Zwarte Piet is van ‘ons’

Verzuring. Laat ons eerlijk zijn, het kenmerkt nogal wat mensen en deze troebele tijden helpen daar niet bij. Ze zien bovendien voortdurend beschuldigende vingers naar hun richting wijzen, wat hen dan weer zuurder maakt. Zelden wordt de ‘waarom’-vraag gesteld. Nochtans worden maar weinigen zuur omdat ze dat graag doen.

Onmacht is zoiets dat tot frustratie leidt. Verkiezingsuitslagen die al decennia lang worden genegeerd in dit land, een Europese Unie die als ongrijpbare macht regels oplegt, een economische crisis waar niemand greep op lijkt te hebben, vaklui en specialisten die het onderling voortdurend oneens zijn en geen richtinggevend baken bieden, media die de ‘gewone man’ negeren of zich schuldig doen voelen, een leefwereld die meer op een rollercoaster lijkt dan op een warme woonst, het ene verbod dat volgt op het andere. De opsomming kan nog even doorgaan.

Het aantal verzuurden is de voorbije dagen zeker weer toegenomen. Niet dat ze niet lachen, die vermaledijde verzuurden. Het debat over Zwarte Piet gaf aanleiding tot veel jolijt. Hij moet, zo klinkt het zowaar van de zijde van de UNO, afgeschaft worden en heel ernstige intellectuelen komen dat idee zelfs verdedigen. Le ridicule ne tue pas.

Er werd wat mee afgelachen. ‘Vinden antiracisten nu echt dat Sinterklaas zijn personeelsleden moet ontslaan omdat ze zwart zijn?’; ‘Gaat de UNO blauwhelmen sturen om de Zwarte Pieten te evacueren van de Sinterklaasfeestjes?’; ‘Wordt zwartepieten morgen illegaal?’. Gisteren scoorde iemand aan een tafel enorm met deze: ‘Als Sinterklaas zijn Zwarte Piet de zak moet geven is het feest van 6 december helemaal naar de kloten.’ Niet fijnbesnaard maar het leverde wel buldergelach op.

Achter die hilariteit gaat wrangheid schuil. ‘Waar zijn ze in godsnaam mee bezig?’ Wie vreest dat alle tradities overboord moeten, wordt in die vrees bevestigd. En jawel, ‘ze’ komen weer even vertellen wat ‘wij’ wel en wat ‘wij’ niet meer mogen. Die totaal belachelijke sinterklaasdiscussie is koren op de molen van degenen die voortdurend beweren dat ‘wij’ in alles en nog wat moeten inbinden omdat ‘zij’ dat eisen. Want ‘Zwarte Piet’, die is van ‘ons’, hoorde ik een zwaar getatoeëerde veertiger aan een toog kwaad uitroepen. Hij bestelde daarop zijn zoveelste pint, om het gevoel van machteloosheid weg te spoelen want hij besefte dat hij er niets tegen zou kunnen doen.

‘Alles moet multicultureel zijn, behalve wat van “ons” is.’ Dat was niet als grap bedoeld maar kon in het gezelschap ook op algemene instemming rekenen. En deze, stilletjes, fluisterend haast, tegen niemand in het bijzonder: ‘Eigenlijk heb ik plots minder zin om grootvader te worden’. Hij meende het niet letterlijk want loopt apetrots te pronken met zijn zwangere dochter. Maar voor een stuk meende hij het helemaal: zijn wereld, die hij aan zijn kleinzoon wil leren kennen, wordt weer een stukje kapot gemaakt. En dan wordt een mens zuur. Terecht, overigens.

P.S.: ‘Pietitie’ blijkt intussen de snelst groeiende facebookpagina die ooit in Nederland werd gelanceerd.

<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>