26 november. Net binnen: Herman Gorter geboren, die in een nieuwe lente een nieuw geluid hoorde
En verder: Mies Bouwman, de Niet-Winkeldag en het recht op luiheid…
En verder: Mies Bouwman, de Niet-Winkeldag en het recht op luiheid…
Hoe Belgicistische academici bij voorbaat de Vlaamse canon afschieten als een complot van ‘collaborateurs’.
Ook slimme bollen hebben uitschuivers die zonder context fout opgevat kunnen worden en dat zijn momenten om hen op hun gezicht te slaan.
Dit tweede deel van de NSB-trilogie is een evenwichtige en uitstekend gedocumenteerde geschiedenis. De inhoud is enorm rijk en fascinerend.
Marc Reynebeau’s artikel over de brochure van het Vlaams Parlement verschilt in niets van zijn andere geschriften over Vlaamse geschiedenis. Drie keer niks, maar wel smalend.
Wat moet in de (Frans-) Vlaamse canon? Hoe de Frans-Vlaamse problematiek inspirerend kan werken bij het schrijven van een Vlaamse canon.
Ardy Beld roept de vrije meningsuiting in om figuren van Willy Vandersteen te gebruiken. Lode Goukens heeft daar bedenkingen bij.
De documentaire ‘Les enfants de la collaboration’ wekt heel wat reacties los in Franstalig België. Bij het brede publiek, niét bij de media.
Luc Huyse stelt de heruitgave van zijn boek ‘Onverwerkt Verleden’ voor.
Heruitgave van het bekende repressie-in-cijfers-boek met aanvullende bijdragen van Bruno de Wever, Koen Aerts en Pieter Lagrou.
In zijn nieuwe roman ‘De Opgang’ reconstrueert Stefan Hertmans de figuur van Vlaams SS’er Willem Verhulst. Een interview met de auteur.
Prof. Emmanuel Gerard moet een commissie samenstellen die de canon van de Vlaamse geschiedenis zal ontwerpen, in opdracht van de Vlaamse regering.
In de Kamer ‘vergeten’ ze een vertrouwensstemming, in de krant ‘vergeten’ ze vele vragen:
Het nieuwe Hannah Arendt-instituut lijkt het resultaat van een koehandel en het buigen voor een lobby.
Hoe hebben de media meegebouwd aan de Vlaamse natie? Dat is de vraag in een nieuw boek dat mediageschiedenis paart aan natievorming.
Hoe staat het met de Vlaamsgezinde linkerzijde of het sociaal-flamingantisme van Maurits Coppieters? Bestaat dat nog? Heeft het een toekomst?
In de Vlaamse beweging was er altijd plaats voor een uitgesproken linkse stem. Jan Peumans stelt vast dat die er op sterven na dood is.
Nog voor de coronabrand geblust is duikt de mythe van de omgekeerde transfers al op, Volgens la Libre komt er een communautaire ronde.
Fascisme in België was er aan beide kanten van de taalgrens, maar in Vlaanderen entte het zich op een deel van de Vlaamse Beweging.
Er komt voorlopig geen versoepeling van de taalregeling in ons hoger onderwijs. Dat heeft de Vlaamse regering zopas beslist.
VOS Vlaamse Vredesvereniging is bezorgd over toekomst van het Nederlands in het onderwijs. De standpunten van Jozef Viskens blijven actueel.
Engelstalig onderwijs is niet het beste wat we aan onze studenten kunnen aanbieden en als we dat wel doen heeft dat grote gevolgen.
Krampachtig overal antisemitisme bespeuren, creëert een zelfgemaakt spook. Gebrek aan inzicht of… onderdeel van een agenda?
Morgen vieren we een eeuw algemeen enkelvoudig stemrecht. Dat opende de doos van Pandora voor België: coalities, compromissen en staatshervormingen.
Franstalige politici neigen er te veel naar Vlaanderen af te schilderen als een ‘zwarte’ regio met stampende laarzen, daarbij voorbijgaand aan hun eigen verleden.
Waarom zou een Vlaamse canon uit den boze zijn? ‘Anachronistische’ geschiedschrijving heeft zo haar verdiensten
Komkommertijd. En toch waren er terloopse uitspraken te vinden die ofwel verhelderend zijn, ofwel meer vragen oproepen dan ze beantwoorden.
Zolang de veiligheidsdienst van Chokri Mahassine het nog toelaat, blijven wij vergeten vragen stellen.
Laten we het nu maar toegeven en tot hét wezenskenmerk van de Vlaamse identiteit verheffen: Vlamingen raken het over ongeveer niks eens.
Bart De Wever opent een deur voor historici om hun werk ernstig te kunnen doen, maar velen schieten meteen in een kramp en smijten die zonder veel nadenken dicht.