Brussel als blauwdruk?
‘De toekomst is meertalig. Brussel als blauwdruk’ is een boekje dat elke politicus met enige liefde voor de hoofdstad op zak moet hebben.
Persoon: Vic Anciaux
Bernard Daelemans: ‘Schaf het Brussels gewest toch gewoon af’
Een Vlaamse democratie kan ook links zijn, meent Bernard Daelemans. En Brussel? ‘Het Brussels gewest moet bij Vlaanderen gevoegd worden.’
Over generaties: de clan Anciaux over de clan Anciaux
De clan Anciaux schrijft een boek over zichzelf. Het is een selectieve lezing van de feiten dat om de nodige bijsturing vraagt.
50 jaar geleden: doodsklokken over het unitaire België
Vijftig jaar geleden zette de Senaat een punt achter de staatshervormende grondwetsherziening. Het oude unitaire België was dood.
‘Waar de hoefslag van het Turksche paard heeft geklonken, groeit geen gras meer’
Vlaams-Armeense verbondenheid tijdens het interbellum: erkenning en vergelijking van de historische strijd voor zelfbestuur.
Brussel laat Vlaanderen (niet) los
België dient stilaan in een nieuwe plooi gelegd, maar welke plaats geef je Brussel daarin? Historicus Harry Van Velthoven analyseert.
Een vader en Vlaamse Beweger
Johan Laeremans ontvangt vandaag de Orde van de Vlaamse Leeuw. Zijn zoon Dirk Laeremans blikt terug op een verleden vol Vlaamse beweging.
Hoe soepel is de Belgische Grondwet?
De Belgische Grondwet is geen vodje papier, betoogde ooit Leo Tindemans in volle Egmontcrisis. Hij heeft gelijk. De Belgische Grondwet is veel meer dan dat. Hij is eender en anders tegelijk, als hij maar de Franstalige belangen dient.
Twee generaties ongebonden best
Nelly Maes werd geboren in de Tweede Wereldoorlog, Tinneke Beeckman zag het levenslicht meer dan drie decennia later. Ze zouden nog net moeder en dochter kunnen zijn. Nelly koos voor een parlementaire loopbaan, Tinneke mengt zich actief in het debat als auteur en columniste. Ze doen beiden op een andere manier aan politiek maar hun pad kruiste in de Gravensteengroep.
Nelly Maes: taaie tante
‘Ik schrijf mijn memoires niet. Ik heb immers niets te verbergen.’ De woorden worden aan oud-premier Paul Henri Spaak toegeschreven. Of Nelly Maes iets te verbergen heeft, weten we niet. Ze liet haar memoires wel optekenen door iemand anders. Van een concurrerende partij zelfs. Of toch niet?
‘Opdat de Vlaamse linkerzijde weer sterk zou worden’
Dat kribbelde ze op het titelblad van mijn exemplaar. ‘Ze’ is Nelly Maes en het exemplaar waarvan sprake is er één van Ongebonden Best, een biografie, opgetekend door Alain Debbaut en uitgegeven door Pelckmans, die donderdagavond voorgesteld werd in het stadhuis van Sint-Niklaas.
De Belgische grondwet is een vodje papier
Professor Hendrik Vuye is hoogleraar grondwettelijk recht aan de ‘Facultés Notre-Dame’ te Namen. In de zomer van 2010 raakte hij betrokken bij de regeringsonderhandelingen, als adviseur van de N-VA. Hij was er al van het eerste uur bij – nog voor de legendarische bijeenkomst te Vollezele. Hij behoort dus tot die ‘ondeskundige’ (dixit Wouter Beke in Humo) entourage van Bart De Wever. Vuye is niet onder de indruk en merkt fijntjes op dat juist de bollebozen van CD&V wel eens een steekje lieten vallen. Over de grondwet spreekt hij – voor een grondwetsspecialist – wel in héél relativerende termen: ‘een vodje papier’.
