4 januari. Net binnen: Jan D. Domela Nieuwenhuis Nyegaard geboren, Nederlands predikant en Vlaams activistisch leider
Verder ook: Albert Camus, T.S Eliot en Sesamstraat…
Verder ook: Albert Camus, T.S Eliot en Sesamstraat…
Het fascisme kan door zijn aantrekkelijkheid ook in het huidige digitale tijdperk, in een andere gedaante, de kop opsteken.
Tussen de twee rondes van de Franse verkiezingen zagen we het weer: de minachting van intellectuelen voor democratie en liberalisme.
Weesland verhaalt over een pied noir die na een vergeefse strijd in Frans Algerije rust zoekt in Italië, maar geplaagd wordt door zijn verleden.
In zijn nieuwste boek biedt Michael Ignatieff, puttend uit eeuwen van filosofie en cultuur, ons wijsheid en vertroosting in donkere tijden.
De strijd tegen dehumanisering is verloren als we onze vrije samenleving opgeven voor oprispingen in strijd met onze vrijheidswaarden.
Verzoening tussen Algerije en Frankrijk blijft moeilijk. Er blijft een ‘onverwerkt verleden’.
Simon Mignolet, is ‘de slimste keeper die ik ken’, volgens Jürgen Klopp. De denkende doelman. De volgende Gouden Schoen.
In ‘Wereldbeelden’ gaat oud-radiomaker Jean-Pierre in gesprek met dertien intellectuelen die antwoorden bieden op de problemen van vandaag.
Een goede oogst aan hoogstaande thrillers vocht om de Hercule Poirotprijs. Die werd door Rudy Morren met ‘Sneeuwstorm’ in de wacht gesleept.
Ophef over de tekst op een straatnaambord met de naam Arnaud Beltrame, de gendarme die het leven liet bij een islamistische aanslag in 2018.
Chamforts leven speelde zich af tegen de achtergrond van de verlichting en de Franse Revolutie, twee scharnierpunten in de Europese geschiedenis. Zijn haat-liefde verhouding tot de adel inspireerde hem tot schitterende aforismen. De invloed van deze subliem geschreven en van een scherp observatievermogen getuigende notities op de generaties na hem is groot. Stendhal, Léautaud, Camus, Cioran, Schopenhauer en Nietzsche zijn …
Een reeks geweldmisdrijven werd vooral gepleegd door allochtone Fransen. Macron is voorzichtig, zijn Minister van Binnenlandse Zaken minder.
Met Jean Raspail verliest Frankrijk een schrijver wiens oeuvre veel meer verbergt dat het legendarische Le Camp des Saints doet vermoeden.
Nieuwe Doorbraak-medewerker Jürgen Pieters vergast u de komende weken met literaire inzichten over ’troost’.
Welke romans moeten we in deze crisistijd lezen, juist omdat ze meer zijn dan een ordinair verhaal? Doorbraak vult het literaire gat op.
Veertig jaar geleden stierf filosoof en schrijver Sartre. Tijd om hem van zijn voetstuk te halen. Hij vergiste zich over de hele lijn.
Zullen de instellingen zoals wij die in het neoliberalisme aan het werk hebben gezien, blijven bestaan? Gheude hoopt van niet.
Er komt een moment dat niemand zijn buurman nog vertrouwt. De helpende hand als potentieel moordende hand. Collectieve veerkracht is nodig.
Mathieu Zana Etambala bundelde in ‘Congo 1876-1914, Veroverd, Bezet, Gekoloniseerd’ – soms nooit eerder gepubliceerde ooggetuigenverslagen.
Het is voor iedereen erg om kanker te krijgen, maar de Arnomanie die deze dagen de media teistert, is zelf op het ziekelijke af.
75 jaar geleden werd Robert Brasillach gefusilleerd. Meer dan wie ook staat hij in Frankrijk symbool voor de intellectuele collaboratie.
Gaan we onder het mom van zelfbeschikking mensen bevestigen in hun gevoel dat ze overbodig zijn? Levensmoeheid is een gemeenschapsprobleem.
Bankiers tegen communisten: een andere kijk op de strijd om pensioenhervormingen in Frankrijk, met het Légion d’honneur als attribuut…
De revolutie van de stijgende verwachtingen werd niet ingelost. 2019 was het jaar van de woede. Wordt 2020 het jaar van de revolutie?
Wim van Rooy en Paul Cliteur voeren een correspondentie over de Islam, weerbare democratie en wetenschappelijke integriteit.
Maakt deze versnipperde samenleving een clown van ons? Dat is wat Sid Lukkassen zich afvraagt in zijn nieuwe reeks. Daarin probeert hij al schrijvende over zijn bestaan de vinger op deze tijd te leggen.
Alles bij elkaar genomen is sterven een moreel schandaal, een aberratie. En toch houd ik de dood altijd nabij, ze is mijn liefste vijand
Toen in de Renaissance bleek dat de Romeinse legioensoldaten niet zelf hun kampen uitgroeven, viel die corvee ook niet meer op de moderne soldaten.