Vrienden en – vooral – vijanden van Assita

Vrouwen die — botsend met religieuze regressiviteit — opkomen voor meer rechten, gelijkheid, emancipatie hebben nu ook duidelijke boegbeelden: Zuhal Demir, Darya Safai, Assita Kanko, om de bekendsten te noemen.

‘My religion is that there is no such thing as religion.’

‘Vooral de ‘new feminists’ (zeg maar ‘Furia’ en co) willen ons overtuigen van het tegendeel en pleiten voor meer zichtbare religieuze symbolen in het publieke leven, ook op school. Dit zogenaamd ‘progressief feminisme’ staat haaks op het échte Nieuw Vlaams Feminisme – een term die zowaar door Theo Francken recent gelanceerd werd. Op Doorbraak schreef Pinar Akbas er dit stuk over; ik citeer haar graag. ‘Dat is wat het nieuw Vlaams feminisme inhoudt: passie en engagement, kansen grijpen, een gezonde dosis zelfvertrouwen, ondernemingszin, trots, lef, emancipatie en integratie. We helpen mekaar waar nodig en we verwerpen de slachtoffercultuur die gevoed wordt door de traditionele partijen.’

Vrijheid van denken moet weer meer ruimte krijgen in de politiek, voegt Assita er aan toe. Van dat soort feminisme hou ik.

Assita

De overgang van Assita Kanko naar de N-VA werd bejubeld door de ene, verguisd door de andere. De meest gemene reactie kwam van een vrouw (de ergste vijand van een vrouw is altijd een andere vrouw): Hilde Sabbe — bestuurslid van Be.One en dus verdedigster van vrouwenonderdrukking en discriminatie.

Zelfbeschikking

Assita kwam als studente journalistiek in 2001 naar Nederland, verkaste drie jaar later naar ons land en schreef ondertussen al wat boeken bij mekaar*:  over haar zoektocht naar vrijheid en geluk, over genitale verminking, over ‘leading ladies’, over het nieuwe feminisme. De rode draad hierin is steeds een voortdurend pleidooi voor meer gelijkwaardigheid en zelfbeschikking. Ze vertelt schrijnende verhalen uit haar thuisland, Burkina Faso, waar jongens gewenst en meisjes een last zijn, ze openbaart de ‘gendercide, – de haast gebruikelijke moord op meisjesbabies -, ze praat openlijk over besnijdenis, haar eigenste nachtmerrie.

Toen ze 5 jaar was, maakte ze het zelf mee. Haar eigen moeder bracht haar onder een vals voorwendsel naar een plek waar ze samen met enkele andere meisjes barbaars besneden werd. De pijn was ondraaglijk: meisjes brulden, er was bloed, er was pijn..
De relatie met haar moeder, die voor haar een voorbeeld was, die ze tot dan onvoorwaardelijk geloofde, zou nooit meer dezelfde zijn.

Trauma

Dat verhaal vertelde ze ook vorig jaar onbevangen voor de camera, in het tv-programma Op weg met Jan. U leest haar getuigenis hier)
Eén zin bleef me bij: door die  vrouwenbesnijdenis, die folterende ervaring die levenslang een trauma blijft, leert een meisje vanaf die jonge leeftijd dat ze bestemd is om kinderen te baren en te poetsen, dat ze verder geen zelfbeschikking heeft, dat anderen over haar lichaam beschikken en uiteindelijk met haar doen wat ze willen, dat ze op niemands hulp moet rekenen, niet van haar moeder, niet van haar vader.

Vrouwenhaat

Wie denkt dat die genoemde mistoestanden nog kunnen toegeschreven worden aan religie, achterlijkheid en cultuur, eigen aan landen in ontwikkeling, ontwaakt snel door de feiten die Assita Kanko voorlegt. Er zijn tegenwoordig genoeg cijfers over verkrachtingen, fysiek geweld en aanrandingen, ook  in Europa. Vrouwenhaat neemt toe. Daarom roept Assita vrouwen op zich daar tegen te verzetten en ambitieus te zijn. Tegelijk vraagt ze ook mannen om menselijk te zijn en samen te vechten voor gelijkwaardigheid.

Emancipatie

De strijd die Assita nu voert tegen islamisering, voor meer vrouwenrechten en tegen onderdrukking, tegen genitale verminking betekent voor zovele jonge meisjes een belangrijke stap in een groeiend emancipatie- en  bewustwordingsproces. Dat is onbetaalbaar: daar verdient Assita nu al een gouden medaille voor.

Dat een vrouw — een vrouw! — als Sabbe dat niet inziet, is ronduit triest.

___

* Bibliografie

• Assita Kanko: Parce que tu es une fille. Histoire d’une vie excisée
  (Omdat je een meisje bent. Verhaal van een besneden leven)
• Assita Kanko: La deuxième moitié. Plaidoyer pour un nouveau féminisme
  (De tweede helft. Tijd voor een nieuw feminisme)
• Assita Kanko: Leading ladies – Neem je plaats in aan de top.

** Assita Kanko kreeg vorig jaar de  ‘Ebbenhouten Spoor’, prijs van de N-VA voor een verdienstelijke ‘nieuwe’ Vlaming.