Vies van troost
Susan Sontags permanente voornemen om nooit ofte nimmer troost nodig te hebben
De Amerikaanse schrijfster Susan Sontag huiverde van de gedachte dat iemand haar zou troosten. ‘Troostvrees’ kunnen we die aandoening noemen.
foto © Lynn Gilbert (CC BY)
Troost aanvaarden was voor Susan Sontag hoop opgeven, en dus toegeven aan de sterfelijkheid. Dat kon ze zich gewoonweg niet voorstellen.
| Tags |
|---|
Jürgen Pieters doceert literatuurwetenschap en 'Creative criticism' aan de Universiteit Gent. Recent verschenen 'Literature and Consolation' (Edinburgh University Press) en 'Een boekje troost' (Borgerhoff & Lamberigts). Hij werkt aan een nieuw boek over lezen in contexten van zorg.
Een taaltovenaar, een verteller van verhalen én een leraar: Vladimir Nabokov was het allemaal.
Transparencia verdenkt N-VA ervan cadeaus te geven aan Vooruit met het oog op volgende regeringsformatie. N-VA ontkracht dat.
