Open VLD heeft ook een Turnhout
Vermeiren & Brentjens: zoek het ene verschil
In Zaventem gaan ze bijna landen. De politieke impasse die de luchthavengemeente al maanden in de ban houdt, loopt op de laatste benen. Een ruzie binnen de lokale afdeling van Open VLD weegt al eventjes op het gemeentebestuur. Maar tenzij u door een jammerlijke samenloop van omstandigheden geabonneerd bent op een krant met Brabantse regiobladzijden, weet u van heel die heisa niets.
Aangeboden door de abonnees van Doorbraak
Dit gratis artikel wordt u aangeboden door onze betalende abonnees. Als abonnee kan u ook alle plus-artikelen lezen. Doorbreek de bubbel vanaf €4.99/maand.
Ik neem ook een abonnementIn Zaventem speelt zich al maanden een politieke soap af waar de perikelen in Turnhout bij verbleken. De oorzaak? Open VLD. De lokale afdeling van sp.a verklaarde de situatie in een persmededeling als volgt: ‘Het is algemeen bekend dat de interne strijd binnen Open VLD verschillende partijen waaronder SP.A, Groen en Leef! hebben meegezogen in een web van vetes, misleiding en leugens. Nooit eerder werd er binnen de open VLD zo hard gevochten om postjes.’
Wat is er gebeurd? Bij de gemeenteraadsverkiezingen van vorig jaar verloor de Open VLD van burgemeester Francis Vermeiren een zetel, maar bleef met 32% wel met voorsprong de grootste partij. N-VA presenteerde zich voor het eerst als onafhankelijke partij aan de kiezer en werd in één klap de tweede partij, met ei zo na 20%. De centrumlinkse formatie sp.a-Groen-Leef! ging licht achteruit. Vlak na de verkiezingen kwamen binnen Open VLD twee kampen tegenover elkaar te staan: een clan rond vijfvoudig burgemeester Francis Vermeiren en een andere kliek rond lijsttrekster en kamerlid Lieve Wierinck. Het kamp van Wierinck, ‘een nieuwe beweging binnen Open VLD’ streefde naar een akkoord met N-VA en sp.a-Groen-Leef. Het kwam tot een voordrachtsakte tussen de drie formaties waarin Wierinck naar voor werd geschoven als nieuwe burgemeester. Maar enkele dagen later sloot Vermeiren een ander akkoord met CD&V en, opnieuw, sp.a-Groen-Leef. Vermeiren werd zelf opnieuw burgemeester, althans voor de helft van de legislatuur. Na drie jaar zou hij alsnog zijn (zesde) sjerp doorgeven aan Wierinck. N-VA werd verwezen naar de oppositiebanken.
Twee voordrachtsakten voor twee verschillende coalities met een andere burgemeester: dat is niet rechtsgeldig. De lokale afdeling van N-VA trok naar de Raad voor Verkiezingsbetwistingen en kreeg daar gelijk. In februari werd het nieuwe college ongeldig verklaard, waardoor het oude gemeentebestuur weer aan de macht kwam. Twee benadeelde schepenen trokken naar de Raad van State, maar kregen daar opnieuw nul op het rekest. Begin juli vernietigde ook de Raad van State het schepencollege van Zaventem. Eén sp.a-lid en vier Open VLD’ers, waaronder Wierinck, verloren hun ambt omdat ze de twee voordrachtsakten hadden getekend. De impasse waar Zaventem al een half jaar in verzeild was, veranderde toen in een crisis. Tot op vandaag is er nog geen oplossing. Wanneer er geen nieuw, rechtsgeldig bestuur is tegen de gemeenteraad van begin november, moet een geheime stemming onder de raadsleden soelaas brengen.
Een richtingenstrijd binnen de grootste lokale partij, die bovendien de burgemeester levert, en de hele gemeente maandenlang gegijzeld houdt: het verhaal doet wat denken aan de problemen in Turnhout. Maar hoewel het malgoverno in de Kempengemeente niet zo lang aansleepte als de twisten in Zaventem, blijft het in de nationale media opmerkelijk stil over het conflict tussen Vermeiren en Wierinck. Geen Journaalverslagen, geen Terzake-reportages, geen hooggestemde verontwaardiging over zoveel onkunde op de sociale media. Nochtans zijn de twee hoofdrolspelers in het Shakespeariaanse drama in Zaventem allebei (gewezen) parlementslid, en dus nationaal bekende figuren. Het kluwen in Zaventem telt zelfs meer dimensies, omdat door de hele stoelendans de Franstalige formatie UF kans maakt om een extra zetel in de wacht te slepen. Geen kluif voor kwaliteitskranten als De Standaard of De Morgen: voor de berichtgeving over de soap in Zaventem moest u op de regiobladzijden van Het Nieuwsblad en Het Laatste Nieuws zijn. Waarom het wanbestuur in Turnhout wél, maar dat in Zaventem niet, kon rekenen op de volledige aandacht van de Vlaamse media: dat mag en kan u volledig zelf bedenken.
<Vindt u dit artikel informatief? Misschien is het dan ook een goed idee om ons te steunen. Klik hier.>
Categorieën |
---|
Personen |
---|
Daniël Walraeve (1988) is het pseudoniem van een brave historicus die eigenlijk maar één onhebbelijk trekje heeft: hij is een onverbeterlijke consument van traditionele media. Elke dag leest hij zowat alle kranten en elke dag wordt hij dan weer vreselijk boos om een of ander editoriaal of ander naïef opiniestuk. Hij kan er zelf echt niets aan doen, tenzij er af en toe een stukje over plegen voor Doorbraak. Stokpaardjes zijn ideologie, identiteit en samenleven.
Met een communautaire campagne graaft De Wever zijn eigen graf. Dat vertikt hij.
Frédéric De Gucht ziet de Brusselse onderhandelingen afspringen en de federale doodbloeden. ‘Ze lijken een ander verkiezingsresultaat te willen.’