Benno Barnard: ‘De verkrachting begint waar de handkus ophoudt’
‘Afscheid van de handkus’ van Benno Barnard is een hoogst opmerkelijke mix van scherpe dagboeknotities met een speelse romanfantasie. Zijn tactiel proza is de echte held.
‘Afscheid van de handkus’ van Benno Barnard is een hoogst opmerkelijke mix van scherpe dagboeknotities met een speelse romanfantasie. Zijn tactiel proza is de echte held.
Aan goede Nederlandstalige non-fictieboeken geen gebrek dit jaar. Frank Hellemans maakte, met uitzondering van Bart Van Loo, een eerder ongewone selectie.
Jan Flamend gaat op zoek naar een strategie om het huidige narcisme en egoïsme te counteren. Zijn antwoord: zelfoverschrijdende vrijgevigheid.
Ook 150 jaar na zijn geboorte maakt August Vermeylen school in de Vlaamse letterkunde én in de politiek: van Sammy Mahdi tot Mark Elchardus.
Walter van den Broeck herstelt met zijn flitsende bewerking van Tijl Uilenspiegel de rebel met zijn uitdagende schelmenstreken weer in ere.
In memoriam voor de literatuurprof Paul Hadermann. Hij bracht het unieke modernisme van Paul van Ostaijen weer tot leven.
Hoog tijd om de gedichten van Herman de Coninck in de canon van de Nederlandstalige literatuur op te nemen.
Het tragische leven van Willem de Zwijger krijgt in de monumentale biografie van René van Stipriaan de glans die het verdient.
De open brief van Sam De Graeve aan zijn vader, is een boek om te koesteren. Op elke bladzijde staat wel een aforistisch pareltje.
Dichteres Marleen de Crée stapte onlangs samen met haar partner uit het leven. Opvallend hoe ze in haar poëzie al vooruitliep op dit gezamenlijke afscheid.
Journaliste Margot Vanderstraeten geeft ons een persoonlijk doorleefde inkijk in de wereld van de Joodse orthodoxe scène in Antwerpen.
De literaire rentree komt eraan. Wie en wat kunnen we de komende drie maanden zoal verwachten als het om Vlaamse literatuur gaat? 11 leestips!
In ‘Doolhofoogst’ gaat Guido Lauwaert intiem: zonder dikdoenerij en vol levenswijsheid kleedt hij zichzelf in deze poëtische memoires uit.
‘Crossroads’, de nieuwe roman van Walter van den Broeck, is een ontroerende aanvulling op het iconische ‘Brief aan Boudewijn’.
In ‘Al het blauw’, de nieuwste roman van Peter Terrin, gunt hij zijn hoofdpersonages de vanzelfsprekende verlossing van erotische escapades.
In zijn nieuwe historische roman ‘Wildevrouw’ verzoent wildeman Jeroen Olyslaegers Louis Paul Boon met Felix Timmermans dat horen en zien je vergaan.
De opgang van Stefan Hertmans is in zekere zin een afgang. Mooie terzijdes genoeg maar geen echte roman, laat staan de grote Vlaamse collaboratieroman.
Chris de Stoop pleit in ‘Het boek Daniel’ voor herwaardering van de boerenstiel, via het verhaal van de moord op zijn nonkel, boer Daniel.
In ‘Heerschappij’ serveert Tom Holland 25 eeuwen geschiedenis die tonen dat het Westen doordesemd blijft van de erfenis van Jezus-Paulus.
Met ‘De onbevlekte’ keert Erwin Mortier expliciet, al te expliciet terug naar zijn eclatante debuut ‘Marcel’ van 21 jaar geleden.
De Antwerpse debutante Anneleen Van Offel schreef met Hier is alles veilig een verrassend sterke (stief)familieroman met universele allures.
De biografie van Philip Mansel over de Zonnekoning bevat een schatkamer aan spitante feiten en feitjes, ook over Vlaanderen en Nederland.
Cliënt E.Busken, de nieuwe roman van Jeroen Brouwers, brengt de wondere gedachtewereld van een fragiele moribunde tachtiger in kaart.
Wat gaat er door het hoofd van een aftakelende bejaarde in een verzorgingstehuis? De nieuwe Brouwers duikt onder in de maalstroom van diens gedachten.
In Zilverlingen, een verzameling kritische taalobservaties, fileert Marc Kregting genadeloos én fantasierijk onze vaak al te nonchalante omgang met zinnen en woordjes.
Slordig denken
Taal luistert heel nauw en dan gaat het niet alleen om het verkeerde gebruik van ‘noemen’ en ‘heten’ of het irritante ‘naar de toekomst toe’. Wie zijn taal niet kent of verkeerd hanteert, denkt meestal slordig. En laat …
Bijbelwetenschapper John Barton doet in ‘De Bijbel’ alles uit de doeken over de interculturele herkomst en nawerking van het meest gelezen boek ter wereld.
Heel wat Vlaamse schrijvers bevonden zich tijdens het naziregime in een erg grijze zone. ‘Zacht Lawijd’ over Ernest Claes, Willem Elsschot en Felix Timmermans
Het nieuwe dagboek van Benno Barnard is ‘hogere flauwekul’, zoals hij zijn schrijverschap er zelfironisch in typeert, maar dan wel met een diepgang en fraîcheur die je hier nog nauwelijks leest.
Maak kennis met cursiefjesschrijver Jan Flamend, ‘stukjesschrijver’ met een prima oor voor levensechte dialogen.
Van ‘Er zij licht’ tot ‘#Me too’: Paul Claes bloemleesde 500 historische oneliners, en presenteert zo terloops zijn canon van de westerse geschiedenis.