Vandaag 1897: Arcadie Claret overleden, de ‘eeuwige’ minnares van Leopold I

In Monheim am Rhein overlijdt op 13 januari 1897 Arcadie Claret (70), minnares van koning Leopold I van België. Hij leert Arcadie kennen in 1842 of 1844. Ze is toen zestien/achttien en wordt bijna onmiddellijk zijn minnares. Hij is dan 52 of 54.

Leopold installeert haar luxueus in een patriciërswoning in de Koningsstraat. Als camouflage organiseert hij in 1845 een schijnhuwelijk van Arcadie met zijn stalmeester, de Coburger Ferdinand Meyer, die vervolgens de kinderen van de koning als de zijne erkent. De twee zonen van Leopold, Georg (1849-1904) en Arthur (1852-1940), worden in de akten van de burgerlijke stand als ‘Meyer’ ingeschreven.

Wanneer Leopold over ‘zijn gezin’ spreekt, heeft hij het over Arcadie en haar kinderen. Leopold is dan nog getrouwd met Louise Marie d’Orléans, dochter van koning Louis-Philippe van Frankrijk. Maar Louise Marie heeft tuberculose, in de laatste fase. Om het niet te gênant te maken, vertrekt Arcadie begin oktober 1850, tegen de zin van de koning, naar Duitsland. Enkele dagen later, 11 oktober, overlijdt koningin Louise Marie. Einde 1851 staat Arcadie terug in Brussel.

Ze wordt voor de som van 80 000 frank – uit de portefeuille van Leopold – eigenares van het op twee stappen van het paleis van Laken gelegen kasteel van Stuyvenberg. Voor Leopold een nieuwe haard. Stuyvenberg biedt ook onderdak, zoals voorheen in de Koningsstraat, aan de familie van Arcadie, haar moeder en een paar van haar broers en zussen.

In september 1852 wordt de tweede zoon op Stuyvenberg geboren. De twee jongens, Georg en Arthur, krijgen een Duitse adellijke titel toebedeeld en een prinselijke opvoeding, met huisleraars. Leopold brengt een groot deel van zijn dagen bij Arcadie en de kinderen door. Ze vergezelt hem vaak op zijn vele reizen of verblijft met hem in kuuroorden, zoals Wiesbaden. In zijn oude dag wordt ze Leopolds verzorgster en staat hem bij in zijn laatste ziekte. Als Leopold overlijdt (1865) beseft ze dat ze onmogelijk op Stuyvenberg kan blijven wonen: ze vertrekt ijlings met de kinderen naar Duitsland.

De twintig jaar durende verhouding van Leopold I en Arcadie Claret is zonder twijfel zeer intensief geweest. Na 1850 was zij, tot aan zijn dood in 1865, de enige vrouw in zijn leven. Er zijn kattenbelletjes bewaard die de koning naar Arcadie stuurde en die geen twijfel laten over de intensiteit van zijn verliefdheid. Hij ondertekende deze briefjes met een ‘L’ en een hartje, ‘Arcadie, je t’aime et je t’adore’. Arcadie noteert in haar agenda: ’Zeer groot feest. Passie’ of ‘Groot feest, zeer wellustig’.

Eind 1864 verblijft Leopold in Engeland en Arcadie reist hem achterna. In buitenlandse kranten wordt bericht dat het paar tijdens die reis een geheim huwelijk is aangegaan. Zoals altijd reageert het Hof niet. Maar hier werd na enige tijd toch een uitzondering gemaakt en wordt in het Staatsblad (!) van 4 mei 1865 een logenstraffing gepubliceerd.