi zowel een verfijnde als een verbitterde vrouw.)

Finsterwalder liet zich inspireren door de dagboeken van Sisi’s hofdames — allemaal leken ze verliefd op haar — en leerde zo een andere Elisabeth kennen. Het is door de ogen van een van hen, Irma Sztáray, voor wie Elisabeth een diepe genegenheid koesterde, dat we naar Sisi kijken. Sisi is in het energieke portret Sisi & Ich een wat oudere, vrijgevochten vrouw die haar (vrouwelijke) entourage manipuleert. Ze is geestig, reist graag, is levenslustig en sportief maar vooral ook wispelturig en gemeen.

Sisi & Ich is een actuele interpretatie van een ongrijpbare, complexe historische persoonlijkheid die blijft fascineren. Iemand die lak heeft aan elk protocol en aan alle conventies. Een heel ander beeld dus van enerzijds de beeldschone, naïeve prinses. En van de depressieve, moeilijke vrouw anderzijds.

Cijfers & letters

Op het ogenblik dat de films Barbie en Oppenheimer, die als de tandem Barbenheimer op hetzelfde moment in de bioscoop gedropt werden, scoorde ook nog een derde Amerikaanse film zeer sterk aan de kassa. Het is The Sound of Freedom, een film die je wellicht hier bij ons nooit in de bioscoop (of op een of ander streamingplatform) zal te zien krijgen. Niet om de inhoud, maar wel door de connecties van de twee hoofdacteurs.

De op ware feiten gebaseerde thriller Sound of Freedom van Alejandro Monteverde heet controversieel te zijn. Het is het verhaal van Jim Ballard (Jim Caviezel). Hij werkt bij de CIA en neem ontslag om in Colombia kinderen uit de handen van mensensmokkelaars te houden. Eerst redt hij twee Hondurese kinderen, later zal hij een reddingsoperatie leiden van een 50-tal kinderen.

De film kostte amper 14 miljoen dollar, werd in de VS uitgebracht zonder veel publiciteit en telt nu al een bruto-opbrengst van ruim 150 miljoen dollar, ongeveer hetzelfde cijfer als Mission Impossible (in de VS).

Hoofdacteur Jim Caviezel is behalve berucht voor antisemitische uitspraken ook een aanhanger van QAnon, een radicaal rechtse politieke stroming die bekend staat om zijn complottheorieën.

En acteur Eduardo Verástegui is bevriend met de radicaal rechtse leider Santiago Abascal en eveneens met de extreem conservatieve politicus van Hongarije: Viktor Orbán.

De film wordt qua succes bij het publiek de verrassing van het jaar genoemd! Zou er nog een filmdistributeur in de Benelux bestaan die de euvele moed heeft om de film bij ons naar de bioscoop te brengen?