Te Franstalig voor woorden
Op zoek naar de minister van Begroting
Vraag aan 100 Vlamingen wie de huidige minister van Begroting is en wellicht zal driekwart antwoorden: Koen Geens (CD&V). Twintig procent anderen, die de actualiteit minder van nabij volgen, noemen misschien nog de naam Steven Vanackere (CD&V). Alleen de echte specialisten geven het correcte antwoord.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementDe federale begroting krijgt slechte punten, een extra begrotingscontrole dringt zich op: minister Koen Geens zit weer in alle journaals. Waarom eigenlijk, want hij is bevoegd voor Financiën. Dat departement heeft vele raakvlakken met Begroting maar valt er niet mee samen. Iemand anders in de federale regering is uitdrukkelijk bevoegd voor Begroting: Olivier Chastel (MR) uit Charleroi.
In het verleden maakte de Vlaamse pers wel degelijk een onderscheid tussen de minister van Begroting en zijn collega van Financiën. In de lange periode waarin Didier Reynders (MR) aan het hoofd stond van het departement Financiën, werden begrotingsvragen steevast voorgelegd aan Begrotingsministers zoals Johan Vande Lanotte (sp.a), Freya Van den Bossche (sp.a), Yves Leterme (CD&V) en Guy Vanhengel (Open Vld). Waarom krijgt Chastel niet dezelfde aandacht van onze Vlaamse journalisten?
Chastel werkt wel degelijk aan de begroting. In Vlaamse journaals is hij op persconferenties over de Begroting vaak zwijgend te zien aan de zijde van Elio Di Rupo. In de Franstalige pers is hij het die het begrotingsbeleid toelicht. Zou het gebrekkige Nederlands van de Karolinger er voor iets tussen zitten? Het is mogelijk. We zien wel vaker dat Vlaamse excellenties buiten hun bevoegdheden treden om hun Franstalige collega’s een worsteling met het Nederlands te besparen. Van gewezen minister Vanackere was het bekend dat hij als Vlaamse schaduwpremier het regeringsbeleid moest verdedigen in het Nederlandstalige taalgedeelte.
De vraag kan ook gesteld worden of bepaalde departementen niet onderbelicht blijven in de Vlaamse pers omdat de bevoegde ministers te Franstalig zijn voor woorden. Wanneer hebben we voor het laatst gehoord over Middenstand, KMO’s, Zelfstandigen en Landbouw, bevoegdheden van Sabine Laruelle (MR)? En is het echt slechts maar een indruk dat we minder van de minister van Overheidsbedrijven horen sinds deze bevoegdheid van de vlot tweetalige Paul Magnette (PS) doorschoof naar de iets minder taalgeknobbelde Jean-Pascal Labille (PS)?
Liever dan een Franstalige minister te ondertitelen omdat ze de eerste landstaal niet beheersen, negeren Vlaamse journalisten bevoegde ministers of hun beleidsdomeinen. Al ligt het natuurlijk deels ook aan de desinteresse van Franstalige ministers, die elders stemmen te winnen hebben. Staat Di Rupo aan het hoofd van twee regeringen? Vaak zit België in de details.
Categorieën |
---|
Daniël Walraeve (1988) is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven.
Met een communautaire campagne graaft De Wever zijn eigen graf. Dat vertikt hij.
Vandaag is het precies een kwarteeuw geleden dat Merkel in een historisch opiniestuk afrekende met Helmut Kohl en zo de macht binnen de CDU greep.