Peter Verlinden: ‘Vandaag leven de Congolezen op zowat alle gebied slechter dan in de koloniale jaren’ (2)
Congo heeft een eigen nationaal gevoel ontwikkeld en dit van nature rijke land heeft ondanks alles een toekomstperspectief.
Congo heeft een eigen nationaal gevoel ontwikkeld en dit van nature rijke land heeft ondanks alles een toekomstperspectief.
Een dag later dan gewoonlijk, windt Jasmijn zich alsnog eloquent op over het Congoreisje van Fluppe I en de Sinterklaaspolitiek van Ecolo.
Het onderzoek Congo Hold-up bevestigt met cijfers wat geweten was, maar brengt geen analyse over hoe een elite Congo kon leegroven.
Boeiende gebeurtenissen en opmerkelijke personen die ons collectief geheugen verrijken.
Het rijke Congo werd door wanbeleid en corruptie een straatram land. Het deskundig geschreven verhaal van hoe het zover is kunnen komen.
De Congolese auteur toont aan dat de misdaden van Leopold II een verzinsel zijn waar Loemoemba of Moboetoe niet intrapten. Ze wisten beter.
In zijn doctoraal proefschrift weerlegt Christophe Maes dat de ‘founding fathers’ het referendum als ongrondwettelijk beschouwden.
Lachaert is door Koning Filip het veld ingestuurd met de opdracht een stabiele regering te vormen. Dat verstaat Egbert als ‘De Croo I’.
Avenir Maseme, een Congolees in Vlaanderen, geeft zijn kijk op de banden tussen Vlaanderen en Congo.
Halve excuses voor Kongo, Drie Koningen ten spijt of dolle schutters in het vizier van de Staatsveiligheid: de Koninklijke Schenking blijft.
Wat is 30 juni voor mij? 30 juni is geen symbolische overwinning maar een patriottische nagedachtenis van Congolese idealen.
VRT-mensen citeren vaak een KBS-rapport om te tonen hoe Afrikanen gediscrimineerd worden op de arbeidsmarkt. Het valt eigenlijk best mee.
Het moreel-superieur toontje van de Jong Groen-campagne versterkt misschien een bepaalde consensus, maar niet noodzakelijk de verdraagzaamheid.
Links gedoogt de monarchie uit Belgicisme, rechts uit liefde voor het pluche: koning Filip moet zich vooralsnog geen zorgen maken.
Vele minderheden zijn nog steeds het slachtoffer van discriminatie, maar links-liberale ‘safe spaces’ zijn niet per definitie de oplossing.
Het jongste nummer van het tijdschrift ‘Uit het Erasmushuis’ is erg representatief voor de verplichte mening over kolonialisme.
Mathieu Zana Etambala bundelde in ‘Congo 1876-1914, Veroverd, Bezet, Gekoloniseerd’ – soms nooit eerder gepubliceerde ooggetuigenverslagen.
Excuses aanbieden voor onze koloniale geschiedenis, vindt Erik Bruyland overbodig. Meer zelfs: Europa zou zich beter niet (meer) moeien in Afrika.
Vlaanderen deemstert weg als merk. Ten onrechte: wij zijn een vrijheidslievende natie en spelen dat beter uit, Deel 2 van 2 over ‘ons’ imago.
‘Kinderen van de Kolonie’ is een stap achteruit, met een bedenkelijke omgang met ‘herinneringen’ en fouten, weglatingen en simplismen.
Zoals het kerstfeest een platte commercie geworden is, zijn de toespraken van de staatshoofden dé viering van dé hypocrisie geworden.
Er is niets mis met een radicaal en idealistisch geloof in de vredesbeweging. Het moet niet allemaal pragmatisme zijn, of illiberalisme, predikt Lukas De Vos.