Een zwaard trekken
Waarin de auteur net een hap Korma curry wil nemen als de telefoon plots nieuws meldt. De Queen is dood.
Benno Barnard
Zo Engels als port
De auteur is van zijn geliefde gescheiden door een oceaan, ziet hoe Rushdie wordt neergestoken en zoekt troost in Zuid-Engelse welvingen.
Maandag belt met dinsdag
Hoe je namen van overleden vrienden in je adressenboek koestert en hoe onderwijsboeken grote dichters schrappen in naam van de diversiteit.
Het land van Paddington
De schrijver omhelst zijn oude vriend, het kwetsbare beertje Paddington en een stokoude Queen en vindt troost in een dolgedraaide wereld.
Poolse reis
De auteur verblijft in het oude Joodse Krakau waar vluchtelingen van een nieuwe oorlog door de coulissen van de Holocaustindustrie zwerven.
De laatste dagen van de mensheid
Hoe de auteur in het spoor van Joseph Roth en Stefan Zweig door België trekt met in zijn kielzog oorlogsdemonen van vroeger en nu.
Seks en tabak
In de Amerikaanse wereld van zijn zoon wordt de auteur geconfronteerd met de morele dilemma’s van slavernij en verlichte plantagehouders.
Dekoloniseren: Benno Barnard in gesprek met Yves T’Sjoen
Benno Barnard en Yves T’sjoen in gesprek over dekolonisatie. ‘Plaatsen van beschaafd meningsverschil, waarheen zijt gij gevloden?’
Spelende vosjes
Terwijl een storm over het oude continent raast, kauwt de auteur op woorden als ‘vaderland’ en hunkert hij naar zijn afwezige geliefden.
Jezelf opwinden
Terwijl de storm aanzwelt in Europa en Rusland verdiept de auteur zich in de ziel van opgejaagde blikken muizen & verpletterde roodborstjes.
Uit het leven van een voetballer
Terwijl Poetin de Westerse grenzen aftast, dribbelt de auteur met zijn Russische vriend Michail langs de krijtlijnen van het oude tsarendom.
Een zondige drang
Waarin de auteur balanceert tussen het heilige en het rationele: een eindeloze sliding van Erdoğans Istanbul tot Darwins evolutietheorie.
Hey dad
De auteur verliest vrienden aan complotdenken en aan de dood maar vindt troost in de herinneringen aan het verleden en aan een toekomst.
Belgische dagen
Na lange pandemische maanden steekt de schrijver het kanaal over en heeft in België beklijvende ontmoetingen met beklijvende personen.
De rozenkrans
De jarige auteur filosofeert met de katholieke schrijver Graham Greene over mirakels en vindt onverhoeds een ‘opgeladen’ rozenkrans.
Hoe ik gecanceld werd
Hoe de auteur niet alleen covid blijk te hebben, maar ook één van zijn gedichten door een Engelse uitgever geweigerd wordt wegens ‘aanstootgevend’.
De man die van mensen hield: Vlaanderen volgens Ceustermans en Reynebeau
Dankzij deze voorbeeldige biografie gaat De Bom u interesseren én leert u veel over een cruciale periode in de Vlaamse geschiedenis.
God als dolfijn
Engelse kinderboeken waarin de dag 25 uren telt, voeren de auteur naar tijden zonder Brexit waarin Engeland werkelijk gerantsoeneerd werd.
Teerbeminde burchtheer
In de dagen waarin een conservatief parlementslid werd doodgestoken, eist de Belgische pensioendienst bewijs dat de auteur B. Barnard leeft.
Burgerlijke schemering
De auteur converseert met dokter Mohammed over het paradijs en een honderdjarige joodse filmmaker vat de essentie van Heimat.
Vertel nu verder, papa
Een huwelijk, weerzien, wandelingen, herinneringen en veel rijden. Een greep uit Benno Barnards eerste septemberdagen van 2021.
Geheugen, zwijg
Terwijl puriteinen het geheugen het zwijgen willen opleggen, graaft de auteur naar de ziel van het oude Europa.
Bruiloft in het Wilde Westen
Hoe de Europese zoon van de auteur in het huwelijk treedt met een angelieke Amerikaanse cowgirl.
Een getrokken kies
Je sterft niet in één keer. Een stelling die de auteur hier kracht bijzet na een bezoek aan the great extractor, de tandarts.
De nieuwe wereld
Een huwelijksakte en een auto kun je in Amerika maar beter allebei bezitten, maar je kunt er wel veel tempels met Griekse zuilen bezichtigen
Twintig kusjes
Theekransjes zijn heel Engels …en hebben de roep wat saai te zijn. Dat laatste klopt wellicht vaak, maar ze zijn dat niet noodzakelijk.
Een zwarte hemel
John Donne en premaritale seks, en Fjodor Dostojevski en Jesus Christus: we vernemen er alles over
Et in Arcadia ego
Kiezen tussen Fjodor Michailowitsj Dostojefski en Evelyn Waugh, moet dat? Benno Barnard doet het in elk geval.
De goedgekeurde wereld
Benno Barnard bezoekt een pub. Dat mag, niks mis mee, maar dat hij dat ook luide verkondigt stemt ons continentalen toch wat wrevelig
Bladzijden van een brillenjood
Rustieke taferelen, en liever Bach dan Weill. Maar welk adjectief zou Benno Barnard deze keer weer hebben gekozen voor journalisten?
