Met Koen Pelleriaux wordt het debacle in het onderwijs alleen maar groter
Koen Pelleriaux van het GO! heeft een imago-, een geloofwaardigheids-, een communicatief en een leiderschapsprobleem. Toch blijft hij aan.
Koen Pelleriaux van het GO! heeft een imago-, een geloofwaardigheids-, een communicatief en een leiderschapsprobleem. Toch blijft hij aan.
Zou men honger lijden om een mondje meer? Nee toch, en alvast niet als die meeëter een verdachte disgenoot het brood uit de mond kan stoten.
Bert Moyaers, burgemeester vna Herk-De-Stad, is als opvolger in het federaal parlement komen te zitten. In deze podcast kijkt hij terug op zijn carrière en naar wat hij nog wil bereiken.
Waarom zou de Vlaamse regering, met de Vlaamse provincies, niet eisen dat slapende regionale lijnen in concessie aan hen gegeven worden?
Telenet sluist al jaren geld door naar haar hoofdaandeelhouder. Hiermee dupeert het kleine aandeelhouders, de fiscus en de abonnees.
De politieke islam van Erdoğan wordt in Vlaanderen mee verspreid door hoogopgeleide, moderne vrouwen van Turkse afkomst in linkse partijen.
Frank Thevissen duikt in een driedelige reeks achter de schermen van de constructieve journalistiek. Vandaag deel één.
In het debat over onverdoofd slachten tonen sp.a én CD&V zich van hun slechtste kant: alles moet wijken voor de lieve vrede met moslims.
De politieke erfenis van Stevaert uit zich in de manier hoe de Vlaamse socialisten omgaan met vrouwen die aangifte doen van verkrachting.
De welvaartstaat is bedreigd, daarover zijn SP.A en N-VA het eens – al geven ze wel elkaar de schuld. Er kan er maar één gelijk hebben, en het zijn niet de socialisten.
De Vlaamse regering en het Vlaams Parlement hebben hun vakantie onderbroken voor een ‘dringend’ debat over de begroting. Zoals verwacht draaide het op niets uit. Wat hebben we geleerd?
Morgen zijn er verkiezingen. De campagne is ten einde. Het woord is morgen aan de kiezer. Politieke marketingoeroe Wim Schamp blikt terug op een fletse campagne waar originaliteit en humor ver te zoeken waren. ‘Zelfs in de jaren 1960 waren de campagnes opvallender.’
Heinz gooide gisteren de deuren dicht in Turnhout. 200 mensen staan op straat. De ketchupgigant is niet meer puur Amerikaans maar co-eigendom van een schatrijke ondernemer uit Brazilië, die ook aandeelhouder is van ABInbev (van de Stella). De BRICs-landen – Brazilië, Rusland, India en China – zijn een begrip, echter er is meer, heeft Jo Vandeurzen ondekt.
Als De Morgen – begonnen als socialistische opvolger van de failliete Volksgazet en het weekblad ABC – vandaag nog bestaat, na jaren van geruzie en onbekwaamheid van de kameraden, dan is het dankzij de kapitalisten van het slag Christian Van Thillo van De Persgroep.
Martin Hinoul (70) wordt onder vuur genomen in zijn thuisprovincie Limburg. Hij zou directeur worden van het Limburgse reconversieproject Locate, maar dat gaat niet door omwille van administratief gehannes.
Vlaams minister-president Kris Peeters gaat op tour en zet het besturen dus op een lager pitje om alvast wat campagne te voeren. Dat lijkt onterecht, temeer omdat zijn eigen partij CD&V steeds meer het probleemgeval van de Vlaamse coalitie lijkt te zijn.
Procentueel kwam Brussel maar bekaaid uit de berichtgeving op VRT bij de gemeenteraadsverkiezingen. Dat deed wenkbrauwen fronsen in het Vlaams Parlement.
Het minste dat je kan vaststellen is dat debatten over mediakritiek vaak meer verwarring stichten dan uitsluitsel geven over de al dan niet tanende kwaliteit van ‘dé journalistiek’.
Yasmine Kherbache had het allemaal: verstand, uitstraling, de juiste achtergrond en de nodige ervaring achter de schermen. Maar toen gebeurde wat weinigen echt hadden verwacht: sp.a Antwerpen belandde in de oppositie. Een portret van een wonderkind met pech.
Is ‘onderzoeksjournalistiek binnen het kwaliteitsvolle kader van de VRT’ een eufemisme voor journalistieke beknotting en politieke inmenging? ‘Gelden hier andere dan journalistieke belangen?’, zoals Vlaams parlementslid Bart Caron (Groen) zich afvroeg in de Commissie Media van het Vlaams Parlement. Doorbraak ging op zoek naar de antwoorden.
De commotie over het boek De keizer van Oostende laat een weeë geur na. Tien dagen lang werden de auteurs, onder de listige regie van Johan Vande Lanotte, mediatiek ondergedompeld in een sfeer van verdachtmaking en ongeloofwaardigheid. Journalisten stapten argeloos mee in die weinig collegiale desinformatieoptocht: de vierde macht op slappe benen.
Eric Ponette maakt de balans op van het regeerakkoord en de werking van de federale en Vlaamse regering.
Het is altijd uitkijken met evenementen die zichzelf groots aankondigen. Vaak is zo’n aankondiging de voorafspiegeling van een grote teleurstelling. Met ‘Het Grote Mediadebat’ op Canvas liep het afgelopen maand niet anders. Aanleiding was de overname van de nichezender VT4 en de kijkcijferdwerg VIJFtv door het triumviraat Woestijnvis, Corelio en Sanoma. Meteen nadat de overnamedeal was beklonken, werd er in Vlaanderen al opgewonden gesproken over de grootste aardverschuiving in ons medialandschap sinds de komst van VTM in 1989, en dat verdiende uiteraard extra duiding.
De meeste reacties op de recente overname van VT4 en VIJFtv door De Vijver, de holding boven televisieproductiehuis Woestijnvis, klonken onvoorwaardelijk enthousiast. Door de overnamedeal tussen Woestijnvis, Corelio en Sanoma was niet alleen Vlaamse verankering van de nichezenders VT4 en VIJFtv verzekerd (al zal de Finse mediagroep Sanoma daar ongetwijfeld anders over denken), de herschikking van het medialandschap zou bovendien nieuwe opportuniteiten scheppen, creativiteit aanzwengelen, talent stimuleren en meer van zulke frivole, onbestemde praatjes die nu eenmaal bij knallende champagnekurken horen.