De Vlaamse republiek: een historisch momentum?
Draagvlak is één ding, een wervend verhaal een ander. En kleine oorzaken – de spreekwoordelijke druppel – kunnen grote gevolgen hebben.
Persoon: Julie Van Espen
Paul Magnette is de ritueel slachter van een verdronken kalf.
België is het land van het verdronken kalf en we leren helaas nooit uit onze fouten.
De eeuwige glimlach van Koen Geens
De rechtsmacht oordeelt autonoom, maar vervroegde vrijstelling veralgemenen en besparen op gevangenissen is een politieke beslissing.
‘Vlaamse Kerk laat het afweten op de markt van welzijn en geluk’
Patrick Lens is Dominicaan en auteur van De Leeuw en het Lam, een boek dat geloof en therapie verzoent. Jos Vranckx ging met hem in gesprek.
Ze denken dat de kiezers onnozelaars zijn
Al bijna dertig jaar tappen politici en journalisten uit hetzelfde vaatje bij verkiezingen, ‘ze hebben het signaal van de kiezers begrepen’.
De waakvlamstaat heeft gefaald
Als de waakvlam uitgaat, faalt de staat. De overheidsmalaise is algemeen, door een complex staatsapparaat en een gebrek aan vertrouwen
De ministeriële verantwoordelijkheid: een draak met zeven koppen
Zaken als het drama ‘Julie van Espen’ doen bijna altijd vragen rijzen over de bredere politieke verantwoordelijkheid.
De realiteit indexeert de waarde van de democratie.
Broeder Geens heeft geenszins iets te maken met de oordelen van de rechters, maar zijn campagneslogan luidde wel: ‘Dankzij Geens wordt seksueel geweld strenger aangepakt’. De koene pater die trager spreekt dan een Limburgse slak is bereid electoraal te oogsten wat enkele rechters zaaiden. Maar hij wil geen verantwoordelijkheid nemen voor de wereldvreemde rechter die een veroordeelde verkrachter op de …
Vergeten vragen van de voorbije week (46)
Opgelet: de rubriek bevat deze week 2 vragen aan Youssef Kobo. En veel woede om Koen Geens en de brave media…
Emo-journalistiek als mistgordijn
Neen, het is geen man-vrouw-probleem, de dood van Julie is wel degelijk te wijten aan een falende rechtstaat en een nalatige bewindsman.
Bescherm onze vrouwen en kinderen
Aandacht vragen voor de slachtoffers van seksueel geweld, betekent strengere wetten en de toepassing ervan eisen schrijft Tom Van Grieken.
Wie neemt er nog verantwoordelijkheid voor Justitie?
Faalt het gerecht of is het vleugellam gemaakt door besparingen en slechte wetgeving? Wie neemt er nog verantwoordelijkheid op?
Gelukkig, de dader is bekend bij het gerecht
De straffeloosheid neemt toe, dat is de perceptie bij de burger. Acht verkrachtingen per dag maar nauwelijks veroordelingen, hoe kan dat?
De minister kan er niets aan doen
Minister Geens zou de euvele moed moeten opbrengen om minstens een mea culpa te slaan in plaats van alsmaar te ‘betreuren’ en zijn medeleven te betuigen.
