Superspeculant Soros voorspelt einde euro
George Soros vreest dat de EU de euro niet zal overleven. De ‘Duitse weg’ zorgt in het zuiden voor langdurige sociale onrust die kan uitmonden in echte rebellie.
George Soros vreest dat de EU de euro niet zal overleven. De ‘Duitse weg’ zorgt in het zuiden voor langdurige sociale onrust die kan uitmonden in echte rebellie.
Carnavalsgroep Eftepie trekt zondag door de Aalsterse straten gehuld in SS-uniformen. De groep viseert N-VA-voorzitter Bart De Wever en lokale mandatarissen als burgemeester Christoph D’Haese en Karim Van Overmeire. De politici reageren gelaten, maar vertegenwoordigers van de joodse gemeenschap zijn verontwaardigd.
De parlementsverkiezingen in Israël zijn net achter de rug. De definitieve uitslagen worden pas volgende week bekend gemaakt. Maar we kijken toch even naar de uitslagen van de stembusslag van 22 januari 2013.
Een buitenbeentje. Volgens sommigen zelfs een ‘ambetanterik’. Of het nu was als frontman van punkgroep Lavvi Ebbel in de vroege jaren 1980 of als televisiemaker van Striptease bij de RTBf. Het etiket van anders dan anders raakt historicus van opleiding Luckas Vander Taelen niet meer kwijt.
David Criekemans (1974) is Vlaanderens expert voor geopolitiek, de wetenschap die de wisselwerking tussen het politieke en het territoriale domein onderzoekt. Aan de Universiteit Antwerpen doceert hij het Buitenlands Beleid van wat hij de ‘Belgische federatie’ noemt. Zijn contacten met academici en beleidsmakers leveren hem diepgaande inzichten op. Tijd dat Doorbraak ze aan het licht brengt.
‘Secessie is even Amerikaans als appeltaart’, aldus uittredend Texaans Congreslid Ron Paul in november. Inwoners uit maar liefst twintig Amerikaanse staten hebben ondertussen bij de federale overheid een petitie ingediend om hun staat te mogen afscheiden van de Verenigde Staten.
In Vrijheid. Liberalisme in tijden van cholera zet eurocommissaris Karel De Gucht (Open Vld) een boompje op over de onthechte en natieloze burger. De kritiek van De Gucht op het nationalisme stuit op veel schouderophalen. En op een strijdbaar antwoord van Jaak Peeters.
‘Franske Dubois’ vraagt zich af in een open brief aan Kristien Hemmerechts ‘waarom een Vlaamse identiteit haaks staat op globalisatie en kosmopolitisme’.
Stel je voor: je zit de krant te lezen, op gewoon gazettenpapier, nog niet op een glanzend Ipadscherm (zou trouwens te lichtend zijn voor slecht nieuws). Valt mijn oog daar toch niet op goed nieuws zeker. Kan zelfs in een kwaliteitskrant (28 november 2012). Artikel getekend STS: altijd lezenswaard trouwens.
Er is een maatschappelijk draagvlak nodig om een land fundamenteel te verbouwen. Pierre Therie doet enkele voorstellen.
Vlaamse Onafhankelijkheid, op een goede manier verkregen kan in het voordeel zijn van Catalonië en Schotland. Vlaanderen heeft troeven in handen, maar moet ze goed spelen.
Behalve een sociaal drama is de sluiting van Ford Genk een nieuwe klap voor de internationale solidariteit. Rohnny Champagne van ABVV Metaal Limburg: ‘De Europese solidariteit onder vakbonden bestaat niet. Het gaat maar zo ver, tot het over je eigen vel gaat’.
Uiteraard had René Descartes nog nooit gehoord van een fenomeen als Twitter maar mocht het wel zo zijn dan zou de Verlichtingsfilosoof onmiddellijk zijn beroemde uitspraak hebben veranderd in ‘Ik tweet dus ik ben!’
De transfers vanuit Vlaanderen naar Wallonië, die jaarlijks 16 miljard bedragen zoals VIVES vorige week becijferde, vormen een regelrechte aanslag op de welvaart en toekomst van onze kinderen. Een maatschappelijk debat hieromtrent komt vreemd genoeg nauwelijks tot stand. Anders is het gesteld in Duitsland, waar de “Länderfinanzausgleich” die voor alle ontvangende bondstaten samen niet eens het Vlaamse bedrag bereikt, al aanleiding geeft tot frictie. En in Duitsland gaat het om transfers binnen een homogene natie met dankbare ontvangers die geen verfransingsgolf aansturen.
De economische crisis raakt maar niet opgelost. Wat in 2007 begon als een financiële crisis, groeide de volgende jaren uit tot een verschroeiende economische en budgettaire crisis over het hele continent.
Pauline Marois, de kersverse premier van Québec, wond er op 4 september geen doekjes om. ‘Mijn overwinning is jullie overwinning’, donderde ze op het overwinningsfeestje van haar Parti Québecois. ‘Mijn overwinning is die van een herenigde partij, een partij die het Québecse volk een eigen land wil voorstellen dat vrij en onafhankelijk is.’
Twee overtuigende winnaars bij de Nederlandse Tweede Kamerverkiezingen twee weken geleden: de liberale VVD en de socialistische PVDA. Twee verliezers ook. En dan hebben we het nog niet eens over het CDA in duikvlucht en de gedoodverfde verwachte winnaar SP. Nee, wie ook verloren, waren de eurosceptici én de opiniepeilers die hun foutenmarge na afloop toch even onder de loep mochten nemen. De vraag is echter of het negatieve sentiment jegens Europa bij deze dan ook dood en begraven is.
