Vandaag 1992: Louis Kiebooms overleden, CVP-Kamerlid en pro-amnestie oud-verzetsman

In Genk overlijdt Louis Kiebooms, Vlaamsgezind advocaat, klassiek filoloog, journalist en politicus voor de CVP; hij is 89. Hij krijgt nationale bekendheid als hij op het 16e congres van de Katholieke Vlaamse Landsbond in oktober 1935 een opmerkelijk pleidooi houdt tegen federalisme. Hij is een aanhanger van de Van Cauwelaert-lijn: hoe democratischer het Belgische staatsbestel wordt, hoe meer de Vlaamse meerderheid het in het land voor het zeggen zal krijgen.

Van september 1937 tot januari 1947 is hij de invloedrijke hoofdredacteur van de Gazet van Antwerpen. Om vrij onduidelijke redenen (contacten met Nederlandse verzetslui?) wordt Kiebooms door de Duitse bezetter in augustus 1940 aangehouden. Van september 1941 tot april 1945 verblijft hij als politiek gevangene in het concentratiekamp Sachsenhausen.

Na de oorlog wordt Kiebooms van 1946 tot 1968 CVP-Kamerlid en vanaf 1 januari 1947 burgemeester van Wilrijk, wat hij blijft tot 1 januari 1977 (met uitzondering van de periode 1953-1958). Wilrijk is de gemeente waar hij in 1903 geboren was.

Kiebooms ijvert onvermoeibaar voor amnestie zowel in de Kamer als daarbuiten. Zijn oorlogsverleden als politiek gevangene maakt dat hij vaak met ergernis wordt aangehoord, maar zijn moreel gezag is onbetwist. Inwoners van zijn gemeente met een ‘inciviek’ oorlogsverleden schrijft hij persoonlijk aan en hij helpt hen met de regularisatie van hun dossier. De motieven van Kiebooms zijn humanisme en verzoening.

Bij de aanvang van zijn parlementaire loopbaan bestrijdt Kiebooms het federalisme als een gevaar voor Vlaanderen én Wallonië. Maar in het begin van de jaren 1960 behoort hij tot de harde kern van CVP-volksvertegenwoordigers die ijveren voor de totstandkoming van de taalwetten van 1962-1963. Kiebooms verstrakt zijn houding nog naar aanleiding van de in zijn ogen Waalse onwil tot loyale uitvoering ervan. Hij ondersteunt daarom de splitsing van de KU Leuven.