Cancel culture: een poging om het fenomeen te duiden
Een overmatige gehechtheid aan politieke correctheid bezorgt je in één ruk oogkleppen waardoor je de wereld niet langer onbevangen bekijkt.
Een overmatige gehechtheid aan politieke correctheid bezorgt je in één ruk oogkleppen waardoor je de wereld niet langer onbevangen bekijkt.
Leggen de klimaatactivisten met hun dolle acties een zenuw bloot? Aan de reacties te oordelen blijkbaar wel. Over hun methoden valt te redetwisten.
Jean-Marie Dedecker denkt aan stoppen met de nationale politiek. De crisis is niet alleen persoonlijk, maar maatschappelijk-existentieel. ‘We worden geregeerd door idioten.’
Rectoren en toppolitici verdedigen de woke-theorie niet, maar ze voeren wel haar ordewoorden uit, schrijft Koenraad Elst.
Welke fouten het Westen ook heeft gemaakt, het is wel degelijk Poetin die Oekraïne is binnengevallen.
De Vlaamse rechterzijde huldigt meer de Latijns-Zuiderse tuftufmentaliteit dan de 21ste-eeuwse Scandinavische visie op stedelijke mobiliteit
De oprichting van het EU-Asielagentschap via een verordening betekent dat de EU eigenmachtig kan optreden qua asielbeleid.
Hongarije stapt niet mee in de genderideologie en wordt door de EU aan de schandpaal genageld. Maar over Turkije en Qatar zwijgt de EU.
Twee wereldverbeteraars in de politiek, tegenstanders op het politieke spectrum in gesprek met elkaar over ideologie, kerntaken en het wezen van politiek.
In zijn ijver om zijn werkgever Jean-Marie Dedecker te heroïseren, gaat parlementair medewerker Ignace Vandewalle compleet uit de bocht.
N-VA sluit de rangen en probeert de zaak-Kucam dood te zwijgen. Francken is beschadigd, maar komt hij er net sterker uit binnen de partij?
Van de pest tot corona: de geschiedenis herhaalt zich nooit, maar echo’s uit het verleden kunnen leerrijk zijn in deze lockdownperiode.
Het wanhopig geploeter van de zorg steekt schril af tegen de elegante, lucratieve efficiëntie van de (big) farma.
In Mexico verdwijnt het standbeeld van Pieter van Gent ten onrechte. Hij was de eerste activist tegen het agressief globalisme.
Zou het kunnen dat we op de tv nogal eens personages te zien krijgen die ministers persifleren? Siegfried Bracke heeft vaak die indruk.
Volgens Ceuppens en de Schaepdrijver ruikt Vlaamse emancipatie naar ‘borderline racisme’. Moeten ook Vlaamse symbolen er straks aan geloven?
Ook partijen moeten herstructureren om competitief te blijven. Voorzitters komen en gaan, structuren veranderren, personeel wordt aangeworven.
Vermeersch noemt zich ‘cultuurchristen’. In Vlaanderen klinkt dat alvast sympathieker dan de papenvreterij van vader en zoon De Gucht.
N-VA kent het ambt van partij-ideoloog. Binnenkort valt dat toe aan Joren Vermeersch, tot nu de Raspoetin achter de troon van Theo Francken.
Magnette als slavendrijver van N-VA:‘ Buig het hoofd met de neus tot op de grond, want de PS is incontournable en jullie zullen buigen of barsten.’
Bij de pandemie van vandaag stijgt de interesse voor de grote catastrofe die ons in de middeleeuwen trof: de pest, de Zwarte Dood van 1349.
Er komt een moment dat niemand zijn buurman nog vertrouwt. De helpende hand als potentieel moordende hand. Collectieve veerkracht is nodig.
In het boek ‘1349’ analyseert Joren Vermeersch de impact van die andere pandemie, de Zwarte Dood, op Vlaanderen en Europa.
Een democratisch gelegitimeerde noodregering was in de maak. Toen bezweek Magnette en pleegde Bouchez een hold-up op de Vlamingen.
Verstedelijking, migratie, sociale opstanden, pandemie… ‘1349’ blijkt verrassend actueel, al gaat het om de pest in het middeleeuwse Vlaanderen.
Een land met salafisme heeft een verkoudheid – heerst er cultuurmarxisme, dan heeft het land aids. Dit verklaart de ‘Culturele Capitulatie’.
Prof Mark Elchardus vindt het nieuwe boek van Theo Francken en Joren Vermeersch een goede basis voor een ernstig debat over migratie. Daarbij hoopt hij dat dat debat sereen kan verlopen.
Wat is er aan de hand bij de commotie rond het vermeend seksueel misbruik van een kind? Is verdraaiing van de feiten een rebellie tegen ons?
Francken vecht weer. In de aanloop naar de verkiezingen wil hij het migratiedebat weer op de voorgrond krijgen met een nieuw boek over een thema dat er voor politiek correcte tegenstanders geen mag zijn.
Wij en de bijna twee miljoen nieuwkomers. Ligt de politiek er niet wakker van? De burger wellicht wel. Theo Francken en Joren Vermeersch registreerden hun bezorgdheid in ‘Migratie in 24 vragen en antwoorden’.