Sinds december 2018 wordt dit land federaal bestuurd door een minderheidsregering met 52 Kamerzetels in lopende zaken en voorlopige kredieten. De drie overgebleven ‘Zweedse’ partijen (Open Vld, MR en CD&V) deden na de stembusslag van mei 2019 met 38 zetels verder. In maart 2020 kregen ze een upgrade naar een volwaardige regering met zelfs volmachten om de coronapandemie te bestrijden. …
Brussel komt wellicht binnenkort op de tafel van de federale onderhandelaars. Tijd dat de Vlaamse partijvoorzitters zich daarover bezinnen.
Hoe je de transfers ook berekent, het komt altijd op hetzelfde neer. Eenrichtingsverkeer, zelfbediening en discriminatie van Vlamingen.
Er mag al eens gelachen worden: de ondervoorzitter van B Plus stelt voor, als oplossing van de crisis, dat de jonge Walen Nederlands leren.
Met een vlammende interpellatie zette Jan Verroken als pas verkozen Kamerlid de vastlegging van de taalgrens op de agenda van de Wetstraat.
We hebben behoefte aan een échte, diepgaande staatshervorming, ook in Vlaanderen. En het enige leidmotief moet zijn: beter bestuur.
Vlaanderen is een natie geworden. Dat maakt het overleven van Belgë onmogelijk. De crisis die we nu beleven is een existentiële crisis.
N-VA is de enige partij die een realistische confederale oplossing kan bieden voor België. Maar er is weinig zicht op confederalisme.
Drie kenners laten hun licht schijnen over het voornaamste federale struikelblok: de Bijzondere Financieringswet.
Het jaarverslag van de Brusselse vicegouverneur bevestigt de tendens: het gaat bergaf met het respect voor de taalwetgeving in Brussel.
De Vlaamse Beweging en het Vlaams-nationalisme verschillen op vier punten van andere volksnationale stromingen in Europa.
De toekomst van België? Engels praten, een federale kieskring en meer burgerdemocratie, volgens filosoof Philippe Van Parijs.
Geert Janssens van Etion vat België samen: ‘zonder cohesie is er geen voedingsbodem voor solidariteit en gaat ook de efficiëntie verloren.’
Gouverneur Wunsch van de Nationale Bank zei dat Wallonië leeft van de Vlaamse transfers. Gheude spreekt hem niet tegen.
11 juli-interview met Bart De Wever over sociale mobiliteit, identity politics en slimme PS-politici.
Doorbraak tv op 11 juli: Pieter Bauwens praat met Kathleen Depoorter, Peter De Keyzer en Lorenzo Terrière over de relance en herunitariseren
In Vlaanderen staat dekolonisering op de politieke agenda. Aan de andere kant van de taalgrens heerst toch vooral stilte. En dat is bizar.
Obstructie van Volksunie, FDF-RW en Frans-Brusselse liberalen en socialisten deed de grondwetsherziening in de zomer 1970 weer vastlopen.
De Vlaming in en rond Brussel wordt nog steeds het recht ontzegd op bijstand in eigen taal. De taalwetgeving moet eindelijk afdwingbaar worden.
Peilingen geven aan dat N-VA en VB samen een meerderheid kunnen behalen. Maar is samenwerking tussen die twee partijen realistisch?
Zal België ‘verdampen’ of zal het door separatisme ten onder gaan? Hoe dan ook: “Wat valt, moet men ook nog een stootje geven’ (Nietzsche).
België blokkeert door de particratie, de staatsstructuur en te grote interne verschillen, buiten de grondwet treden is de oplossing.
Zou minder verdeeldheid in Vlaanderen niet sneller leiden tot meer autonomie, vraagt Karel Van Butsel zich in reactie op Jean-Pierre Rondas.
Structuren moeten te dienste staan van bevolking en beleid, niet omgekeerd. Want waarom zou België gebaat zijn bij een verzwakt Vlaanderen?
Gezondheidszorg dicht bij de mensen, op gemeenschapsniveau, dat hebben we nodig. Al de rest is een doekje voor het bloeden.
Nu gaan er stemmen op om de Belgische kieswet aan te passen, minder partijen voor een snellere regeringsvorming. Is dat echt het probleem?
De kern van het politieke falen in dit land, ligt in de gespletenheid ervan. Alles is communautair, doe er iets mee, schrijft John Dejaeger.
Een jaar geleden trokken we naar de stembus. PS heeft de sleutel in handen, volgens Carl Devos. Maar een hervorming dringt zich op.
Vandaag is het 25 jaar geleden dat het Vlaams Parlement voor het eerst rechtstreeks werd verkozen.
De N-VA is een beleidspartij, de kiezer wil dat ze regeert, maar in een Belgische regering kan ze nooit bereiken wat die kiezer verlangt.
