De democratie tussen haakjes zetten om België te redden
Met de voorstellen van Re-Bel wordt de stem van de eigenwijze kiezer in gewenste banen geleid. Is België belangrijker dan de democratie?
Met de voorstellen van Re-Bel wordt de stem van de eigenwijze kiezer in gewenste banen geleid. Is België belangrijker dan de democratie?
Vergeet Vivaldi, de juiste naam voor deze regering is Kafka. Maar als de nood het hoogst is, is Trump nabij.
De lezer heeft beslist: de Doorbraak ‘Persoon van het Jaar 2020’ is Ivan Van de Cloot. Laat het een uitnodiging zijn tot kritisch denken.
Hoe kunnen we de kwaliteit van onze democratie optrekken? Zeker niet door van De Kamer een ‘veilige plaats’ te maken van het parlement.
Voor politici is het simpel. Dalen de cijfers? Dat is dankzij hun goede maatregelen. Stijgen ze? Het is allemaal de schuld van de bevolking.
Brussel is een geconcentreerde versie van België. Als het dan nog een parasitaire belasting heft worden alle communautaire demonen wakker.
Hoewel Vlamingen in de minderheid zijn, bepalen ze toch het beeld van deze Vivaldicoalitie. Kan Vivaldi aan de Belgische erfzonde ontsnappen?
Wat de nieuwe staatshervorming wordt, dat weten we nog niet, maar de voetangels liggen klaar, CD&V heeft de sleutel tot succes of ramp.
Covidpopulisme, het enige populisme dat gedoogd en zelfs gepromoot wordt door de media: eenvoudige oplossingen voor ingewikkelde problemen.
Behandel de Belgische burgers als volwassenen. Vaardig ernstige regels uit, vanuit een visie. Dan zijn angst en hoop niet nodig.
Het islamdebat wordt in ons land gesmoord. Nochtans heeft onze democratie meer te winnen bij een debat, ook over de radicale islam.
De Wetstraat heeft nood aan de pragmatiek van de Dorpsstraat. Zet de ideologie opzij, en doe wat moet gedaan worden.
Komt de Vlaamse onafhankelijkheid dichterbij? Een Vives Briefing staat stil bij de juridische, politieke en inhoudelijke drempels.
De kloof tussen de burger en de politiek moet geslecht worden, maar niet door de halve democratische vernieuwing van de Vivaldiregering.
Ook in de regering De Croo is het pas duidelijk welke keuzes gemaakt worden als de besteding van het geld op tafel ligt.
Moeten we blij zijn om Vivaldi? Het zegt veel over de Vlaams-nationale politieke strategie. Die faalde, al dan niet voorlopig.
Vivaldi is een zwaktebod. In het regeerakkoord zit voor elke partij enerzijds vaag iets, anderzijds niets. Oppositie voeren wordt overbodig.
Vivaldi staat onder spanning, geen enkele partij wil de duimen leggen. Het resultaat is een preformateursnota die vol algemeenheden staat.
Wankelt de troon van Vlaams minister-president Jan Jambon? Intern in de partij groeit de kritiek. Hoe zal dit aflopen, nu de druk stijgt?
IS, China, Rusland, Noord-Korea, Iran: in hun handen zijn religieuze minderheden die hun geloof niet delen in de verdrukking.
Na vijftien maand zijn politici het nog niet eens wie met wie zal regeren, ondertussen zijn de tijden veranderd: tijd voor verkiezingen.
De relance geeft de Vlaamse regering een tweede kans om de Vlamingen te overtuigen van de meerwaarde van meer Vlaamse autonomie.
Struikelt de Arizonacoalitie nog voor ze goed en wel gestart is over een communautaire stemming over een wetsvoorstel over abortus?
Het racisme- en discriminatiedebat graaft zich in, vanuit de loopgraven wordt elke gesprek en elke nuance onmogelijk, en dat is wel nodig.
België blokkeert door de particratie, de staatsstructuur en te grote interne verschillen, buiten de grondwet treden is de oplossing.
Ook een superkern kon niet verstoppen dat in dit Belgische systeem er geen regering meer mogelijk is met een duidelijk beleid. Het is op.
Veroordeeld voor terrorisme in Brussel, vrijgesproken in Straatsburg, wegens mogelijk een probleem in Marokko. De rekbare mensenrechten.
Nu gaan er stemmen op om de Belgische kieswet aan te passen, minder partijen voor een snellere regeringsvorming. Is dat echt het probleem?