Klimaatactivisme en apocalyptiek hebben veel met elkaar te maken, beide helpen alvast het vrije denken niet vooruit.
Klimaatalarmisten grijpen terug naar de meest dramatische scenario’s. Zo is er geen ruimte voor wat echt nodig is: stapsgewijze maatregelen.
Als de klimaatalarmisten gelijk hebben, is het eigenlijk te laat. Preventieve oplossingen lopen achter de feiten, remediëring is er nodig.
Wetenschappers horen zich te baseren op wetenschap, niet op politieke interpretaties daarvan. Pas dan kunnen we goede beleidskeuzes maken.
Waar is de moderne groene beweging ontstaan. Dat zal u verrassen.
Hoe is de jonge religie van het klimaat kunnen ontstaan? Wie en wat is ‘manbearpig’? Jan Jacobs zocht het uit.
Doemdenken is van alle tijden en blijft aanslaan bij goedgelovige mensen. Voor politici en belangengroepen is het een bron van inkomsten en macht.
In het slotdeel van zijn essay fileert Wim van Rooy de groene mens die op zijn eigen paradox reageert met een fascististische modus operandi.
Weeral een deuk in het klimaatdoemverhaal: wetenschappers gebruiken fout gekozen cijfers.
‘Wanneer de wetgevende en uitvoerende machten beleidsdaden stellen die de concrete staat van het leefmilieu voor een burger substantieel verminderen, en waarvan het algemeen belang niet afdoende kan worden aangetoond, kunnen zij de overheid voor de rechter dagen’, weet Xavier Everaert in deze vrije tribune. Hij beoordeelt de actie van vzw Klimaatzaak en de reacties erop.
Ons klimaat slaat op hol en toch lijkt de Vlaamse politiek er niet om te malen.
