Verzwegen nieuws
De Queen is dood. Het is nogal wat. Veel aandacht in het journaal. Heel veel. Zoveel dat er ook veel nieuws niet aan bod kwam.
De Queen is dood. Het is nogal wat. Veel aandacht in het journaal. Heel veel. Zoveel dat er ook veel nieuws niet aan bod kwam.
De grootste tafelspringer is de ex-fractieleider, ex-gesjeesde minister, ex-gedoodverfd vicepremier, ex-jongste parlementslid, Kristof Calvo
Steeds opnieuw stellen we vast dat ministers geen politieke verantwoordelijkheid willen nemen. Barbara Pas laat hier een licht op schijnen.
Het klimaatbeleid verovert alle aspecten van ons leven. Drieu Godefridi legt uit waarom dit eigen is aan het totalitaire algoritme van de Groene Utopie.
Beleidsvoering en dus ook beleidsconflicten oplossen is een taak van verkozen politici, niet van middenvelders en experts.
De staat wil bepalen wat ‘fake news’ is en wat niet. Er worden blijkbaar nog niet genoeg vragen ‘vergeten’.
België houdt niet van inlichtingendiensten, maar kan niet zonder. Historicus Kenneth Lasoen brengt die processie van Echternach in kaart.
In een ballenbad zitten is plezant, vindt Siegfried Bracke, maar een land besturen (én daar verslag van doen) mag gerust wat ernstiger.
Wie pleit voor het verwijderen van standbeelden van Leopold II stuurt beter hun Ridderorde in de orde van Leopold II terug naar het Paleis.
De ‘Revue Générale’ heeft aandacht voor de Vlaamse cultuur, en laat haar lezers kennismaken met Tom Lanoye, Jan Fabre, Lize Spit en anderen
Walter Zinzen stelt één kieskring met tweetalige lijsten voor heel België voor. Dat druist in tegen het beginsel van vrije verkiezingen.
Wat gebeurt er als ‘de mensen’ voor politieke extremen dreigen te kiezen? Hoe reageert dan de klasse die zichzelf de ‘elite’ noemt?
André Alen gaat vandaag met emeritaat als rechter-voorzitter van het Grondwettelijk Hof. Een portret.
Veel journalisten supporteren schaamteloos voor een coalitie zonder Vlaamse meerderheid. Intussen vergeten ze vele vragen.
Opportunisme, berekening en instrumentalisering van een drama: veel partijen hebben heel wat over om de stembusgang uit de weg te blijven.
Ja, af en toe stoot je in onze vaderlandse pers op terloopse uitlatingen die de aandacht wekken – doorgaans omdat ze meer verbergen dan ze blootgeven.
CD&V lijkt voor een opsplitsing van de hele gezondheidszorg te kiezen. Maar de partij heeft een slecht palmares qua communautaire betrouwbaarheid.
Rudi Vranckx trekt met een stel BV’s naar voormalig oorlogsgebied om te zeggen wat we al lang weten: oorlog is slecht. Waarom?
Christian Laporte staat letterlijk stil in het Brusselse Warandepark, en staat stil bij de dingen die dit land bewegen, of net niet.
De senaat: zoals het koningshuis een nutteloze instelling die iedereen wil afschaffen, maar die nooit zal verdwijnen. Straffer nog: eens gecoöpteerd, bezingen de grootste critici de lof ervan. Hier moet echt een transformatie gaande zijn, die met de essentie van de nv België zelf te maken heeft…
Aandacht vragen voor de slachtoffers van seksueel geweld, betekent strengere wetten en de toepassing ervan eisen schrijft Tom Van Grieken.
Een weetje over “de juiste kant van de geschiedenis”: dat is ook de kant waar ze nogal veel vragen vergeten te stellen.
Nationalisme was een geestesziekte en nationale symbolen waren verdacht… nu ineens niet meer?
De dichter van het vrouwelijke geslacht, waarbij men twijfelt aan luciditeit of waanzin, is aan haar eerste bloemlezing toe.
Het Davidsfonds stapte recent uit het OVV. Keert het cultuurfonds zich helemaal af van zijn Vlaamse wortels of is er wat anders in het verschiet?
Na een halve eeuw voor Financiën gewerkt te hebben, is niemand beter geplaatst dan Karel Anthonissen om zijn impressies te delen.
Was Lenin behalve intelligent, moedig, kordaat enzovoort, ook een brave socialist? of was hij een echte leninist?
Op het eerste gezicht was de staking tegen de Eenheidswet (1960-1961) een mislukking. Op het tweede gezicht ligt dat misschien anders.
alleen begrijpen ze geen van beiden met welke redenering ze ertoe kwamen
De Belgische Grondwet is geen vodje papier, betoogde ooit Leo Tindemans in volle Egmontcrisis. Hij heeft gelijk. De Belgische Grondwet is veel meer dan dat. Hij is eender en anders tegelijk, als hij maar de Franstalige belangen dient.