Verkrachting? Alleen wanneer je gilt.

Het geluid dat je maakt is tegenwoordig een maatstaf om een daad een ‘mis’-daad te noemen of niet.

Een groepje (ja, een groepje!) allochtonen misbruikten gedurende enkele maanden een jonge vrouw in Nederland, die in de pers omschreven wordt als iemand met een verstandelijke beperking. Een mentale handicap, schrijft Sceptr.

Op videobeelden die de daders zelf maakten (waarom doen ze dat, denk je?) is duidelijk te zien hoe brutaal ze te werk gingen en de jonge vrouw respectloos en denigrerend behandelden. Een vrouw liefdevol bejegenen, kennen ze niet. Ik vind het pijnlijk, ik vind het walgelijk om zien.

Seksueel misbruik – zoals dat duidelijk vastgesteld werd door de politie.

Volgens de advocaten was er echter geen sprake van verkrachting. Uit het geluid dat de vrouw maakte, kan men namelijk niet opmaken of ze al of het niet prettig vond. Profiteren van de kwetsbaarheid en de mentale handicap van deze vrouw is laakbaar, aldus het gerecht, maar dat maakt het nog geen verkrachting. Wie niet gilt, wordt niet verkracht. De daders gingen bijgevolg vrijuit.

Oog voor (de rechten van) het slachtoffer: iemand?

Wie kijkt er nog van op, stilaan wordt het een gewoonte. (1) Het is een Europese ziekte. Ze is bovendien terminaal. Dit soort rechtsuitspraken zijn overlijdensberichten: justitie gekoppeld aan rechtvaardigheid is dood. Bloemen noch kransen. De uitvaartplechtigheid vond al plaats. Succes met het verder uitbouwen van uw rechtsstaat!

Seksuele vrijheid is de vrijheid om lastig gevallen te worden

Verkrachting is de bovengrens. Al wat geen verkrachting is, kán? Het lastig vallen van vrouwen hoort dan bij de (weliswaar onhandige) versierpogingen van domme mannen? Moeten we bijvoorbeeld accepteren van moderne mannen dat ze zich in een drukke metro ongegeneerd tegen vrouwenbillen aandrukken? Zijn vrouwen geëmancipeerd als ze dat zonder protest dulden? Een teken van onze grote verdraagzaamheid?

Seksuele vrijheid wordt dan de vrijheid om lastig gevallen te (mogen) worden. Dat is zowat de teneur in het pamflet voor seksuele vrijheid dat honderd (oudere?) vrouwen in Le Monde publiceerden. Ze kanten zich daarmee tegen het puriteins feminisme en gooien daarmee de strijd tegen aanranding en seksueel geweld in de prullenbak. Straf in deze ‘Me Too’ tijden…

Het streefdoel van modern feminisme is meer gelijkheid in seksuele relaties en dus minder seksueel geweld. De straffeloosheid rond seksueel geweld wordt stilaan stuitend. De bereidheid tot klacht indienen is nooit, nergens groot – begrijpelijk – , maar toch werden er in Frankrijk 83.000 (pogingen tot) verkrachtingen gemeld. Minder dan 1% wordt berecht. Ik herhaal: minder dan 1%.

I rest my case.

Het is hopeloos.

(1) voorbeelden in ‘Rechtspraak zonder rechtvaardigheid’ – Doorbraak.be