Vandaag 1945: eerste atoombom getest in Nevada-woestijn

De Verenigde Staten testen in de Nevada-woestijn (New Mexico) met succes de eerste kernbom van Robert Oppenheimer (1904-1967), in het zogeheten Manhattanproject. Het is een generale repetitie voor de moorddadige nucleaire bombardementen op de burgerbevolking van Hiroshima en Nagasaki in Japan. Voor de atoombom op Hiroshima wordt gegooid, wilden de ontwerpers, de militairen én de politici weten hoe de atoombom precies zou exploderen en welke impact hij had.

De testbom, genaamd Trinity, wordt op een stalen toren in de woestijn bevestigd en tot ontploffing gebracht. De explosie was nooit gezien. De kracht wordt geschat op 19 000 ton TNT, veel meer dan berekend en verwacht. Vergelijk: tot dan toe hadden de zwaarste bommen een kracht van 20 ton TNT.

Op 6 augustus 1945 wordt de eerste atoombom, cynisch Little Boy genoemd, op de Japanse stad Hiroshima geworpen. De bom is 3 meter lang, met een doorsnede van 71 centimeter. Ze bevat ongeveer 65 kilo verrijkt uranium, in twee van elkaar gescheiden compartimenten. De bom wordt op 550 meter boven de Japanse stad tot ontploffing gebracht doordat springstof de twee uraniummassa’s samengevoegde. Hierdoor ontstond een vernietigende kettingreactie.

De bom doodt in één klap 78 000 burgers. Ongeveer hetzelfde aantal mensen raakt gewond. In de daaropvolgende dagen sterven nog veel burgers als gevolg van straling. Een nieuw Japans onderzoek uit 2004 komt tot de conclusie dat Little Boy in totaal ruim 237 000 slachtoffers heeft gemaakt. Veel meer dus dan tot die tijd werd aangenomen.

Drie dagen na Hiroshima krijgt Japan een tweede atoombom (Fat Man) te verwerken, ditmaal in de stad Nagasaki. Het aantal slachtoffers bedraagt hier 70 000 tot 80 000 doden en nog eens ongeveer 75 000 gewonden, maar ook dit aantal moet worden herzien. In de jaren daarna stijgt ook het aantal geboorten met afwijkingen en miskramen bij overlevenden in en rond Hiroshima en Nagasaki.