Wijvenwoede!

Wijven (1) – in vele religies verworpenen der aarde – die aan den lijve ondervonden wat een fanatieke godsdienstbeleving zoal impliceert: verweert u! Ontwaakt!

Sterft gij achterlijke religieuze vormen en reactionaire gedachten en neem regressieve vrouwbeelden met u mee.

Excuustruus

De massale migratiegolf uit onderontwikkelde landen, brengt een nieuwe opstoot van religiositeit met zich mee: vaak verachterde geloofsopvattingen die samenvallen met een onthutsend idee over seksualiteit en een discriminerend, denigrerend vrouwbeeld. De adolescent student El Hammouchi is er een exponent van.

Werkende vrouwen die maatschappelijk iets bereikt hebben, die zich bevrijd hebben van een onderdrukkend religieus fanatisme en islamkritiek durven uiten, worden meteen excuus-allochtonen genoemd… Het past namelijk niet in het islamitisch referentiekader.

Verachterd

In zijn nieuwste boek Het vervallen huis van de islam  noemt Ruud Koopmans ‘islam de Trabant onder de wereldreligies: hopeloos achterhaald door haar gebrek aan aanpassingsvermogen.’

Wanneer leden van een (religieuze) gemeenschap zich niet meer herkennen in de spiegel die hen voorgehouden wordt, als dat beeld bedrieglijk en vervormd is, ontstaat er een (geloofs)conflict. De vele ex-moslima’s/ex-moslims zijn er (helaas vaak stille) getuigen van.

Ex-gelovigen

Recent was er in Gent, een boekvoorstelling van ex-moslima’s en ex-moslims: Wie zijn religie verlaat, dood hem! (Wie haar religie verlaat, doodt haar!)

Zoveel mannen, vrouwen, jonge meisjes die islam verlaten, die dagelijks in angst leven onder de terreur van fanatieke religiefreaks.

Iedereen werd na vijf minuten luisteren heel stil van deze getuigenissen. Geen enkele journalist van de mainstream media was aanwezig. Links zwijgt ex-moslims dood, schreef De Morgen al eerder.

Wijven weten waarom!

De publieke verbanning uit gettowijken (‘men only!‘), het belaagd, lastiggevallen en beschimpt worden: Sofie Peeters maakte er enkele jaren geleden een videoreportage over: Femme de la Rue. De beledigingen, de haat die je moet aanhoren op straat, het sissend nalopen, het schelden… ik heb daar geen woorden voor. Het is mijn wereld niet.

Aanrandingen, (groeps)verkrachtingen, en geweld tegenover vrouwen. U las ongetwijfeld deze voorbeeldjes in (sommige) kranten. Het worden faits divers. Zoals vader Moureaux dat ooit zo bestempelde, zoals Londens moslimburgemeester Sadiq Khan dat stelt: het is nu eenmaal eigen aan de grootstad…

De voorzitter van de Integratiecentrum Foyer in Molenbeek, Johan Leman, verklaarde iets gelijkaardigs in De Standaard als een reactie op een tweet van VRT-journalist Riadh Bahri.

Volgens Leman moeten homo’s ‘weten op welke plaatsen ze hand in hand kunnen lopen en waar niet. Ook vrouwen met een kort rokje moeten niet naïef zijn: In sommige buurten zullen ze schunnige opmerkingen krijgen. Ik zou het niet uitlokken.’

Tot zover de integratie in Molenbeek en bij uitbreiding Brussel.

Homorechten, vrouwenrechten?

Je verwacht dan steun van (vrouwelijke) politici, van verontwaardigde feministes, maar het tegendeel is waar. Als het over islam gaat, zwijgen velen in alle talen.

Meyrem Almaci, moslima-voorzitster van Groen, zweerde trouw aan de grondwet en voegde er meteen aan toe ‘te zullen opkomen voor de universele rechten van de mens‘.Iemand in haar partij moet haar toch eens vertellen dat het Europees Hof voor de Mensenrechten de islamitische wetgeving sharia (en dus islam want sharia is er volgens ‘échte’ gelovigen onlosmakelijk mee verbonden) niet verenigbaar acht met onze democratie. Een vonnis dat recent nog bevestigd werd door de Raad van Europa. Quid mensenrechten, Meyrem?

