Literaire prijzen verdeel je onder vrienden
Hoe eervol is het nog om gelauwerd te worden door ons-kent-ons-netwerkjes met politiek correcte maatstaven?
Hoe eervol is het nog om gelauwerd te worden door ons-kent-ons-netwerkjes met politiek correcte maatstaven?
Op 11 juli kreeg oa VUB-rector Caroline Pauwels een ereteken. Wellicht voor haar inspanningen om het Nederlands onder de knie te krijgen.
Na haar eerste 7-uur journaal herinnert kersvers nieuwsanker Fatma Taspinar ons aan een feit waar niemand nog van wakker ligt: haar ‘roots’.
In zijn pamflettair geschrift ‘Extreemrechts’ richt de auteur zich tegen alles wat hij in Vlaanderen ‘fascist’ kan noemen.
Met Siegfried Bracke haalt het Vlaamse Filmfonds het hoofdpersonage in huis van een serie die House of Cards moeiteloos kan wegblazen.
2020: laten we het eerder een klotejaar dan een kutjaar noemen. Het virus is een tegenslag, al de rest een reden om te rebelleren.
Er zijn nog steeds journalisten die Tinne Van der Straeten een sterke casting vinden. En ze blijven blind voor nog meer zaken.
In ‘normale’ tijden was cultuur al iets bijkomstig, nu nog meer. Mensen hebben echt even andere dingen aan hun hoofd. Cultuur is een franje.
Door de coronakermis staat Pieter De Crem weer volop in de belangstelling. Tijd voor een portret ten voeten uit.
De 3de Wereldoorlog die journalisten 2 weken geleden voorspelden, ging vorige week alweer liggen. Misschien komt er nu ruimte voor deze vragen:
De opkomstplicht op lokaal niveau afschaffen, is een goede zaak. Nu nog op regionaal en federaal niveau. Alexandra D’Archambeau legt uit waarom.
Geert Van Istendael praat met Luckas Vander Taelen over hun gedeelde fascinatie voor het ongrijpbare Brussel: een moeilijke maar duurzame liefde.
Er ging veel journalistieke aandacht naar het zonnetje. En dus minder naar deze vragen.
Het kan toch de bedoeling niet zijn dat rechts, al decennia de grootste criticus van de politiek-correcte dictatuur binnen de VRT, in dezelfde onhebbelijkheden vervalt.
Als slot van een kwartet, via Hamlet van de Engelse bard tot bij de pruttelende stoofpotten Zinzen & Van Cauwelaert. Met Gwendolyn Rutten als amuse-bouche.
Klimaatactivisme en apocalyptiek hebben veel met elkaar te maken, beide helpen alvast het vrije denken niet vooruit.
Johan Sanctorum is geen onbekende in het Vlaamse opinielandschap. Als onafhankelijk tekstschrijver legde hij al een interessant parcours af. Niet alleen omdat hij goed schrijft, maar ook omdat hij eigenzinnig en radicaal schrijft. In zijn jongste essay probeert hij een kritische analyse mee te geven over de Vlaamse pers. Interessant, ook al had wat meer harde informatie het werk van …
Stefan Grondelaers pleit voor een verdere versoepeling van de taalnormen in Vlaanderen. Dat is om meerdere redenen een slecht idee.
Een van mijn meest intieme wensen voor 2019 is, dat ‘nieuwsankers’ Martine Tanghe en Goedele Wachters zouden stoppen met het voorlezen van het nieuws zoals een kleuterjuf een sprookje vertelt: traag, met haast op elk woord een nadruk, alsof de kijker de mentale rijpheid van een kind van vijf heeft. Een hyperintonatie die een diepgeworteld missionarissencomplex in het huis van …
Een bevraging bij de schoolgaande jeugd wijst op een kritische attitude tegenover de ‘mainstreamjournalistiek’, en dat kan men alleen maar toejuichen.
Het jaaroverzicht op de VRT was weer een oefening in virtuele realiteit, waarin alleen Martine Tanghe en Björn Soenens zichzelf herkennen.
De prioriteiten van Amnesty International en de officiële journalistiek vallen mooi samen
Niet enkel de persvrijheid van een beschermde journalistieke klasse, maar dé vrijemeningsuiting van iedereen staat op het spel.
Buurman, de centrale gast op Nekka-Nacht, over zingen in het Nederlands.
Vreemd dat de pers de mantel der liefde spreidt over het stuntelige Nederlands van de nieuwe koning.