De Republikeinse Partij in de Verenigde Staten is allesbehalve een monolithisch blok. Elke vier jaar worden de interne verschillen op scherp gesteld tijdens de voorverkiezingen voor het presidentschap. 2012 was op dat vlak zeker geen uitzondering.
De Europese Unie holt de soevereine beslissingsmacht van de nationale staten uit, neemt beslissingen in voor het plebs ontoegankelijke besloten kringen en ontneemt de bevolkingen van Europa zo hun zelfbestuur. De EU ontwikkelt zich tot een reusachtig “ZIJ” tegenover mede door de crisis wanhopiger wordende “WIJ’s”. Niet alleen wordt de democratie onderuit gehaald, maar ook de rechtstaat zelf, omdat die slechts kan functioneren binnen een door iedereen als legitiem ervaren nationaal “wij”. Zo ongeveer klinkt alvast een belangrijk deel van het verhaal van Thierry Baudet in zijn De aanval op de natiestaat (Bert Bakker 2012).
Baudet staat echt niet alleen.
Zoveel is zeker: de zomer van 2012 maakt een grote kans voor de prijs voor slechtste zomer van de afgelopen 25 jaar. Regen, neerslagvlagen en tussendoor buien, veel wind en veel te koud: het lijkt eerder Bamis dan zomer. Dan zou je zo denken dat elke gelegenheid om eens iets positiefs op tafel te brengen gretig met de twee handen aangegrepen wordt. Klinkt toch redelijk, niet? Een mens kan toch niet altijd zitten kankeren op dat hondenweer. Daar komt een depressie van. En dan zijn er dus de feestjes van 11 juli. U weet wel: ‘Vlaanderen feest’ – binnenshuis natuurlijk, vanwege dat weer.
Wat scheelt er toch met de Vlaamse beweging. Josef Cassimons, voorzitter van de vereniging van Vlaams Overheidspersoneel (VVO) maakt de analyse en doet aanbevelingen.
Ruim twintig jaar geleden publiceerde Jaak Peeters het boek De cultuur van het simplisme. Hij brak daarin een lans voor het behoud van sterke naties tegenover een Europa waarvan hij toen al aanvoelde dat het uit was op de absolute macht over het hele continent. De reactie van eurofielen zoals Hendrik Brugmans was enigszins spottend en ging van ‘overdreven’ tot ‘warrig’.
Tegen het einde van deze week weten we of Griekenland in de eurozone blijft of niet. Voorstanders van een “Grexit” spiegelen zich alvast aan het idee van seksuele onthouding: eruit is minder leuk maar wel veiliger. Toch zijn de verkiezingen van 17 juni minder “G-day” voor de euro dan de media laten uitschijnen.
Dinsdag 12 juni, rond twintig na zeven, VRT-radio, De Ochtend. Lisbeth Imbo interviewt Guy Vanhengel, Brussels ‘minister’.
Het blijkt dat de splitsing van het kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde het de Franstaligen moeilijker zal maken om in Vlaams-Brabant verkozenen te halen. Omgekeerd vergroot ook de moeilijkheidsgraad voor de Vlamingen om in Brussel om een verkozene te halen. Vandaar dat Wouter Beke een Vlaamse eenheidslijst had voorgesteld, die echter prompt door Groen en door de VLD – bij monde van Vanhengel – werd afgeschoten.
Ere-burgemeester van het Vlaamsbrabantse Lennik, Willy De Waele, roept de Vlaamse kamerleden van de meerderheid op om de splitsing van BHV niet goed te keuren. In een open brief legt hij hen zijn argumenten voor.
Een van de belangrijkste Vlaamse toegevingen in het kader van de BHV-akkoorden was de oprichting van de “Hoofdstedelijke Gemeenschap”. Jarenlang al proberen de Franstaligen het zogeheten ‘carcan’ rond Brussel te doorbreken met een ‘metropolitane’ en dus grootstedelijke constructie, waarmee ze vat kunnen krijgen op het Vlaamse ommeland rond de hoofdstad. Zij hebben hun zin gekregen.
“De Europese Unie is tegen een razend snel tempo zijn legitimiteit aan het verliezen bij de bevolking, en zeker niet alleen in Athene”, stelde collega-europarlementslid Ivo Belet onlangs in De Standaard terecht vast. Alleen is zijn remedie eigenlijk gewoon meer van hetzelfde: nog meer EU-inmenging en nog meer geldtransfers van noord naar zuid zouden het tij moeten keren. Net het tegendeel is nodig: respecteer de wil van het volk in de (toekomstige) lidstaten, en bouw de EU opnieuw vanuit de basis op onder het motto ‘eenheid in verscheidenheid’.
De jongste politieke ontwikkelingen zijn weinig meer dan variaties op hetzelfde thema. De toestanden die jaren geleden al op de korrel werden genomen door cartoonist Brasser vertonen veel gelijkenis met wat we vandaag meemaken. Meer zelfs: de tekeningen van toen illustreren nog altijd perfect de actualiteit van vandaag. Nochtans had Brasser geen glazen bol.
De huidige staatshervorming voorziet ook de overheveling van de maatregelen om de aankoop van een gezinswoning te bevorderen. Omdat er onvoldoende middelen mee worden overgedragen, dreigt dit Vlaamse gezinnen bijna een maandinkomen te kosten.
Eric Ponette bespreekt in dit artikel de meerdere technieken die door tegenstanders van (meer) autonomie voor Vlaanderen worden aangewend om de transfers van Vlaanderen naar Wallonië en Brussel (ongeveer 12 miljard) te relativeren. Het gaat hoofdzakelijk over reductie, etikettering, mist spuien, culpabilisering en vreesaanjaging.
Inleiding