De Algerijnse vrouwenrechten activiste Cherifa Bouatta vertolkt al langer de groeiende ‘wijvenwoede’: al die vrouwen die door rood en groen in de steek worden gelaten, terwijl progressief links – al bij al – bondgenoten hadden moeten zijn van progressieve antifundamentalisten. Maar het nooit, nooit waren. Het is de schande van elk ‘progressief’ denker.

Illegaal en strafbaar

Tekent er nog iemand protest aan tegen de vele onwettelijke en strafbare kindhuwelijken in België? Heeft er iemand nog een woordje van boze verontwaardiging over het schenden van kinderrechten in België? De 17.000 (kinder)slachtoffers bijvoorbeeld van genitale verminking? En de meer dan 8600 die het risico lopen om nog verminkt te worden? Kinderen van IS-strijders in Syrië moeten we opvangen, want het is onze verantwoordelijkheid. Moslimkinderen in eigen land worden aan hun lot overgelaten.

Wordt er nog gepraat, wordt er iets gedaan tegen de vele verwaarloosde en mishandelde kinderen in eigen land? Is dat onze ‘verantwoordelijkheid’ niet? Zullen we verder zwijgen over kinderarmoede in België, die hoger ligt dan in onze buurlanden? (Ik vat het voor u even samen: ‘In het Brussels gewest heeft maar liefst 29 procent van de kinderen geen toegang tot minstens drie essentiële zaken, terwijl in Wallonië 22 procent van de kinderen gedepriveerd is.)

Hypocrisie

Er is alleen maar heisa wanneer een ‘rolmodel’ besluit om geen hoofddoek meer te dragen. Dan barst er discussie los en wordt de hoofddoek niet langer een vrije keuze, maar een religieuze verplichting: een vrouw zonder hoofddoek leeft immers in zonde. En het wordt nog straffer: hulpverleensters in Syrie die kinderen van IS-strijders willen ophalen, dragen in een spontane bui van extreme politieke correctheid zélf een hoofddoek. Uit respect voor de gruwel van IS en islam?

https://twitter.com/aaahmehoela/status/1140217107734564865

Dat soort onderdanigheid dus – het blijft ongezien.

Daarom

Onze grootouders vochten tegen het nazisme, vandaag zouden ze strijden tegen het islamfascisme. Elk autoritair regime met absurde, gedateerde regels en voorschriften, elke onderdrukking en discriminatie, die voortkomt uit een religie die hier niet thuishoort vanwege ‘incompatibel’, wijzen we met luide stem af. Het terugschroeven van elke emancipatie vanwege blinde religie-regels aanvaarden we niet. De islamitische wetgeving bijvoorbeeld houdt vrouwen ondergeschikt aan mannen.

Wijven – verbaast het u – bestrijden dat met kracht. En ze weten waarom: ze ondervinden het dagelijks aan den lijve. Net zoals we apartheid, homofobie, jodenhaat, geweld tegenover andersdenkenden en ongelovigen afwijzen. Zoals we simpelweg fascisme weigeren.

Weerbare wijven.. ik zie ze, ik ken ze. ‘Excuusallochtonen’ zijn het niet: het zijn alleen maar vrouwen die de toekomst van hun dochters en zonen willen veilig stellen.

(1) Ik las (en recenseerde voor Doorbraak) het boek Wijvenwereld. Wijven was de gebruikelijke, niet-denigrerende benaming. Ik gebruik haar als ‘geuzennaam’ die je vandaag verwerft door je uitstraling, je ‘naturel’ qua gezag, je mondigheid, je alertheid, je bewust-zijn… Sommige vrouwen van allochtone afkomst die actief zijn in de politiek hebben al lang die geuzennaam verdiend. Het zijn kleurrijke, vurige vrouwen: het zijn wijven van de wereld!