De Vlaams-Brabantse kalverliefde van Koen Geens

De rubriek kreten&gefluister van De Standaard verwees op 2 november naar het personality magazine dat door minister Koen Geens (CD&V) in heel Vlaams-Brabant verspreid. Aan zo’n 450.000 adressen laat de minister weten hoe verliefd hij wel is op zijn streek – ‘ons Vlaams-Brabant’. In het drukwerk geeft de heer Geens ook jongeren de kans om te zeggen dat ze ‘niet zeuren over het heden, niet piekeren over de toekomst en voluit bereid zijn hun verantwoordelijkheid te nemen voor die toekomst’. Dat het om CD&V-jongeren gaat, moet de lezer er maar bijnemen, een politicus bedient zich graag van welwillende en ambitieuze jongelui. Verder worden 10 realisaties, door Koen Geens als minister van Justitie verwezenlijkt, opgevoerd. Waarom deze geïllustreerd worden met ministers-partijgenoten in voetbaltenue is een raadsel.

De vruchten des velds

Onder de titel Passie verklaart Vlaams-Brabander Geens zijn liefde voor zijn streek als volgt: ‘Ze heeft de werkkracht van een trekpaard, trots maar te bescheiden. Ik ben verliefd. Verliefd op mijn streek, ons Vlaams-Brabant’.

Het siert de heer Geens dat hij van zijn streek houdt en dat ook luidop zegt. Dat hij de vruchten des velds – lambiek, geuze, Hoegaarden van het vat, Brabants witloof, asperges, zoete druiven, Hagelandse wijn – niet versmaadt, toont aan dat hij ook iets van regiomarketing kent.

Ware liefde

Maar echt van je streek houden, mijnheer Geens, is kalverliefde als het daar bij blijft. Ware liefde voor een streek is de problemen van die streek benoemen, aankaarten en daar ook wat aan doen. In je eentje of samen met je partijgenoten.

Zo meldt de krant van diezelfde dag dat almaar meer leerlingen thuis geen Nederlands spreken. Het bericht stoelt op cijfers van minister van Onderwijs, Hilde Crevits (CD&V) op een vraag van Vera Celis (N-VA). De cijfers voor Vlaams-Brabant zijn meer dan zorgwekkend en zitten sinds jaren in stijgende lijn.

Maar de minister piekert niet en ziet, net als ‘zijn’ jongeren, de toekomst rooskleurig in. Als ‘zeuren over het heden’ niet nodig is, mag verontrust zijn over de toekomst misschien wel.

Reporters

Liefde is… niet wegkijken van problemen.

Nettoyage et Services

Herne, mijn Vlaams-Brabantse taalgrensgemeente, wordt regelmatig bestookt met Frans-eentalige reclame van over de taalgrens. Zoals onlangs nog door een bedrijf uit Edingen dat Nettoyage et Services aanbiedt en op vier pagina’s slechts twee woorden Nederlands gebruikt: www.dienstencheques-vlaanderen.be… Welke officiële instantie, partij of mandataris klaagt deze taalonhoffelijke agressie aan? Alvast niet de burgemeesters van de taalgrensgemeenten waar de brief in de bus viel. En ze zijn met velen, van Galmaarden tot Halle. Toevallig allen partijgenoten van minister Geens.

Dezelfden die klakkeloos aanvaarden dat hun collega van de gemeente Bever niet langer als CD&V-er naar de kiezer trekt maar met de tweetalige lijst Thuis in Bever-Chez nous à Biévène. Zelfs minister Joke Schauvliege (CD&V), ondervraagd over deze retrograde omslag, heeft het in de regionale pers over ‘een gewaagde keuze’. En wie is niet nieuwsgierig naar de reactie van taalgrensstrijder Jan Verroken (CVP) over deze christendemocratische kronkel?

Van dit alles geen woord in het passionele pamflet van de heer Geens.

Net zoals er niets te lezen valt over de bedreiging die uitgaat van het geplande nationale voetbalstadion in Grimbergen, waar zijn partijgenote mevrouw Marleen Mertens burgemeester is. De minister weet dat een dergelijk megalomaan project in de rand rond Brussel een bedreiging te meer is voor Vlaams-Brabant, de streek waar hij zo immens verliefd op is.

Struisvogel Geens

Wie er het Geens-pamflet nog eens op naleest, ontmoet vaak de woorden verliefd, charmeren, liefde, passie… Maar leest nergens: houden van.

Het lijkt wat op de gevleugelde woorden die schrijfster Monika van Paemel ooit in een van haar romans bedacht: ‘Goedbedoelde liefde huldigt de struisvogelpolitiek’…