Waarom een moslima die een niet-moslima zoent bedreigingen oplevert

‘In Nederland kies je je partner zelf’. Dat staat in een folder van de gemeente Rotterdam te lezen. Hiermee wilde de wethouder integratie van de gemeente, Ronald Schneider, vrije partnerkeuze bespreekbaar maken. Woedende reacties en zelfs bedreigingen vielen de vrouwen die deze folders uitdeelden ten deel. Ook het debat omtrent dit thema op de Hogeschool Rotterdam moest streng beveiligd worden. Natuurlijk zou dit zomaar kunnen liggen aan het warme weer in combinatie met een lage suikerspiegel of streng vasten overdag. Misschien moeten wij echter even wat islamitische regeltjes onder de loep nemen alvorens wij het ‘warmbuiten-ikmoetvasten-suikerspiegelschommeltargument’ aanhalen.

Islamitisch recht

Volgens islamitisch recht mag een moslimman trouwen met een joodse vrouw of een christelijke vrouw (soera al-Maa’idah 5:4), maar een moslima mag dit niet. Het principe werkt theologisch gezien als volgt; wanneer een christelijke vrouw met een moslim trouwt zijn de kinderen uit dit huwelijk automatisch moslim en geen christen. Dus op die manier stop je de verspreiding van het christendom (voor joodse vrouwen geldt dit ook als zogenaamde ‘Mensen van het Boek’) en groeit de islam juist. Seks hebben met andere vrouwen dan Joodse of christelijke mag een moslimman overigens ook, maar geen huwelijk. Regels zijn regels. Vandaar ook het gebrek aan ophef toen er foto’s en tekeningen waren bij de campagnes in verschillende Europese landen waarin moslimmannen wordt uitgelegd hoe een westerse vrouw te versieren dan wel te verleiden. Geen enkel probleem. Geen bedreigingen. Nu wel. Op de posters en flyers staan namelijk duidelijk herkenbaar (gehoofddoekte) moslima’s die zoenen met een niet-moslimman. Dat kan niet wegens een aantal principes.

Omgekeerd

Mannen zijn de baas over vrouwen, dat staat duidelijk in soera 4:34. De islam is altijd de dominante religie, want enige waarheid. Hier wringt de schoen; een christelijke of joodse man die dus een foute of valse religie aanhangt die inferieur is aan de islam kan nooit de meerdere zijn in een huwelijk met een vrouw die juist wél die enige ware en dominante religie aanhangt. Een niet-moslim kan niet de leiding hebben over een moslim, ook niet binnen het huwelijk is de uitleg (sahih al-Jaami nummer 2778).

Ook soera al-Baqarah 2:221 schrijft voor dat een moslima niet mag trouwen met een niet-moslim. Volgens Mohammed, de islamitische profeet, is het de bedoeling dat de islam zegeviert en niet dat iets of iemand over de islam zal zegevieren. Daar komt bij volgens Ibn Tamiyya (islamitische geleerde) dat een niet-moslim nooit kan erven van een moslim. Dat wordt lastig in een gemengde relatie wanneer de moslima eerder zou komen te overlijden.

Superioriteitsgevoel

Terug naar ons bedreigde folderteam. De geuite bedreigingen komen dus niet vanuit het idee dat een moslim niet mag trouwen met een niet-moslim, maar vanuit het door islamitisch superioriteitsgevoel gedreven idee dat een moslima zich nooit en te nimmer mag geven aan een niet-moslim. Zij is immers superieur en kan zich niet door haar inferieure man laten leiden. Haar kinderen moeten moslims worden en dat bereik je door te trouwen binnen de islamitische gemeenschap en niet anders.

Ik bedoel maar, als zij vrij is om te kiezen, gaat de wethouder straks nog beweren dat de kinderen uit deze huwelijken zélf mogen kiezen welk geloof, of juist geen geloof, zij willen aanhangen. Het zou wat zijn zeg! Vandaar dus de woede en frustratie. Zonder dat de wethouder het wist heeft hij door middel van zijn actie de verspreiding van de islam tegen willen houden, dáár ging de woede over.