Conner Rousseau en ‘het debiele voorstel’ van Ben Weyts
King Connah omschrijft Ben Weyts als een debiel en wil minister van Onderwijs worden. Hij is de kampioen van de perceptie.
King Connah omschrijft Ben Weyts als een debiel en wil minister van Onderwijs worden. Hij is de kampioen van de perceptie.
Op de eerste dag van ’t nieuwe jaar, staat Jasmijn Walldorf met een brandbriefje klaar. En wie is er allemaal flink geweest in 2022?
Conner Rousseau is als nieuwbakken sp.a-partijvoorzitter dé verpersoonlijking van een nieuwe generatie politieke hoofdrolspelers.
Twee weken geleden schreef ik dat we meer naar elkaar moeten luisteren. Vandaag zegt de president elect van de Verenigde Staten hetzelfde.
Frank Vandenbroucke kan zowel regering als oppositie problemen geven. Voor een staatshervorming kan N-VA in hem een bondgenoot vinden.
De Wever is er niet in geslaagd om Open Vld van MR los te weken. Zou hij er al mee gedreigd hebben om hen uit de Vlaamse regering te gooien?
Conner Rousseau wou een ‘Beke’-scenario vermijden en liet John Crombez weten dat er geen ministerpost in de sterren geschreven staat voor hem.
Wat kan het Belgische politieke bedrijf van het Vlaamse bestuursniveau leren? Verlies geen tijd, bouw aan een gemeenschappelijk project.
Politieke nieuwjaarsrecepties zijn niet de beste evenementen die toenadering uitlokken. Om nog te zwijgen over nakende voorzittersverkiezingen.
In volle campagnetijd produceren onze journalisten meer artikels en programma’s dan menselijk verteerbaar, maar toch blijven sommige vragen achterwege.
Ooit was het katholiek onderwijs elitair, nu flirt het met de ondergrens om een allochtone subcultuur te pamperen. Met welk doel?
De verhouding kerk en staat en de financiering van de levensbeschouwingen staat opnieuw ter discussie. Waarom eigenlijk, wat is het doel?
Erik De Bruyn is terug. Ooit kandidaat-voorzitter van de sp.a, gaat hij vandaag radicaal voor een seculier socialisme. Ander is de sociaaldemocratie in Vlaanderen reddeloos verloren.
Zullen de verkiezingen in Antwerpen 2018 een voorspelling van de Moeder Aller Verkiezingen in 2019 mogelijk maken? Veel kopstukken nemen het tegen elkaar op en hun resultaat zal afstralen op de campagne van 2019.
De sterke taal van Francken (#opkuisen) is voorspelbaar. De moreel verontwaardigde reacties van politieke tegenstanders ook.
Is de vrijheid van de leraar gebaat met de vrijheid van de katholieke koepel? Een beetje wel.
De N-VA is niet eurosceptisch zoals enkele sociaaldemocraten beweren.
Volgens Tom van Grieken werkt de Vlaamse anti-radicaliseringsresolutie juist islamisering en gewelddadige radicalisering in de hand.
Is de sp.a een hardvochtige partij? Een mens zou het gaan denken. De zigeunerrel rond sp.a-burgemeester Gino Debroux is lang geen alleenstaand geval.
Voor ons onderwijs kozen wij altijd voor het Atheense model. Caroline Gennez gaat de Spartaanse toer op.
Weer getwist over cijfers. Doorbraak schreef er in juli al over. Maar naast de cijfers is er ook het politieke verhaal.
De term ‘slechte Vlaming’ wordt tot vandaag gezien als een soort geuzennaam. Het begrip wordt veel gebruikt, maar door wie?
Gewezen sp.a-voorzitter Caroline Gennez doet in een lezenswaardig gesprek met Knack deze week een paar prikkelende uitspraken over haar eigen partij. Sommige uitspraken zijn het citeren waard.
‘Een onafhankelijk Vlaanderen zal zonder Brussel zijn’, waarschuwde Bert Anciaux (sp.a). Het is een schrikbeeld dat vaak gebruik wordt: wie het Vlaams-nationalisme steunt, zal Brussel verliezen. Maar hoe staat de partij van Anciaux tegenover Brussel? Zullen de Vlaamse socialisten de band tussen Vlaanderen en Brussel redden? Wat weten we over de Brusselse plannen van de sp.a?
Ook in de negentien Brusselse gemeenten werden gemeenteraden verkozen. De Vlaamse media besteeden er amper aandacht aan. Brussel lijkt verschoven naar de buitenland-rubriek. Niet elke Nederlandstalige in Brussel zal dat erg vinden.
In het zopas verschenen De keizer van Oostende stellen de VRT-journalisten Luc Pauwels en Wim Van den Eynde de politieke normvervaging en belangenvermenging van vicepremier Johan Vande Lanotte aan de kaak. Een weinig spraakmakende onthulling, die hooguit een jarenlange, breedgedragen perceptie nu ook journalistiek – weliswaar hier en daar slordig – onderbouwt. Wel revelerend daarentegen was dat de VRT-hoofdredacteur Luc Rademakers zich repte om zich van de publicatie te distantiëren en beide redacteurs prompt op tijdelijk non-actief te zetten. Of zoals verwoord in een warrige ‘rechtzetting’ die Rademakers op 23 mei verspreidde; ‘een beschermende maatregel’.
Elke maand laat cartoonist Vanmol voor Doorbraak zijn eigenzinnige licht op de politieke actualiteit schijnen.
In zijn tweewekelijkse column in De Morgen hekelt Doorbraak-medewerker Jean-Pierre Rondas het belgicisme van de Vlaamse centrumpartijen die geen ideologische partij meer kiezen, maar zich verliezen in het zwarte gat van het belgicisme.
Vic Van Aelst oogst hoon, Louis Tobback zorgt voor debat. Peter De Roover verbaast zich over de twee maten die gehanteerd worden. In De Morgen van 9 juni 2011.
Plots, als een zomeronweer, is daar het amnestiedebat. Zo gaat dat met spoken uit het verleden. In de Senaat werd, een beetje ‘en stoemelings’, een regelmatig weerkerende wetsontwerp van Bart Laeremans (Vlaams Belang) in overweging genomen. En plots bleek de kloof in deze dubbeldemocratie weer heel diep.