Virocratie, waar is de uitgang?

Terwijl iedereen het er over eens is dat de zogenaamde risicogroepen prioritair moeten worden ingeënt, laait de discussie over de volgorde van wie daarna aan de beurt is steeds meer op. Zo weerklinkt de laatste dagen de roep steeds luider om jongvolwassenen tussen 18 en 24 jaar als volgende aan de beurt te laten komen. Ook op sociale media kan er niet naast de berichten gelezen worden van veertig- en vijftigjarigen, meestal ouders van jongvolwassenen, die ootmoedig hun plaats in de vaccinatieketen afstaan aan jongeren (bij voorkeur hun kinderen) of aangeven daartoe bereid te zijn.

Een doekje voor het bloeden

‘Jongeren hebben nood aan perspectief’, klinkt het quasi unisono bij de pleitbezorgers van een prioritaire vaccinatie voor jongeren. ‘We mogen generaties niet tegen elkaar uitspelen’, of ‘samen uit, samen thuis’ luidt het dan weer bij de tegenstanders. Er valt voor beide argumenten iets te zeggen. Maar wordt hier wel het juiste debat gevoerd? Biedt een versnelde vaccinatie voor jongeren hen ook daadwerkelijk meer perspectief? Neen. Het is immers zo goed als zeker dat iedereen de maatregelen, zolang ze bestaan, zal moeten blijven naleven, zonder onderscheid tussen gevaccineerden en niet-gevaccineerden.

Ook met de toediening van de langverwachte prik zullen jongeren hun vrijheid dus niet zomaar van de ene dag op de andere herwinnen. Ingaan op de vraag van menig bekende en minder bekende Vlaming om de volgorde waarin de brede bevolking zal gevaccineerd worden om te gooien, zou dan ook niets meer zijn dan een doekje voor het bloeden. Een symbolische maatregel die de weg naar de vrijheid niet korter maakt.

Wat er dan wel moet gebeuren om perspectief te bieden? Het voeren van een breed en open debat over de mate waarin we als samenleving gaan versoepelen van zodra de risicogroepen hun vaccins hebben gehad. Niets meer, niets minder. De doorsnee jongere ligt immers niet wakker van de timing van zijn/haar vaccinatie, wél van het ogenblik waarop er versoepelingen komen en hij/zij zijn/haar vrijheid herwint, al is het maar gedeeltelijk.

Weg met de virocratie. Lang leve de democratie!

De beslissingen die onze vrijheden inperken worden al maanden aan een stuk genomen door slechts een handvol mensen op een  – ik wik en weeg mijn woorden – weinig transparante manier en zonder volwaardig debat. Dat zelfs parlementsleden in het Belgisch Staatsblad moeten lezen welke vrijheden worden ingeperkt en voor hoelang mag dan misschien wel gangbaar zijn in een virocratie, dat is het allerminst in een democratie die naam waardig. We zouden potverdikke met zijn allen op de barricaden moeten staan om meer debat te eisen! En toch komt de regering De Croo er vooralsnog nog vrij gemakkelijk mee weg. Maar voor hoelang nog?

Hoe langer de strenge maatregelen aanhouden – en hoe meer er dus van de mensen gevraagd wordt – hoe meer de mensen beginnen te morren en hoe meer de coronamoeheid toeslaat. Dit geldt zeker voor jongeren die ‘de mooiste tijd van hun leven’ aan zich voorbij zien vliegen. Ze hebben vragen en zoeken antwoorden, maar krijgen die niet. Nochtans is hun vraag intrinsiek niet ingewikkeld: wanneer komen er versoepelingen? Veeleer dan over de vaccinatievolgorde van de brede bevolking te  debatteren, zouden we dan ook veel beter recht naar de kern van de zaak gaan. Zullen we als samenleving versoepelen zodra de risicogroepen hun vaccins hebben gehad en zo ja, in welke mate? Enkel via dit debat kan er perspectief komen, en niet alleen voor de jongeren, maar voor de ganse bevolking.

De kern

De strenge coronamaatregelen kwamen er om te vermijden dat ons zorgsysteem zou instorten en om de meest kwetsbaren van onze samenleving te beschermen. Maar wat als die meest kwetsbaren allemaal gevaccineerd zijn?  Zal de druk op de ziekenhuizen dan ook niet automatisch afnemen? Ik ben geen viroloog, maar ik meen uit de verklaringen van diverse experten te hebben begrepen dat het vaccin ertoe leidt dat gevaccineerden na een besmetting met het coronavirus geen ziektesymptomen meer vertonen of een mildere vorm van de ziekte doormaken.

Ervan uitgaande dat dit klopt, is het dan echt nodig om met versoepelingen te wachten tot iedereen is gevaccineerd? Is het dan niet logisch om te versoepelen zodra ‘de ouderen’ die het meeste kans hebben om in het ziekenhuis terecht te komen, hun vaccin hebben gehad? Als leek moet ik u het antwoord op deze vraag schuldig blijven, maar dit belet niet dat deze vragen gesteld en beantwoord mogen, zelfs moeten worden. Hoe sneller hoe liever.

Vandaar mijn oproep: wil men jongeren, en in het algemeen de brede bevolking, perspectief bieden, start dan zo snel mogelijk een open en breed debat op over de mogelijke afbouw van vrijheidsbeperkende coronamaatregelen eens de meest kwetsbaren zijn ingeënt. Ongeacht de uitkomst ervan (snel of minder snel versoepelen), het feit dat dit debat plaatsvindt, zal op zich al een vorm van perspectief bieden.