Slachtoffer van verdorven voetbaljournalistiek

Wie het slachtoffer is van vooringenomen partijdige journalisten wordt in de pers beetje bij beetje murw geslagen tot je met je laatste zucht opgeeft. Tot dit besluit kwam ik na de vele telefoons, e-mails en brieven die ik van lotgenoten ontving na de publicatie van De Illegale Ghelamco arena. Zelf wist ik wat er op mij afkwam en was ik voorbereid. Ik had immers van op de eerste rij aanschouwd hoe de media toponderzoeksjournalisten Wim Van den Eynde en Luc Pauwels volledig afmaakten na het schrijven van De Keizer van Oostende. Onterecht, want nadien bleek alles wat ze geschreven hadden correct te zijn. Het is nog steeds de zwartste pagina van onze Belgische politieke journalistiek. De spotlights worden nadien nooit gericht op de slachtoffers van journalisten die een andere broodheer dienden dan de krant waarvoor ze schreven. Vandaar dit artikel.

Hans Vandeweghe extern communicatieadviseur van AA Gent

Recent bleek uit het zoveelste onderzoek naar ongure praktijken in het voetbal dat sommige voetbaljournalisten niet onafhankelijk of neutraal zijn. De symbiose tussen journalistiek, sporters, trainers, voorzitters, en financiële beheerders van sportverenigingen is vaak te groot om onafhankelijkheid te garanderen. Daarbovenop zijn ze vaak zelf fan van de clubs of sporters waarover ze schrijven.

Hans Vandeweghe, sinds zijn jeugd fanatiek supporter van AA Gent, schreef een satirisch, vernietigend artikel over mijn boek De Illegale Ghelamco Arena. Gelukkig voor Vandeweghe werden de grammaticale fouten op zijn blog niet overgenomen bij de publicatie van het artikel in De Morgen (20/01/2018). Maar aan inhoudelijke fouten ontbreekt het niet: er was absoluut geen aanbesteding voor de bouw van de Ghelamco Arena, Gent is eigenaar van alle skyboxen maar verhuurde een skybox niet aan AA Gent, de renteloze lening was niet 350.000 euro maar 297.472,24 euro, Stad Gent is 3,7 % eigenaar van AA Gent en niet 3%.

Had Vandeweghe mijn boek gelezen dan had hij deze inhoudelijk fouten niet gemaakt. Wellicht was het boek te moeilijk voor zijn sportbrein. Nochtans was Vandeweghe in 2014 nog dezelfde mening toegedaan als beschreven in mijn boek De illegale Ghelamco Arena. In een artikel van zijn hand in De Morgen stond te lezen : ‘Het profvoetbal met al zijn directe en indirecte voordelen moet niet komen schooien om overheidssteun voor stadionbouw. De overheid moet wel in de ontsluiting van dat stadion voorzien, maar binnen het redelijke’.

Zijn mening veranderde toen hij daarna extern communicatieadviseur van AA Gent werd. In Het Nieuwsblad stond zijn taak omschreven: ‘Bij de Buffalo’s zou hij het communicatiebeleid moeten doorlichten en de topsportcultuur mee verfijnen.’ Verschillende bronnen bevestigen dat hij effectief voor AA Gent werkt(e) en ook een e-mailadres met extensie AA Gent heeft (had).

Kan sportjournalist Vandeweghe nog in volle onafhankelijkheid en neutraliteit artikels schrijven over AA Gent? Moet een voetbaljournalist als fanatiek supporter van een bepaalde ploeg zich niet onthouden van het schrijven over die ploeg? Voor mij is alvast duidelijk dat een journalist die extern communicatieadviseur is niet onafhankelijk of neutraal kan schrijven over zijn broodheer.

Slachtoffer van sportjournalisten die leugens en misleidingen verkozen boven de waarheid

Op de persconferentie van 19 januari 2018 namen de sportjournalisten maar al te graag de misleidingen, leugens en halve waarheden over van hun bevriende voetbalgoden. Nooit werd enig degelijk onderzoek gevoerd naar de kernargumentaties die AA Gent in zijn verweer op feiten uit mijn boek naar voor brachten. In vijf videoblogs op mijn YouTube-kanaal ‘Ignace Vandewalle’ leg ik haarfijn uit hoe dit in zijn werk ging. Ik zal hier niet alle misleidingen toelichten, maar de foute weerlegging omtrent de aanbesteding voor de bouw van de Ghelamco Arena was zo weerzinwekkend dat ik ze graag nog eens toelicht.

Op de persconferentie gaf advocaat Patrick Devers tekst en uitleg waarom de bouw van het stadion niet moest aanbesteed worden. Hij zei dat volgens de wet op de overheidsopdrachten van 1993 de erfpacht van 2014 (sic)/2015 (sic) niet moest worden aanbesteed op basis van Europese rechtspraak. Hij verwees daarvoor naar 2 arresten: het arrest Helmut Muller van 25 maart 2010 en het arrest commissie tegen Spanje van 26 mei 2011. De aanwezige sportjournalisten noteerden vlijtig en namen deze juridische nonsens over in de weekendkranten van 20 januari. Wat was er allemaal verkeerd aan de verklaringen van advocaat Devers:

1. Het betrof de aanbesteding voor de bouw van de Ghelamco Arena, niet of de erfpacht al dan niet moest aanbesteed worden.
2. Hij beweerde dat de erfpacht niet moest aanbesteed worden. In mijn boek heb ik het over het feit dat het project en de bouw van de Ghelamco Arena moest aanbesteed worden. Of de erfpacht voor de grond waarop de Ghelamco Arena is gebouwd al dan niet moest aanbesteed worden rep ik met geen woord.
3. De erfpacht dateert van 2004/2005 en niet van 2014/2015
4. De stad Gent kon in 2004/2005, zonder teletijdmachine, niet beschikken over rechtspraak van 2010/2011.
5. Wie de bewuste arresten er op na leest komt tot de vaststelling dat ze geenszins van toepassing zijn op het project Ghelamco Arena[1]. Beide arresten handelen over een procedure waar de overheid niet investeert.

Maar, de aanwezige sportjournalisten slikte alle onzin zonder enig degelijk onderzoek. Geen enkele journalist belde mij op voor wederwoord over alle verspreide misleidingen. Enkelen wilden wel weten of de leugenachtige beschuldiging van afpersing die Paul Gheysens de wereld instuurde terecht was. Ze waren enkel geïnteresseerd om mij te beschadigen, niet om de waarheid neer te schrijven of zelf enig ernstig onderzoek te voeren naar de beweringen van Stad Gent en AA Gent. Ik moet eerlijk zeggen dat ik toen ernstig twijfelde aan de onafhankelijkheid en neutraliteit van het gros van de sportjournalisten. Ik wil ze echter niet allemaal over dezelfde kam scheren, want enkelen deden wel de moeite om mijn boek te lezen en de verschillende dossiers te omvatten.

Niet enkel de externe communicatieadviseur van AA Gent, Hans Vandeweghe, schreef op die bewuste 20 januari 2018 onzin in de kranten. De afhankelijkheid van voetbaljournalisten zorgde voor het onterecht afkraken van mijn boek waar ik twee jaar hard aan werkte en dat door drie juristen en een professor bestuursrecht gecontroleerd werd. Het is toch evident dat ik na de rechtszaak van Ghelamco in september 2017 mijn boek uitgebreid op juridische correctheid liet controleren. Inmiddels werd de SLAPP-strafklacht van Daniël Termont zonder gevolg geklasseerd. Rest nog zijn burgerlijke klacht voor laster en eerroof die op 15 mei 2019 ter zitting bepleit wordt.